30 กรกฎาคม 2544 08:43 น.
ภีม
ค่ำคืนที่เดือนดาวไม่พราวฟ้า
หมู่เมฆามืดดำทำหวั่นไหว
โศกกำสรดหงอยเหงาเศร้าหัวใจ
นั่งรอใครบางคนไม่เห็นมา
ดึกสงัดฝนตกอกปวดร้าว
ทั่วกายหนาวป่วนปั่นสั่นผวา
ฉ่ำไอฝนโปรยปรายคล้ายน้ำตา
ล่วงเวลานัดหมายคล้ายแกล้งกัน
ทนฝืนทนกายหนาวนั่งเฝ้ารอ
ไม่ทดท้อแม้หมองต้องโศกศัลย์
หากคืนนี้ไม่มาเจอหน้ากัน
พรุ่งนี้ฉันลาก่อนขอจรไกล
แต่รอแล้วรอเล่าเฝ้าทั้งคืน
อุตส่าห์ฝืนรอรั้งรู้บ้างไหม
รอทั้งคืนร้าวรวดปวดหัวใจ
แต่ว่าใครบางคนไม่เห็นมา
ก็ไม่รู้เหมือนกันฉันรอใคร
นั่งรอไปแสนเหนื่อยทั้งเมื่อยล้า
ลุกขึ้นเดินก้าวไปในมรรคา
ฉันมันบ้ารอใครไม่เห็นมา ฯ
30 กรกฎาคม 2544 07:22 น.
ภีม
หวังสักวันอยู่ใกล้ กอดกาย
เราห่างกันมากมาย หม่นไหม้
ขอรักไม่จากหาย เหินห่าง คงเทอญ
ดังอยู่เคียงกายใกล้ ค่ำเช้าทุกวัน
ดาวเดือนคงคู่ฟ้า ราตรี
ปลาคู่สายนที ท่วมท้น
ทิวาคู่สุรีย์ แสงส่อง อยู่นา
ดังคู่เรารักล้น เรื่อยรื้นต่อกัน ฯ
28 กรกฎาคม 2544 22:58 น.
ภีม
เปล่านะไม่ใช่ความผูกพัน
เธอกับฉันแค่คนเคยรู้จัก
ไม่เคยมีสิ่งที่เรียกว่ารัก
แค่ทายทักเพราะรู้จักกันเท่านั้นเอง
ไม่นะฉันไม่บังอาจหรอก
ที่คิดจะบอกเธออย่างนั้น
เพราะรู้ดีถึงความสัมพันธ์
บอกรักกันฉันไม่เคยคิด
ก็เธอบอกฉันแค่เพียงเพื่อน
เป็นเหมือนคนรู้จัก
เปล่าจริง ๆ ฉันไม่เคยคิดรัก
ไม่เคยคิดสักนิดจริง ๆ
เปล่านะไม่ใช่ฉันปากแข็ง
ทำเป็นแกล้งเฉยชา
ไม่เลยสักครา
ที่คิดว่าจะรักเธอ
ขอโทษหากเธอไม่พอใจ
ฉันทำได้เพียงเท่านี้
ปฏิเสธทั้ง ๆ ที่รู้ดี
ใจดวงนี้คิดอย่างไร ฯ
28 กรกฎาคม 2544 22:34 น.
ภีม
ในเส้นทางสายนี้ที่ก้าวเดิน
น่าเพลิดเพลินไร้ทุกข์เปี่ยมสุขสันต์
เป็นเส้นทางความรักความผูกพัน
เป็นเส้นทางแห่งฝันอันงดงาม
ไม่ต้องการอะไรสิ่งใดเพิ่ม
ไม่ต้องเสริมให้เลยเถิดจนเลิศล้ำ
ไม่ต้องพูดหวานหวานแสนล้านคำ
ไม่ต้องพร่ำพรรณาก็เข้าใจ
เพียงคำรักคำหนึ่งซึ่งเกินพอ
แม้จะรอผ่านคืนวันนานแค่ไหน
แม้อ่อนล้าคิดท้อทนรอไป
เพราะรักให้ความหวังกำลังใจ
เมื่อเส้นทางสายนี้มีทางแยก
มีเหตุผลเข้าแทรกเริ่มหวั่นไหว
กำลังรักเริ่มหมดลดน้อยไป
ความรู้สึกข้างในใจก็จาง
มีเหตุผลนานามาเป็นหนึ่ง
รักที่ซึ้งกลับเปลี่ยนเป็นบาดหมาง
ในที่สุดรักนั้นพลันแยกทาง
รักจึงร้างเป็นรองหมองหัวใจ
เริ่มมีทุกข์โศกเศร้าเหงาเปล่าเปลี่ยว
อยู่คนเดียวเพราะรักโดนผลักไส
สิ้นเรี่ยวแรงความหวังกำลังใจ
ฝันก็ไม่สวยสดไม่งดงาม
คือความรักระหว่างทางชีวิต
มีถูกผิดสมหวังทั้งร้องร่ำ
มีสว่างย่อมมีที่มืดดำ
มีชอกช้ำมีสุขทุกข์ปะปน ฯ
28 กรกฎาคม 2544 05:01 น.
ภีม
ตอกย้ำกันใช่ไหม
เธอถึงได้เดินมากับเขา
ทำเฉยเมยระหว่างเรา
ฉันสิเจ็บเหงาอยู่คนเดียว
ตอกย้ำกันใช่ไหม
เห็นหน้ากันทีไรเธอไม่สน
ทำอย่างกับฉันไร้ตัวตน
ฉันก็แค่คนเดินผ่านไป
ตอกย้ำกันใช่ไหม
เพื่อความสะใจของเธอ
ปล่อยให้ฉันพร่ำเพ้อ
แต่ว่าเธอไปกับใคร
ตอกย้ำในความรู้สึก
เธอไม่เคยนึกถึงฉัน
เธอลืมความผูกพัน
ที่เรามีกันและกันเมื่อวันวาน ฯ
หน้าส่วนตัว
906
