25 พฤศจิกายน 2544 12:28 น.
ภีม
ผ่านไปแล้วใช่ไหมหัวใจรู้
หยัดยืนอยู่เพื่อหวังที่ตั้งหมาย
เคยเจ็บปวดใจเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
กลับสลายหายทุกข์เป็นสุขใจ
ไม่คิดหวนกลับเป็นดังเช่นก่อน
เป็นบทเรียนสั่งสอนเพราะอ่อนไหว
ผ่านเรื่องร้ายมาแล้วคลาดแคล้วไป
จำเอาไว้เตือนตนยามพ้นภัย
จะผิดถูกอย่างไรอย่าไปสน
เมื่อล่วงพ้นช่วงนั้นอย่าหวั่นไหว
ปัจจุบันวันนี้ทำดีไป
เริ่มต้นใหม่ปรับตัวอย่ากลัวเลย
อดีตที่หนาวเหน็บเคยเจ็บทรวง
เมื่อเลยล่วงทุกสิ่งอย่านิ่งเฉย
สร้างประโยชน์เกื้อหนุนอย่างคุ้นเคย
อย่าละเลยหมั่นสร้างแต่ทางดี
ผ่านไปแล้วช่วงทุกข์เคยซุกหน้า
ได้เวลาแล้วหนออย่าท้อหนี
โผล่หัวขึ้นเชิดหน้าไร้ราคี
กู้ศักดิ์ศรีทวงสิทธิ์ชีวิตคืน
ดั่งตะวันส่องแสงแห่งวันใหม่
พร้อมทั้งกายทั้งใจไม่ขัดขืน
ลุกขึ้นสู้อีกหนทนหยัดยืน
จะหยิบยื่นรางวัลเพื่อฉันเอง ฯ
13 พฤศจิกายน 2544 22:31 น.
ภีม
วันคืนแห่งความเหนื่อยล้า
ช่วงเวลาแห่งความเงียบเหงา
ความสับสนในใจเรา
อาจโศกเศร้าอยู่เดียวดาย
รับรู้ถึงความแปรเปลี่ยน
ที่หมุนเวียนทั้งดีร้าย
ความรู้สึกดีดีตั้งมากมาย
อาจเลือนสลายไปเมื่อวาน
กลบเกลื่อนความโศกเศร้า
ข้างหลังเงาความยิ้มหวาน
ภายในแม้ใจร้าวราน
เพียงไม่นานหรอกนะใจ ฯ