9 กรกฎาคม 2544 09:55 น.

"เส้นทางชีวิต"

ภีม

อย่าท้อถอยเมื่อก้าวไปในโลกกว้าง		
เมื่อไม่เห็นเส้นทางอย่างที่ฝัน
เหม่อมองไปเส้นทางวนอนธการ		
เมื่อหวาดหวั่นจะก้าวย่างไปอย่างไร
		
ทางชีวิตบ้างมีที่สับสน			
ทั้งวกวนจนจิตคิดหวั่นไหว
ไม่กล้าแม้ยกเท้าก้าวออกไป			
เพียงหวั่นใจกลัวพลาดอาจชีพวาย
		
ทุกชีวิตล้วนต้องพบอุปสรรค	
ได้รู้จักทั้งสุขทุกข์หลากหลาย
ต่างต่อสู้ฝ่าฟันภยันตราย			
เพื่อให้ถึงที่หมายคือปลายทาง
		
ปลุกเร้าความแกร่งกล้าอย่าหวั่นไหว		
ขอเพียงให้เดินหน้าอย่าถอยหลัง
เอาอุปสรรคมากลั่นเป็นพลัง
ก้าวทุกครั้งคือเส้นชัยที่หมายปอง.				
8 กรกฎาคม 2544 12:01 น.

"ซากรัก"

ภีม

ทื้งไว้กลางป่าช้าฝันอันเงียบเหงา
อย่างโศกเศร้ารอแตกดับลับสลาย
แม้คืนวันเปลี่ยนไปไม่กลับกลาย
เพื่อฟื้นคืนใจกายหายโศกตรม

อยู่อย่างนั้นเป็นซากจากความรัก
สะบั้นหักอับเฉาเศร้าขื่นขม
กลางป่าช้าความเศร้าเหงาระทม
ค่อยๆจมลงดินเสื่อมสิ้นไป

กาลเวลาค่อย ๆ ย่อยซากรัก
มิเหลือสักความฝันอันสดใส
แล้วลบเลือนเป็นผงปลงสิ้นไป
ทำอย่างไรไม่ฟื้นคืนชีวา ฯ				
8 กรกฎาคม 2544 10:43 น.

"สหายค่ำคืนนี้"

ภีม

บนท้องฟ้ามีดาววับวาวแสง
นภาแจ้งด้วยจันทร์อันสุกใส
คืนวันเพ็ญแสงส่องผ่องอำไพ
ดั่งเพื่อนใจคนเหงาเศร้าเดียวดาย
  
    น้ำค้างพรมร่างไหวใจสะท้าน
กลางวิมานเดือนเพ็ญเป็นสหาย
หากมีเธอมาอยู่คู่เคียงกาย
หนาวคงคลายอบอุ่นซบหนุนนอน

   คุยกับดาวกับเดือนเหมือนคนบ้า
เปล่งวาจาเลอะเลือนเหมือนจิตหลอน
จะเหลียวมองหาใครให้เว้าวอน
ต้องทอดถอนสิ้นสุดหยุดหวังปอง

   จึงต้องอยู่คนเดียวเปลี่ยวดวงจิต
มิอาจคิดหาใครใจหม่นหมอง
อยู่กับดาวกับเดือนเหมือนลำพอง
ยังคงครองความเหงาความเศร้าใจ ฯ				
8 กรกฎาคม 2544 02:47 น.

"หมดแรงใจ"

ภีม

เมื่อยามไร้ก็ไร้สิ้นเรี่ยวแรง      
เมื่อยามแกร่งก็ฝ่าฟันไม่หวั่นไหว
แต่ชะตาหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไป  
เมื่อมีชัยก็แย่แพ้พลาดพัง
     แต่เรี่ยวแรงแห่งใจไยสิ้นเชื้อ
ไม่มีเหลือสืบสายคลายความหวัง
ไร้ผู้ให้ต่อเติมเสริมกำลัง
จึงหยุดยั้งหมดแรงแห่งใจตน
     ยังไม่ถึงครึ่งทางวางเป้าหมาย
ก็เสื่อมคลายสิ้นสุดหยุดหวังผล
ยอมรับความพ่ายแพ้แย่ทุกข์ทน
ไม่ยินยลเสียงหัวเราะเพราะความชัง
     เหมือนต้นไม้ถูกโค่นจนล้มลง
จึงปลดปลงดับสิ้นดินกลบฝัง
เศษที่เหลือเป็นหน่อเน่าพัง
ไร้ความหวังฟื้นตนขึ้นพ้นดิน
    ไม่มีน้ำจุนเจือเกื้อหนุนให้
แห้งแล้งไร้หายสูญกระแสสินธุ์
จะแตกกอหน่อใหม่ให้พ้นดิน
เหี่ยวแห้งสิ้นตายลงตัดพงศ์พันธุ์
   หมดแรงใจก็ทรุดหยุดความหวัง
ไร้พลังก้าวไปในทางฝัน
ใจสิ้นแรงกายก็ล้าเกินฝ่าฟัน
ล้มลงพลันหวังก็ดับลับหายไป
   หากมีใครสักคนมาค้นพบ
ช่วยสมทบปลูกสร้างความหวังใหม่
เพาะต้นกล้าความหวังกำลังใจ  
รอเวลาลุกขึ้นไปไม่ล้าแรง  ฯ				
7 กรกฎาคม 2544 12:23 น.

"เพียงชั่วกาลเวลาที่ล้าแรง"

ภีม

เพียงชั่วกาลเวลาที่ล้าแรง
อีกไม่นานคงแกร่งขึ้นอีกหน
ทางชีวิตสุขทุกข์คลุกปะปน
ให้อดทนฟันฝ่าเข้าราวี
    อาจจะท้อโศกเศร้าเปล่าเปลี่ยวบ้าง
อาจจะรื้ออาจจะร้างบางวิถี
น้ำตาอาจใหลพรากจากฤดี
อุปสรรคมากมีที่ทุกข์ทน
    ขอเพียงเจตจำนงยังคงกล้า
เหนื่อยและล้าไม่ถอยคอยสับสน
ยังมุ่งมั่นฟันฝ่ากล้าผจญ
ได้ชนะสักหนเท่านั้นพอ
    จะรุ่งโรจน์โชติช่วงหรือร่วงหล่น
จะก้มหน้ารับผลทนหัวร่อ
กับชีวิตนิดน้อยที่คล้อยคลอ
ครั้งหนึ่งที่เกิดก่อรอวันตาย
    เพียงชั่วกาลเวลาที่ล้าแรง
แต่ใจยังไม่แล้งความมุ่งหมาย
เก็บพลังแห่งใจไว้มากมาย
ใช่แคลนคลายเพียงรอขอโอกาส ฯ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภีม
Lovings  ภีม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภีม
Lovings  ภีม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟภีม
Lovings  ภีม เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงภีม