27 กรกฎาคม 2544 08:45 น.
ภีม
ดูเธอเปลี่ยนแปลงไป
ไม่เหมือนคนก่อนเก่า
ดวงตาเก็บความเศร้า
ใบหน้าเหงาไม่รืนเริง
เล่าให้ฉันฟังบ้าง
กับเรื่องราวภายในใจ
ที่เธอเก็บเอาไว้
ล้างออกไปจากใจเธอ
ดูเธอเปลี่ยนแปลงไป
มีเรื่องอะไรไม่บอกฉัน
เราต่างก็ผูกพัน
ขอเธอนั้นจงเชื่อใจ ฯ
27 กรกฎาคม 2544 08:06 น.
ภีม
เมื่อเธอจากฉันไป
ฉันควรจะดีใจไม่ใช่หรือ
ใยต้องมาโศกเศร้า
กับเรื่องเก่า ๆ ที่ผ่านมา
ฉันควรจะยิ้มหัวเราะ
ไม่ใช่ปล่อยให้น้ำตาใหล
ร้องไห้ไปทำไม
ไม่ใช่เรื่องสำคัญ
เมื่อเธอจากฉันไป
เพราะเธอไม่เหมือนเดิม
อยู่ต่อไปเธอมีแต่ซ้ำเติม
ฉันคนเดิมมีแต่จะเสียใจ ฯ
27 กรกฎาคม 2544 07:56 น.
ภีม
เพียงแค่ใครคนหนึ่ง
เพียงคนซึ่งเธอคุ้นเคย
เพียงคนแอบเก็บรักไว้ไม่เปิดเผย
เพียงคนที่เธอละเลยไม่ใส่ใจ
จึงได้แต่เฝ้าหวัง
จึงได้แต่นั่งปวดร้าว
จึงเมื่อเห็นเธอกับเขา
จึงยิ่งเหงาเศร้าหัวใจ
เพราะฉันเป็นอย่างนี้
เพราะฉันที่ไม่กล้าหาญ
เพราะฉันที่แอบเก็บรักไว้นาน
เพราะฉันมันโง่เอง ฯ
27 กรกฎาคม 2544 07:45 น.
ภีม
เธออาจจะเคยเห็น
สิ่งที่ฉันซ่อนเร้นภายใน
เก็บเงียบเฉยไม่บอกใคร
บอกเธอไปกลัวว่าใจต้องปวดร้าว
เธออาจจะเคยรู้
แต่ดูเหมือนเธอเฉยชา
เพราะมันคงไร้ค่า
เกินกว่าที่เธอจะใส่ใจ
เธออาจจะไม่ฟัง
เพราะฉันดังคนไกล
แม้ฉันอยู่ใกล้ ๆ
ก็ยิ่งห่างไปทุกที
สุดท้ายเธออาจจะดีใจ
หากฉันไปจากเธอ
เพราะเธอคงระอา
เบื่อหน้าฉันเต็มที ฯ
26 กรกฎาคม 2544 09:10 น.
ภีม
รักเธอเพียงหนึ่งนี้ หนักหนา
มิเปลี่ยนใจเฉยชา ชั่วช้ำ
รักเสริมเพิ่มทุกครา คอยคลั่ง เธอแล
รักแน่วจีย้ำ ยิ่งยั้งยืนยง
จากไปไกลห่างน้อง นวลนาง
รักมั่นมิจืดจาง แจ่มเจ้า
ตัวไกลแต่หนทาง ทิศที่ ทรงนา
รักแน่หัวใจเฝ้า พร่ำเพ้อพิศมัย ฯ
หน้าส่วนตัว
952
