31 สิงหาคม 2548 14:55 น.
ภีม พีรณุ
ฉันคือ.....หนังสือเก่า
เปิดเบาเบาก็อาจฉีกขาดได้
น้ำเน่า....น้ำดี...มีบางใบ
อ่านคร่าวคร่าว...จะไม่.....ได้ใจความ
จาก.....ภีม
หนังสือเก่า เราซื้อ มาถืออ่าน
เกิดเชี่ยวชาญ ขึ้นได้ ใครไม่ห้าม
หากไม่อ่าน ไม่คิด ไม่ติดตาม
เหมือนมองข้าม ปัญญา บารมี
จาก : บุญก้อง บุญลือนาม - 30/08/2005 19:57
หนังสือเก่าที่ว่าหาซื้อยาก
เคยออกปากหลายหนกับคนที่
เปิดเป็นร้านให้เช่าเขาใจดี
แถมส่งฟรี-ถึงห้องหับ-ไม่รับคืน
จาก : ปะผุ - 30/08/2005 20:06
ใบไม้เริ่มร่วงหล่นอีกหนแล้ว
เป็นตามแนวธรรมชาติไม่อาจฝืน
ฉันไม่ใช่ต้นไม้จะได้ยืน
สู้ฝนชื่นแดดกล้าพายุแรง
จาก : ป้าหมู - 30/08/2005 20:18
ใบไม้เริ่ม ร่วงหล่น เกลื่อนกล่นพื้น
มันหยัดยืน ฝืนต้น จนกร้านแกร่ง
มองเหมือนพื้น ป่ากว้าง จะร้างแล้ง
เพราะธรรมชาติ ปรุงแต่ง ทุกแห่งไป
จาก : คำไทย ปูชนียา - 30/08/2005 20:20
หนังสือเก่า..กับกอง...ใบไม้แห้ง
ก็ปลิวแกว่งตามแรงลมแล้งไหว
เป็นขยะดื่นดาดเกลื่อนกลาดไว
สุดท้ายได้รวมกลุ่มในหลุมดิน
ปรุงแต่งต่ออินทรีย์ปุ๋ยชีวิต
เกิดนิมิตชีวานับค่าสิน
เป็นประโยชน์โภชนาภักษากิน
เก่าก็หินแร่ธาตุผงาดงาม
จาก : ภีม ชุมชนคนรักกลอน - 31/08/2005 14:25
รวมบทกลอน ในกระทู้หนังสือเก่าที่ไปโพสไว้ที่บ้านป้าหมู ลองอ่านดูนะครับ
จากภีม------->> ชุมชนคนรักกลอน
31 สิงหาคม 2548 12:24 น.
ภีม พีรณุ
กระแสร์สินธุ์สิ้นเสียงเหลือเพียงซาก
หลังคาจากตึกเท่ก็เทคว่ำ
เสาไม้ซุงฝาไม้สักที่ลักทำ
ก็ถูกน้ำพัดเข้าถอนเสาเรือน
เมื่อน้ำแห้งแสงจ้าก็ปรากฎ
เหล่ามวลมดหนีได้ไม่ตายเกลื่อน
รังอยู่รอดปลอดพาลอีกนานเดือน
มดไม่เหมือนโจราโค่นป่ากิน
15 สิงหาคม 2548 21:31 น.
ภีม พีรณุ
คืนนี้....ไม่มีพระจันทร์
มีเพียงหมอกและควันวันเหงาเหงา
ไร้รูปแสดงมีเพียงแสงและเงา
ดวงตาที่เศร้า.....แสนร้าวราน
รำพึงไร้รำพัน....ฝันละเมอ
ยังคิดถึงเธอ.....ทุกวันผ่าน
แม้ไร้รูปแต่มีกาล
นี่ก็นาน....ยังรักเธอ.....
จุติแล้ว...หรือ...ท่องฟ้า
อยากบอกว่ารักเสมอ
เรื่องจริง....คงไม่ได้เจอ
ที่ยังเพ้อ........ยังเป็นจริง...
ทำผิด...เมื่อครั้งเธอยังอยู่
รู้ทั้งรู้.....เธอเจ็บยิ่ง
สายแล้วสำหรับทุกสิ่ง
ใจฉันยิ่งปวดร้าวนัก
คืนนี้ไม่มี...พระจันทร์
หมอกและควันจาง...ประจักษ์
ที่นี่ไม่มีคนรัก
มีเพียงคนอกหัก......ที่ยังรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1392
