10 กุมภาพันธ์ 2549 21:37 น.
ภีม พีรณุ
เจ้าไทเกอร์เธออ้อนโดดนอนตัก
เหมือนว่ารักกันจังกระมังเหมียว
จำศีลอดงด go เลิก show เชียว
เมื่อก่อนเที่ยวทุกซอยคอยทุกคืน
กลายเป็นแมวเรียบง่ายมาดร้ายสิ้น
มิได้ยินเสียงฟัดนักเลงอื่น
กินมีโอโตเองเขย่งยืน
เกาประตูถูพื้นทุกคืนวัน
เจ้าไทเกอร์ลายเสือช่างเหลือร้าย
ตามตื้อง่ายนอนอิงแปะพิงนั่น
เดินก็ตามนั่งก็ติดประชิดกัน
ดูสิมัน...อ้อนนักนอนตักแล้ว
18 มกราคม 2549 08:32 น.
ภีม พีรณุ
อาจสามารถดังแล้วน้าแม้วเยี่ยม
ภาพวัวเทียมเกวียนเก่าถูกเล่าขาน
โอทอปถิ่นสินค้ามีมานาน
ชัชวาลขายดีมีทุกมุม
มีสื่อกรอกบอกว่ามาหาเสียง
มันก็เลี่ยงไม่ได้มีหลายขุม
คนจนชอบตอบรับขยับรุม
หนึ่งขะยุ้มหยิบมือหรือจะพอ?
จนจมปลักดักดานทั่วประเทศ
ควรหาเหตุหาต้นเสาะค้นหนอ
อีกร้อยล้านบ้านหลังเขายังรอ
เดี๋ยวว่างอมือเท้าไม่เข้าการ?
กระบวนการแก้จนมีล้นฟ้า
ขุดหวยมาเสรีที่หน้าบ้าน
ถูกแค่เพียงหนึ่งคนจนอีกบาน
แก้ให้ตายเถิดท่าน....คร้านจะรวย
อาจสามารถชาติดีเฮงที่ชื่อ
รึกุนซือเอาเคล็ดเผด็จหวย
โยนผ้าแดงแซงเรียบเหมือนเปรียบมวย
คนที่ซวยตายซาก...คนยากจน
17 มกราคม 2549 21:46 น.
ภีม พีรณุ
กระจกเงา
พกเอาติดตัว
ส่องดูได้ทั่ว
ยิ้มหัวบึ้งตึง
เธอส่องดูฉัน
เห็นกันลึกซึ้ง
ฉันส่องไม่ถึง
เหตุเพราะลำเอียง
13 กันยายน 2548 10:38 น.
ภีม พีรณุ
เซียมซีที่เธอให้เบอร์สี่
บอกโชคดี.ปนโชคร้าย
ฉันเขียนเองคำทำนาย
จริงจริงแล้วอยากคล้ายเบอร์สาม
เจียมตัวเจียมวาจา
ดีกว่ามาเขี่ย..แล้วข้าม
มาหลังต้องนั่งตาม
หนึ่งสอง..สาม สี่แถวยาว!!
ชิดกายใจกลับห่าง
อยู่ข้างข้าง.ยิ่งเหน็บหนาว
ดวงตา.ที่แวววาว..
บอกเรื่องราวตัดพ้อเธอ
ไออุ่น.ที่แผ่ซ่าน.
อันตรธานฉันรอเก้อ
ทุกวันฝันละเมอ.
ท่าที่เจอ.ต่างจากใจ
เบอร์สี่ไม่มีค่า.
หุ่นไล่กา..ที่เธอให้
เบอร์ห้ายังประหยัดไฟ..
นี่ฉันเป็นอะไร.ของเขา
เก็บไม้ติ้วมาส่งคืน.
ฝันแล้วตื่นเป็นคนเก่า..
แล้วก้มบอกเธอเบาเบา
ไม่มีวันของเราในเซียมซี.
11 กันยายน 2548 11:36 น.
ภีม พีรณุ
รำลึก....อเมริกา 11 กันยายน 45
โครมครืน..ฝุ่นปลิวฟุ้ง
พวยพุ่ง..ไฟไหม้โหม
ฟ้ามืด..บังยอดโดม
จู่โจม..ดุจสายฟ้า
กรีดร้อง..ก้องสนั่น
หวาดหวั่น..ขวัญผวา
พลัดพราก..กันต่อตา
ถูกฆ่า..ไม่รู้ตัว
ชีวิต..สั้นนิดเดียว
คาบเกี่ยว..แค่ดี-ชั่ว
อำนาจ..บาดตามัว
น่ากลัว..กว่าความตาย
ฝันดี..เถิดพี่น้อง
แซ่ซ้อง..ด้วยรุ้งสาย
สู่สรวง..สวรรค์ราย
สุขปลาย..ฑิฆัมพร
หน้าส่วนตัว
1587
