อันมนุษย์สุดเฉาให้เศร้านัก ยังปักรักปักหลงไม่สงสัย มันก่อร่างทางมาและทางไป เป็นอย่างไรไม่ดูไม่รู้ลา เพราะฝังใจในรูปที่จูบหอม หรือสมยอมยินเสียงไม่เดียงสา หรือแรงเรียกเพรียกแห่งกระแสตา หรือใบหน้าคร่าจิตพิชิตใจ เมื่อยินยอมตรอมตรมก็ซมเปล่า ไม่รักเราเท่ากันไม่หวั่นไหว เรื่องของเรื่องอยากเปลืองใจให้โทษใคร ก็แค่ใจไม่ดูให้รู้คลาย ถ้าหวงทุกข์จะลุกเดินไม่เพลินแน่ ถ้าอยากแก้อย่าแพ้รักก็จักหาย อย่ากอดทุกข์จงทิ้งขว้างให้ห่างกาย ทุกข์คลี่คลายเป็นสุขสนุกเอง
หน้าส่วนตัว
1071
