26 มีนาคม 2549 15:09 น.
ภากร
...สักวันหนึ่งอยู่ที่ไหนใครบอกได้
อยู่ใกล้ๆหรือไกลสุดฟ้าเขียว
อยู่ในน้ำอยู่บนฟ้าจันทร์รูปเคียว
อยู่ที่เรียวไผ่โค้งโล่งสุดตา
...อันที่จริงวันนั้นอยู่แสนใกล้
อยู่ที่ใจในมือเราไม่ต้องหา
อนาคตในมือนั้นปั้นขึ้นมา
ใจศรัทธามุ่งมั่นฝันเป็นจริง
...อยู่คนเดียวก้อมีบ้างที่ท้อแท้
อาจอ่อนแอขาดคนที่คิดถึง
หากหมดแรงตัวเราต้องคอยดึง
สำคัญหนึ่งคือใจที่มั่นคง
...เราไม่รักตัวเองใครจะรัก
อย่าผูกมัดกับใครไร้เหตุผล
คนทุกคนมีวันหน้าทางของตน
ก้าวให้พ้นขวากหนามที่เข้ามา
15 มีนาคม 2549 16:27 น.
ภากร
...นั่งทบทวนย้อนเวลาถอยกลับหลัง
สิ่งที่หวังสวรรค์แกล้งให้ขื่นขม
พบแต่ความปวดร้าวหน้าชื่นอกระทม
ดั่งสายลมเพียงผ่านให้อุ่นใจ
...เคยคิดหวังวาดไปไกลสุดปลายฟ้า
ภาพวิมานกลางเวหาฟ้าผ่องใส
ด้วยเพราะรัก รักมากให้หมดใจ
รอยแผลรักฝากไว้ความทรงจำ
...หลอกให้รักทะนุถนอมบ่มรักไว้
วันเวลาผ่านไปบอกขำขำ
รู้ลึกซึ้งน้ำใจคนลืมคำ
ใจบอบช้ำครั้งเดียวคงเกินพอ
...ใช้เวลาที่เหลือกับชีวิต
อย่าไปคิดยึดติดสิ่งลวงล่อ
ให้ความรักกับตัวเองอย่ารีรอ
เลิกเล่นล้อกับไฟให้เผาตัว
หน้าส่วนตัว
1097
