11 สิงหาคม 2548 12:25 น.
ภากร
หยาดน้ำนมเลือดจากอกพระคุณแม่
มิผันแปรเป็นอื่นเพื่อลูกน้อย
ยามเจ็บป่วยทุกข์รุมแม่เฝ้าคอย
เจ็บเกินร้อยหากลูกเศร้าแม่กังวล
ทะนุถนอมกล่อมเกลาแม่พร่ำสอน
เอื้ออาทรสิ่งตอบแทนใช่เหตุผล
รักด้วยรักดั่งแก้วตาแม้อับจน
เหนื่อยแม่ทนเลี้ยงลูกให้เติบโต
จากในครรภ์นานเนิ่นรักไม่ลด
รักไม่หมดจากใจแม่ผู้ยิ่งใหญ่
แม้ฟ้ากว้างพสุธาที่ว่าไกล
เทียบไม่ได้กับรักแม่ผู้คือพรหม
9 สิงหาคม 2548 12:28 น.
ภากร
เจ็บ...ที่ผ่านคงไว้เป็นบทเรียน
เหมือนกงเกวียนกรรมเก่าเคยทำไว้
หมุนย้อนกลับขมขื่นในหทัย
น้ำตาไหลอาบแก้มเพียงลำพัง
จน...ผ่านมาวันนี้บาดแผลเก่า
เริ่มบรรเทาทิ้งไว้เพียงความหลัง
จุดมุ่งหมายวิมานมิเคยพัง
ตั้งความหวังพลาดพลั้งไม่ถึงตาย
จำ...ให้มั่นเสียงหัวใจยังก้องอยู่
อย่าหดหู่หากพบเรื่องเลวร้าย
ก้าวข้ามผ่านไปได้ทรุดเพียงกาย
อย่าแพ้พ่ายใจตัวเองจะวกวน
ฝัง...ลงไปให้ลึกความรันทด
จงปล่อยปลดพันธนาการให้ผ่านพ้น
จิตว่างเปล่าปล่อยนิ่งห้วงอารมณ์
ลุกยามล้มหาคนที่เข้าใจ
ใจ...ดวงนี้ต้องมีใครเห็นค่า
อาจยังไม่ถึงเวลาอดทนไว้
ยามไม่มีไร้ซึ่งกำลังใจ
คงต้องไปเข้าวัดดูสักที...(สาธุ)
4 สิงหาคม 2548 16:50 น.
ภากร
แสงใจ...หม่นมัว
ดูสลัว...อับเฉา
วังเวง...เพียงเรา
อยู่เหงา...เดียวดาย
หริ่งร้อง...ดึกสงัด
หนาวจับ...ใจหาย
รักเอ๋ย...มามลาย
สุดท้าย...จากไป
อยู่ไหน...คิดถึง
ทิ้งให้...หวั่นไหว
โปรดเถิด...แก้วใจ
อยากให้...กลับมา
รักร้าง...ร้างลา
อุรา...โหยหา
เหลือแต่...น้ำตา
นี่หนา...รักลวง
1 สิงหาคม 2548 12:09 น.
ภากร
อ้อมกอด...อกอุ่น
รักกรุ่น...ไฟสุม
ความเหงา...ครอบคลุม
ร้อนรุ่ม...เผาใจ
เสน่หา...แรงรัก
อกกลัด...หมองไหม้
เธอจ๋า...อยู่ไหน
รู้ไหม...รักเธอ
หน้าส่วนตัว
1492
