เคย..ผิด..หวัง

ภากร

   เคย..เข็ดขยาดหวาดกลัวกับความรัก
เคย..อกหักพบรักที่ผิดหวัง
เคย..ตั้งใจไม่รักใครให้จริงจัง
เคย..ชิงชังแสลงหูกับคำลวง

  เคย..ทุ่มเทมอบทุกสิ่งด้วยใจภักดิ์
เคย..ปรนนิบัติศรัทธาด้วยห่วงหวง
เคย..ฝันใฝ่ไปไกลใจหนึ่งดวง
เคย..ลืมห่วงทวงใจตนกลับคืน
  
  ผิด..ที่มองความรักว่าสดใส
ผิด..ที่ใครคือเราไปทนฝืน
ผิด..ไปแล้วจำเจ็บลุกหยัดยืน
ผิด..ที่ไม่ตื่นจากฝันไม่เป็นจริง

  ผิด..ครั้งนี้เจ็บแปลบบาดแผลลึก
ผิด..ที่นึกว่าเขารักให้ทุกสิ่ง
ผิด..ที่มองว่ารักสวยหวังแอบอิง
ผิด..จริงจริงที่เรามันโง่เอง

  หวัง..จะพบใครสักคนคงแค่หวัง
หวัง..ไว้ดั่งเพิ่มพลังใจไม่ข่มเหง
หวัง..ให้รักเติมไฟใจตนเอง
หวัง..ไว้เกรงจะหวังเพียงลมลม

  หวัง..คือหวังฝันไปก็เท่านั้น
หวัง..เคียงกันอยู่กับรักที่เหมาะสม
หวัง..ได้รักรักษาใจที่ตรอมตรม
หวัง..มั่นคงด้วยใจเพียงหนึ่งดวง