3 กันยายน 2547 12:42 น.
ภากร
หวาดหวั่น...หวั่นไหว...ใจไหวหวั่น
ฤดีสั่นอกตระหนักทุกข์โถมใส่
นภากว้างเมฆหมอกลอยผ่านไป
ป่าพฤกษไพรโอนอ่อนยามต้องลม
ภูผาสูงสายน้ำไหลเชี่ยวกราก
มองข้ามฝากฝั่งฟ้าทุกข์สะสม
ใจล่องลอยหายลับกับสายลม
ทุกข์ผสมปนเศร้าเจ้าจากจร
วิหคน้อยบินผ่านไปไกลลับ
ท้องฟ้ากลับดำมืดช่างสับสน
จันทราเด่นเงาสะท้อนกลางสายชล
น้ำค้างหล่นรับเสียงเจ้าเรไร
จั๊กจั่นหวีดก้องร้องต้อนรับ
จิ้งหรีดหลับกลับตื่นส่งเสียงใส
แสงหิ่งห้อยลอยเด่นกลางพงไพร
รักษาใจที่เจ็บปวดให้ผ่อนคลาย
2 กันยายน 2547 20:42 น.
ภากร
ความรู้สึกของเธอในวันนี้
ต่างจากที่วันวานเคยมีฉัน
สายสัมพันธ์รักมั่นเคยให้กัน
แปรเปลี่ยนผันกลายเป็นอื่นดูจืดจาง
ด้วยวันนี้ใจเธอมีคนอื่น
มิอาจฝืนให้เธอกลับมารักฉัน
เธอและเขาคงยึดมั่นรักนิรันดร์
ส่วนฉันนั้นขอห่างเดินจากไป
แต่อย่างน้อยขอทราบถึงเหตุผล
ฉันหรือคนที่ผิดคิดเหลวไหล
ไม่ใส่ใจปล่อยให้รักหลุดลอยไกล
สิ่งทำไปเธอกลับเห็นเป็นไม่ดี
คงเพราะเธอมองผ่านซึ่งอนาคต
ฉันคงหมดไร้ค่าซึ่งศักดิ์ศรี
อยู่กับฉันความสุขคงไม่มี
ทำได้ดีเพียงเท่านี้เธอไม่พอ
2 กันยายน 2547 20:21 น.
ภากร
บทสุดท้าย...บทเรียน...บทชีวิต
พรหมลิขิต...ขีดเส้น...ให้โศกสันต์
ท่านกำหนด...เราสอง...ต้องพบกัน
และมีวัน...ต้องห่าง...รักจากจร
คงเป็นเพียง...กรรมเก่า...ในชาติก่อน
ตามหลอนหลอก...เผาใจ...เป็นบทสอน
ให้เชื่อถือ...รักเพื่อจาก...สิ่งแน่นอน
บนกองฟอน...คือสุดท้าย...ที่ต้องเจอ
อย่าไปยึด...ถือมั่น...ในสิ่งฝัน
อาจมีวัน...ต้องเจ็บ...ได้เสมอ
รักวันนี้...เกลียดวันหน้า...อาจต้องเจอ
อย่าหลงเพ้อ...กับภาพฝัน...ไม่เป็นจริง
แค่ได้เจอ...พบรัก...เพียงสักหน
ให้หลงมนต์...แรงรัก...เสน่ห์หญิง
หลงในรูป..กลิ่นกาย...สิ่งไม่จริง
แล้วก้อทิ้ง...จากจร...ให้อาลัย
2 กันยายน 2547 20:05 น.
ภากร
...ต่างฐานะ...ต่างความคิด...ต่างความรู้
ต่างเป็นอยู่...ต่างฝัน...ต่างค้นหา
ต่างมุ่งมั่น...ต่างจุดหมาย...ปลายชีวา
ต่างมองหา...ต่างมองข้าม...หัวใจตน
...ต่างยึดติด...ต่างคิด...ใจตนใหญ่
ต่างหัวใจ...ต่างไร้...ซึ่งเหตุผล
ต่างยึดมั่น...อุดมคติ...ในใจตน
ต่างมีเหตุ...มีผล...ของตนเอง
...แต่สุดท้าย...ต่างคน...ต่างเหหัน
แต่สุดท้าย...ทางฝัน...ทำห่างเหิน
แต่สุดท้าย...ต่างคน...ต่างเลือกเดิน
แต่สุดท้าย...ต่างเดิน...คนละทาง
...ก้อมีบ้าง...ท้อแท้...และอ่อนล้า
ก้อมีบ้าง...ศรัทธา...เริ่มจางหาย
ก้อมีบ้าง...ไร้กำลัง...ประคองกาย
ก้อมีบ้าง...คล้ายๆ...ว่าฝันไป
...อยากจะรัก...แต่ใจ...ยังไม่กล้า
อยากบอกว่า...คิดถึง...ยังหวั่นไหว
อยากให้รู้...ว่ารัก...และห่วงใย
อยากให้รู้ว่า...หัวใจ...แอบรักเธอ
2 กันยายน 2547 19:48 น.
ภากร
ก้อรู้สึกเหงาบ้าง...ในบางครั้ง
ก้อรู้สึกบ้าง...ผิดหวังในบางหน
ก้อรู้สึกอ้างว้าง...เศร้าปะปน
ก้อรู้สึกว่า...ไร้คนมาเข้าใจ
ก้อรู้สึกว่า...วันนี้ใจเริ่มท้อ
ก้อรู้สึกว่า...พอทีสู้ไม่ไหว
ก้อรู้สึกว่า...ต้องการกำลังใจ
ก้อรู้สึกว่า...หัวใจเริ่มด้านชา
ก้อรู้สึกว่า...ทุกอย่างบนโลกนี้
ก้อรู้สึกว่า...ไม่มีสิ่งค้นหา
ก้อรู้สึกว่า...ชีวิตไร้วิญญา
ก้อรู้สึกว่า...ต้องเหงาเศร้าเดียวดาย
ก้อรู้ว่า...ตัวเองไม่ดีพร้อม
ก้อรู้ว่า...ควรยอมรับไร้ความหมาย
ก้อรู้ว่า...เราสองนั้นต่างทั้งใจกาย
ก้อรู้ว่า...ปลายทางเราคงต้องจากกัน
หน้าส่วนตัว
816
