7 เมษายน 2551 00:14 น.
ภันเต
ข่มตานอนในราตรีที่อ้างว้าง
มองความว่างเปล่าใจไปทุกที่
มืดทั่วฟ้ามั่วทั่วดินยามราตรี
เห็นริบหรี่แสงไฟอยู่ไกลไกล
ดึกดื่นแล้วข่มตานอนไม่หลับ
กระส่ายกระสับกลับตะแคงขวาเปลี่ยนซ้าย
คิดถึงคู่ดูเราไม่มีใคร
อยู่ไกลไกลตาใครไม่มีมอง
ร้อนอากาศร้อนอารมณ์ใคร่สมหมาย
กอดเกลื้อยกายหลับสบายนอนร่วมห้อง
พาข้ามฝันราตรีนี้เราครอง
เป็นเจ้าของท่องราตรีนี้ทั้งคืน
แต่ความจริงไม่เป็นอย่างที่ฝัน
ทนมานานฝันเอาให้ใจชื้น
ไม่ได้คิดหมายความว่าผมหื่น
ของแค่ยื่นหยิบฝันพอสุขใจ
2 เมษายน 2551 14:03 น.
ภันเต
สองจิตสองใจ...
คิดไปหวาดใจกลัวระแวง
กลัวรักเธอนั้นแอบแผง
มาแกล้งหลอกลวงหัวใจ
กลัวโดนคำรัก...
มาทักใจให้สลาย
มันสั้นแต่อัตราย
กับใจที่ไม่แข็งแรง
เจ็บแล้วหวาดกลัว...
ไม่ชัวร์มีรักให้ใคร
เจ็บแล้วจำจนตาย
กลับใจเจ็บซ้ำเติมรอย..........................อิงเพลง ไม่กล้าจะรัก (สันติ ดวงสว่าง)
2 เมษายน 2551 13:43 น.
ภันเต
จะเหลืออะไรเมื่อใจโดนทำร้าย
สิ่งที่ให้สูญสลายกลายเป็นผง
รักให้แล้วไม่รักษาให้มั่นคง
จะประสงค์สิ่งใดอีกต่อไป
ให้ไปแล้วคือหมดใจไม่เหลือเผื่อ
ไม่หลงเหลือให้ใครอีกที่ไหน
แต่เธอเก็บกักใจเหลือเผือไว้
ให้กับใครที่มาอีกหนึ่งคน
เขาคนนั้นคงพิเศษดีกว่าฉัน
คนสำคัญที่ฝันอยากขวายค้น
ต่างจากฉันที่อยากไปให้พ้น
คนสองคนที่รักที่ต่างกัน
เสียดายไปก็ไม่ได้อะไรคืน
ใจมันชื้นด้วยน้ำตาไหลลงนั้น
เสียความรักความรู้สึกดีที่ให้กัน
เหลือเพียงฉันจากนี้ไม่มีเธอ
1 เมษายน 2551 13:38 น.
ภันเต
แดดอ่อนอ่อนตอนบ่ายหลังกินอิ่ม
ตาพักพริ่มกริ่มกริ่มเลื่อนลงต่ำ
ลืมไม่ขึ้นฝื่นฝื่นก็ต้องจำ
เพราะต้องทำงานต่อไปถึงเย็น
ปากมันอ้าหาวกว้างไม่ยอมหยุด
อยากจะหมุดหลบหายไม่ให้เห็น
หลับซักตื่นฟื้นขึ้นมาไม่ถึงเย็น
กลัวได้เซ็นต์ซองขาวพักยาวยาว
1 เมษายน 2551 09:53 น.
ภันเต
ถามตัวเองกี่ครั้งแล้วที่เจ็บ
ต้องทนเก็บใจตัวไว้อยากนี้
คนจริงใจจริงจังไม่เคยมี
เจ็บฟรีฟรีเหมือนเคยที่ผ่านมา
เหงาเหงาเศร้าเศร้าอยู่คนเดียว
พอมีใครมาเกี่ยวก็เหมือนบ้า
คิดไปมากหวังไปมากปรารถนา
แล้วน้ำตาก็มาหาถึงตัว
หรือเพราะเราไม่ดีมีอย่างเขา
หน้าเก่าเก่าโบราณไม่ยวนยั่ว
เงินมันน้อยมีแค่พอเลี้ยงตัว
มีอย่างเดียวหัวใจไว้รักจริง
อยากคบใครลบภาพที่ใจเจ็บ
ลืมที่เก็บความเศร้าเอาไปทิ้ง
เก็บภาพรักสูติโอความรักจริง
แต่เป็นสิ่งต้องตามหากันต่อไป
หน้าส่วนตัว
721
