1 เมษายน 2551 13:38 น.
ภันเต
แดดอ่อนอ่อนตอนบ่ายหลังกินอิ่ม
ตาพักพริ่มกริ่มกริ่มเลื่อนลงต่ำ
ลืมไม่ขึ้นฝื่นฝื่นก็ต้องจำ
เพราะต้องทำงานต่อไปถึงเย็น
ปากมันอ้าหาวกว้างไม่ยอมหยุด
อยากจะหมุดหลบหายไม่ให้เห็น
หลับซักตื่นฟื้นขึ้นมาไม่ถึงเย็น
กลัวได้เซ็นต์ซองขาวพักยาวยาว
1 เมษายน 2551 09:53 น.
ภันเต
ถามตัวเองกี่ครั้งแล้วที่เจ็บ
ต้องทนเก็บใจตัวไว้อยากนี้
คนจริงใจจริงจังไม่เคยมี
เจ็บฟรีฟรีเหมือนเคยที่ผ่านมา
เหงาเหงาเศร้าเศร้าอยู่คนเดียว
พอมีใครมาเกี่ยวก็เหมือนบ้า
คิดไปมากหวังไปมากปรารถนา
แล้วน้ำตาก็มาหาถึงตัว
หรือเพราะเราไม่ดีมีอย่างเขา
หน้าเก่าเก่าโบราณไม่ยวนยั่ว
เงินมันน้อยมีแค่พอเลี้ยงตัว
มีอย่างเดียวหัวใจไว้รักจริง
อยากคบใครลบภาพที่ใจเจ็บ
ลืมที่เก็บความเศร้าเอาไปทิ้ง
เก็บภาพรักสูติโอความรักจริง
แต่เป็นสิ่งต้องตามหากันต่อไป
28 มีนาคม 2551 11:53 น.
ภันเต
อ่านข่าวเช้าความเล่าข่าวขมขืน
นักเรียนหื่นขยี้กามรุมโทรมทับ
เจ็ดรุมหนึ่งขึงกามละเลงยับ
ลงฟันสับไม่เหลือเผื่อชิ้นดี
สงสารหญิงวัยสาวราวสิบห้า
ต้องพลาดท่าเสียพรหมจารี
ให้พวกเดนสังคมมาขยี้
เพียงนาทีเสียใจไม่คืนมา
สังคมไทยรุมเร้าเย้ายวนยั่ว
มอมเมามั่วหมองหม่นมากมายหมา
ให้ลุ่มหลงลงบ่วงน้ำกามา
พิษรักษายากยิ่งภัยน่ากลัว
คนที่ทำเคยคิดก่อนทำไหม
ผลที่ได้ผลที่ก่อก่อนทำชั่ว
ทำให้คนทั้งชีวีต้องหมองมั่ว
แค่ทำชั่วครั้งเดียวไม่น่าทำ
28 มีนาคม 2551 10:59 น.
ภันเต
รักทำไมความรักที่ต้องทน
ไปให้พ้นดีกว่าหาเอาใหม่
คนที่ดีมีให้เลือกอีกมากมาย
รักทำไมกับคนไม่รักเรา
รักกันทนหรือต้องทนเพราะรัก
หากจะฝากอนาคตไว้ที่เขา
ลองคิดดูพิจารณ์ให้ยาว ยาว
จะสุขเศร้าจากนี้ตลอดไป
จะสร้างเรือนคิดดีติตรองถ้วน
อย่ารีบด่วนผิดไปต้องสร้างใหม่
จะมีคู่ใคร่ครวญให้แน่ใจ
ผิดพลาดไปแก้ไขให้ทันการ
ให้เวลาพิพากประจักษ์เห็น
ความที่เป็นตัวตนก่อนจะหวาน
วันวิวาห์หาได้ไม่ช้านาน
แล้วจะหวานตลอดกาลนิรันดร
27 มีนาคม 2551 15:24 น.
ภันเต
เกิดมาหนึ่งชีวิตคิดน่าเศร้า
ชีวิตเราใกล้ดับตายเป็นผี
มีอะไรให้หวังเติมชีวี
ก่อนไฟจี้เผาร่างให้ดับไป
มองดูฟ้าว่างเปล่าเช่นกับฉัน
แต่ตะวันยังเป็นแสงให้ฝันใฝ่
ฉันจะหาความหวังจากอะไร
ก่อนจะตายไม่นานที่ใกล้มา
หน้าส่วนตัว
1746
