25 เมษายน 2551 20:16 น.
ภันเต
ฝนแรกมาถึงคราวสันตะ
ชาวนากะเกณฑ์พลคนปลูกข้าว
เอาแรงงานท้องถิ่นเพื่อนบ้านเรา
แบบเก่าเก่าดั้งเดิมวิถีไทย
ไม่ต้องใช้เงินตรามาซื้อเพื่อน
มีดาษเดื่อนมากมายมิตรสหาย
ถึงคราวพึ่งมึงกูมีน้ำใจ
อาศัยใช้อาศัยกันด้วยใจจริง
นานี้มีมิตรภาพมาปักดำ
ความทรงจำบำรุงอย่างดียิ่ง
ถึงหน้าเกี่ยวเกี่ยวเถอะนะมายอดหญิง
อย่าได้ทิ้งเคียวข้าวเพลงท้องนา
จากดำนาหน้านี้มาเกี่ยวข้าว
ก็พวกเรามาพบกันอีกหน้า
มิตรภาพสีสันแห่งท้องนา
ร่วมรักษาวิถีลงแขกไทย
25 เมษายน 2551 16:21 น.
ภันเต
มองเจ้าด่างกลางลานผู้เป็นเพื่อน
เหมือนย้ำเตือนว่าเพื่อนมีแค่เจ้า
ยามทุกข์ยากทนฝืนกลืนความเหงา
มีเพียงเราหนึ่งตัวกะหนึ่งคน
มองแววตาสือภาษาความรู้สึก
ในส่วนลึกนึกไปไม่ต่างตน
อยู่กันมาชั่วนาหลายปีฝน
หมากับคนเป็นเพื่อนรักไม่ต่างกัน
ความซื่อสัตย์ความรักมีเสมอ
ที่ไม่เจอในมนุษย์อย่างที่ฝัน
เชื่อใจได้ไม่ลอบกัดหักหลังกัน
เชื่อใจมันแต่ไหนแต่ไรมา
ไม่เหมือนคนค้นใจเชื่อใจยาก
มีหลายหลากมากมายแค่รู้หน้า
มองไม่ถึงใจจริงจึงเสียท่า
เชื่อใจหมาดีกว่าไว้ใจคน
23 เมษายน 2551 16:10 น.
ภันเต
แดดแรงแรงทุกวันมีแต่เพิ่ม
อากาศเสริมมีแต่ร้อนกับร้อนใหญ่
โลกทุกวันมีแต่มหัตภัย
ยังกับไปไหม้โลกขึ้นทุกวัน
น้ำท่วมฟ้าปลากินดาวอย่างเขาว่า
ในไม่ช้าได้เห็นไม่เกินฝัน
น้ำแข็งโลกละลายลงทุกทุกวัน
เตรียมทันกาลฝึกว่ายก่อนน้ำมา
อากาศร้อนไม่ผ่อนคลายความร้อน
จะหลับนอนห้องหับร้อนหนักหนา
แอร์ไม่มีร้อนรุมกลุ้มชีวา
จนเงินตรายังเขาจึงไม่มี
พึ่งพัดลมจนจนอย่างนี้แหละ
เหงื่อเปียกแฉะเต็มตัวเหมือนไฟจี่
อาบน้ำบ่อยทาแป้งเย็นไม่กี่ที
เดี๋ยวก็มีเหงื่อไหลย้อยออกมา
ถอดเสื้อผ้ามานอนให้ผ่อนคลาย
นอนสบายกายเปล่าเป็นคนบ้า
ก็เพราะร้อนนอนไม่หลับกลับซ้ายขวา
หลายเวลาผ่านมาหลายชั่วโมง
ข่มตานอนร้อนไปก็ต้องหลับ
นอนกระสับกระสายไม่ประสงค์
ร้อนอากาศจิตใจไม่มั่นคง
ร้อนให้ปลงใจเย็นแต่ยากจัง
22 เมษายน 2551 11:14 น.
ภันเต
ฉันได้พบพูดคุยกับเขาแล้ว
คงไม่แคล้วคลาดเธอไปจากฉัน
เขาคนนั้นดีกว่าเหมาะสมกัน
อยู่กับฉันคงแย่แน่เกินไป
ฉันจะไม่ฉุดรั้งให้เธออยู่
เพราะฉันรู้ให้เธอตัดสินใจ
จะไม่พูดร้องขอหวังอะไร
เธอคิดได้เชื่อเธอว่าคิดดี
ฝากบอกเขาความรักช่วยสานต่อ
ฝากฝันรอต่อเติ่มให้เต็มที่
หน้าที่รักของฉันหมดตรงนี้
จงโชคดีมีรักที่มั่งคง
ฉันเป็นตายร้ายดีไม่ต้องห่วง
เป็นแค่ช่วงเวลาอย่าผะวง
ฉันอยู่ได้เธอไปใจยังคง
ขอเธอจงลืมฉันนะที่รัก
22 เมษายน 2551 10:50 น.
ภันเต
วาดรักเรางดงามสวยอย่างวาด จากกระดาษสีขาวแต่งแต้มสี
ฉันและเธอเต็มสุขทุกนาที ดีใจที่มีเราสองปองร่วมทาง
ออกแบบฉากแตกแต่งให้สวยสุด สวมใสชุดบริสุทธิ์ขาวสะร่าง
ดอกกุหลาบกลีบบานโรยเต็มทาง สองเราสร้างทางรักบนทางใจ
แต่งโลกนี้ด้วยสีชมพูสด เต็มไปหมดทั้งฟ้าและป่าไพร
ท้องทะเลเล่นเพลงกล่อมดวงใจ ลมพริ้วไหวใบหญ้าเริงระบำ
นกร้องร้องแซวความรักไม่ขาดเสียง ด้วยเพราะเคียงคู่เราช่างหวานฉ่ำ
ธรรมชาติเป็นใจให้เราจำ รักวาดคำเป็นได้คงสุขใจ
หน้าส่วนตัว
1200
