17 พฤษภาคม 2551 15:33 น.
ภันเต
ดินแดนเกิดถิ่นแคว้นสุโขทัย
เศร้าอาลัยครวญคิดพินิจถึง
ถิ่นแดนเกิดความจำหวนคะนึง
ความคิดถึงสิ่งมีบ้านเกิดเรา
นับเป็นปีนี่เข้าหกปีแล้ว
จิตใจแป้วแว่วหายถึงครั้งเก่า
ภาพท้องนาทุ่งหญ้าแลทิวเขา
แสงเดือนดาวซาดส่องผ่องอำไพ
จากมาไกลจากอุ่นหนุนนอนตัก
พ่อแม่รักยากใจน้ำตาไหล
มาศึกษา-ทำงานในเมืองใหญ่
ยังเหงาใจทุกทีมีน้ำตา
อยู่ทางนี้วุ่นใจไม่วายเว้น
เช้าจรดเย็นเค็ญใจให้ใขว่คว้า
อยู่บ้านเราปล่อยใจลมพัดพา
ไม่ต้องหาดิ้นรสแข่งแย่งใคร
มองไกลไกลได้อย่างไกลที่ใจคิด
ไม่ต้องติดตึงสูงขว้างบังป้าย
แสงสีเสียงธรรมชาติสำราญใจ
ไม่ต้องไปแต่งเติมเปลี่ยนปรับปรุง
ปู ปลา กุ้ง หอย ผักพืชผล
มีทุกหนแห่งทั่วเต็มท้องทุ่ง
เป็นคนจนแต่มีข้าวอยู่เต็มยุ้ง
มีกินหุ้งไม่อดอิ่มทุกวัน
เป็นคำเหมาะเพราะฟังพ่อขุนฯว่า
น้ำมีปลานามีข้าวทั่วเขตขันธ์
อยากกลับบ้านปักหลักรอสักวัน
กลับสถานถิ่นเกิดคิดอาลัย
17 พฤษภาคม 2551 14:12 น.
ภันเต
ขวัญเอยขวัญมาเจ้าขวัญนาค
อย่าลาจากพรากจรไปหนไหน
พ่อนาคคอยเศร้าสร้อยระห้อยใจ
ขวัญอยู่ไหนขวัญจงมาหาขวัญเอย
******* ******
โอ้ระเห่โอ้ระชาขวัญของแม่
แม่ดูแลขวัญแม่มานานหนา
แม่เลี้ยงเจ้าเท่าแม่สิ้นชีวา
แม่เหนื่อยล้าเพื่อขวัญลูกได้มีกิน
แม่ทนหนักลำบากมากมายเหลือ
แม่ทำเพื่อลูกน้อยกอยถวิลย์
แม่คำนี้มีคุณดุจธรณินทร์
หาทั่วถิ่นใครใดไม่เทียบเคียง
ลูกเจ้าเอ่ยลูกขวัญโตเติบใหญ่
อายุได้ยี่สิบเอ็ดที่แม่เลี้ยง
ลูกเจ้าบวชแทนบุญให้พอเพียง
ทดแทนเลี้ยงเรามามากมายคุณ
เห็นแม่ยิ้มอิ่มใจชื่นใจแล้ว
กุศลแผ่วผ่านภพให้เอื้อหนุน
เท่านี้แม่ดีใจที่ได้บุญ
อนิสงค์ผลบุญบวชลูกเอย
16 พฤษภาคม 2551 15:17 น.
ภันเต
บทกลอนนี้มีไว้ให้คุณอ่าน
มาสร้างสรรค์ประพันธ์ต่อก่อเรื่องเสริม
เพื่อสืบสานงานศิลป์แต่งต่อเติม
ช่วยมาเพิ่มเติมแต่งเราช่วยกัน
สารพัดพรรณนากวีวาด
หยิบอากาศวาดฟ้าแต่งสีสัน
ทุ่งขจีสดใสกลีบไม้บาน
สุขใดปานเท่าสุขในอารมณ์
บทกวีมีเศร้าเหงาเล่าทุกข์
และสนุกปลุกใจได้สุขสม
จะชมชื่นรื่นเริงอภิรมย์
มีผสมผสานงานกวี
สื่อสัมพันธ์ประพันธ์กลอนตอนเริ่มต้น
ชวนทุกคนที่ใจรักในที่นี้
มาสร้างเสริมเริ่มแต่งบทกวี
ความรู้สึกดีดีให้กัน
15 พฤษภาคม 2551 20:56 น.
ภันเต
สุดใจใขว่คว้าหาความรัก
เพื่อรู้จักเรียนรู้ในคุณค่า
มีรักไว้พักพิงยามอ่อนล้า
พักรักษากายใจให้แข็งแรง
รักดีดีมีไว้อิ่มอุ่นใจ
รักร้ายร้ายมีไว้ใจหน่ายแหนง
รักแย่แย่มักมีสิ่งแอบแฝง
รักแสดงด้วยรักคุณค่าที่รักเป็น
คำรักแท้จึงต้องรอ-พิสูจน์
เพียงคำพูดดูฟังใช่อย่างเห็น
จึงต้องรู้เรียนรักให้รักเป็น
ใจเย็นเย็นรีบไปได้อะไร
สุขที่รักรอคำนี้ที่อยากสุข
รักแล้วทุกข์ไม่มีใครที่อยากได้
ขอให้สุขกับรักที่ใฝ่ฝัน
ด้วยหัวใจสองใจเป้นหนึ่งเดียว
15 พฤษภาคม 2551 19:59 น.
ภันเต
ฝนโปรยปรายค่ำนี้กระหน่ำหนัก
ในห้องพักเราสองจ้องมองหน้า
อากาศเย็นหนาวเหน็บเนื้อตัวชา
ส่องสายตาห่มอุ่นให้หัวใจ
นอนประคองอากาศในหน้าฝน
อย่าซุกซนกลัวทนใจไม่ไหว
นอนหนุนแขนแอบอกแนบซบกาย
ให้ดวงใจสองดวงได้ใกล้กัน
กอดอุ่นหนุนกายสบายหลับ
เสียงฝนขับลำนำพรำสถาน
อุ่นกันสองใต้ใบต้นรักบาน
หลับฝันหวานนิทานแห่งราตรี
หน้าส่วนตัว
655
