28 พฤศจิกายน 2555 16:42 น.
ภัทราภา
พอดีต้องการปิดหน้าเพจของตัวเอง และหากจะออกจากการเป็นสมาชิกต้องทำอย่างไรคะ ขอบคุณค่ะ
17 มกราคม 2554 22:31 น.
ภัทราภา
ในชีวิตคนหนึ่งๆคงปฎิเสธไม่ได้ว่า คุณจะไม่เคยมีความรักเลย แม้จะเป็นความรัก แบบ แฟน หรือแบบ เพื่อน ญาติมิตร หรือแบบ เพื่อนร่วมโลกก็ตาม คนเรานั้นจำเป็นจะต้องมีความรักเพราะความรักทำให้มนุษย์มีความเมตตาต่อกันมากขึ้น คุณเคยบ้างไหมเมื่อคุณรักสักใครสักคน คุณก็จะรู้สึกพิเศษกับคนนั้นๆ เมื่อคุณจะทำอะไรคุณก็จะคิดถึงเขาเสมอ ก่อนที่คุณจะพูดอะไรกับคนที่คุณรักบางครั้งคุณยังคิดแล้วคิดอีก กลัวคำที่คุณพูดไปนั้น ทำให้เขาเสียความรู้สึก หรือไม่บางครั้งคุณก็พยายามทำทุกอย่างให้เขามีความสุข แม้บางสิ่งบางอย่างที่คุณทำมันจะไม่ใช่ตัวตนของคุณก็ตาม แต่คุณก็ยอมทำเพื่อให้คนที่คุณรักมีความสุข จนบางครั้งสิ่งที่คุณทำอยู่นั้นมันอาจจะกำลังทำให้ใครสักคนหนึ่งกำลังเจ็บปวด คนเรามักจะแคร์ความรู้สึกคนที่เรารัก จนลืมแคร์ถึงความรู้สึกคนที่รักเรา คนที่รักเรานั้นเรามักจะมองไม่เห็นความห่วงใย หรือความหวังดีของเขา เพราะเราไม่ได้รักหรือไม่ได้สนใจในการกระทำและความรู้สึกของเขา
บางครั้งคนๆนั้นเขาก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อเราเช่นเดียวกัน คอยถามไถ่ถึงความทุกข์ความสุขของเรา แต่เรากับมองว่าเขาเข้ามายุ่งกับชีวิตคุณมากเกินไป บางทีคนที่เขารักเราเขาอาจจะคอยดูหรือคอยช่วยเหลือคุณอยู่ห่างๆ หรือบางทีเขาอาจกำลังเจ็บปวดหรือต้องการความเห็นใจและความรักจากคุณบ้างก็เท่านั้น จงอย่ามองข้ามความรู้สึกของคนที่รักคุณ...เพราะเขาคนนั้นก็เป็นคนที่หวังดีกับคุณอีกคนหนึ่งเช่นกัน
ปล.จากคนๆหนึ่งที่รักเธอแต่ไม่ได้รัก
9 มกราคม 2554 18:04 น.
ภัทราภา
ในโลกนี้มีผู้คนมากมาย เราไม่อาจพบเจอกันได้ทุกคน กระทั่งทั้งชีวิตยังไม่เคยรู้จักกันเลยด้วยซ้ำไป ฉะนั้นการที่เราได้มาพบเจอกัน ไม่ว่าจะพบเจอกันแค่ชั่วคราวหรือในระยะเวลาสั้นๆ ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว การที่คนๆหนึ่งจะมาพบเจอกันได้นั้น นับว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะแต่ละคนนั้นย่อมมีหนทางเป็นของตัวเอง ทุกคนย่อมมีจุดหมาย และแน่นอนมันก็เป็นเรื่องยากที่จุดหมายของชีวิตในแต่ละคนจะมีจุดหมายอยู่ที่เดียวกัน เราอาจเดินทางมาพบกันระหว่างทางเดินในเส้นทางของใครของแต่ละคนและร่วมเดินทางด้วยกันเพียงบางเวลา เมื่อถึงทางแยกต่างคนก็ต้องเดินไปตามเส้นทางของตัวเอง.เราอาจเห็นความงามของดอกไม้ ภูเขา สายหมอก และสายน้ำ ฯลฯ สองข้างทางที่เราเดินไปด้วยกัน จงเก็บความงามนั้นไว้ในความทรงจำ แม้ความงามนั้นจะเลือนลางไปบ้าง...แต่ก็ยังไม่ลืมเลือน ทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิตไม่ใช่สิ่งที่ผ่านเข้ามาแล้วผ่านเลยไป...แต่สิ่งที่ข้ามานั้นล้วนเป็นประสบการณ์ไม่ว่าดีหรือร้าย ....ทุกข์ หรือ สุข มันก็เป็นบทเรียนที่ทำให้เราได้เรียนรู้และเข้าใจชีวิตมากขึ้น
ชีวิตคนเรานั้นแสนสั้น ทุกวันมีแต่ผ่านไป เมื่อได้พบเจอกันแล้ว อย่ามัวแต่คิดที่จะตักตวงผลประโยชน์จากกัน มนุษย์นั้นต้องการความเมตตา ความเข้าใจ ความเห็นใจซึ่งกันและกัน เราควรที่จะแบ่งปันความสุขให้แก่กัน...ทำทุกวันให้เป็นวันที่มีค่า เมื่อถึงวันที่เราต้องจากกันจริงๆ เมื่อมองย้อนกลับมา เราก็จะเห็นแต่ภาพที่งดงามและความทรงจำที่น่าประทับใจ
หน้าส่วนตัว
2504
