6 มิถุนายน 2552 22:30 น.
ภัทราภา
อันชีวิตคนเราช่างเศร้านัก
ไม่พร้อมพักความสุขซึ่งทุกข์หนี
ยังเวียนว่ายปะปนความเลวดี
มีราคีหมองมัวให้พัวพัน
มีใครบ้างเพียบพร้อมทั้งชีวิต
บ้างจริตมารยามาห้ำหั่น
มีเงินทองเหลือล้นหมื่นล้านพัน
ที่ทำกันเพียงอ้างความรวยจน
มีความสุขสุขที่ใจใช่สิ่งของ
เพียงเหลียวมองลอบข้างทุกแห่งหน
ตัดปัญหาเนื่องจากความมีจน
อยู่อย่างคนเห็นค่าของตัวเรา
ไม่ต้องเปรียบชีวิตกับคนอื่น
พาขมขื่นไม่มีเหมือนดั่งเขา
จงพอใจในสิ่งที่เป็นเรา
อย่าเอาเงาคนอื่นมาขืนตน
เกิดเป็นคนก็มีเพียงเท่านี้
ยังโชคดีมีสิทธิทำกุศล
มีโอกาสอย่าข้ามความเป็นคน
เร่งรู้ตนรู้อยู่คู่ความดี
หน้าส่วนตัว
1967
