22 กุมภาพันธ์ 2554 17:00 น.
ภัคพล
“ตะวันฉายพรายแสงอันแรงกล้า
สะท้านฟ้าสะท้อนตาคราชมแสง
แรกเริ่ม..คิมหันต์อันร้อนแรง
ยามลมแล้งพัดผ่านเนื้อกร้านลม
อินทนิลผลิดอกออกชูช่อ
ลมพัดล้อปลิวแกว่งแรงถาถม
ดอกบอบบางร่างร่วงรวยระทม
หล่นโรยห่มสู่พื้นธรณี
อินทนิลแรกแย้มแต่งแต้มต้น
ผลิดอกยลลมร้อนก่อนลาหนี
เผยกาย..รับแสงแห่งสุรีย์
ก่อนที่..แตกดับลับตา
ความบอบบางของดอกบอกสำนึก
ความรู้สึกใจคนสับสนค่า
มันเปราะบางเป็นเสมือนดั่งมาลา
จะแตกอ้าร่วงหล่นคงสักวัน
แม้นหน้าร้อนล่วงผ่านดังกาลเก่า
อินทนิลจะว่างเปล่าให้โศกศัลย์
ขอแต่กายขอแต่ใจให้ผูกพัน
ให้คงมั่นเที่ยงแท้และแน่นอน
จะจดจำลมร้อนในครั้งนี้
ช่อมาลีอินทนิลเป็นคำสอน
เกิดขึ้น..สวยงาม..ในความร้อน
ลาลับก่อน..ทิ้งไว้ในปรัชญา..”
4 กุมภาพันธ์ 2554 23:43 น.
ภัคพล
ผืนแผ่นดินถิ่นนี้ที่เคยว่าง
กลับสล้างสดสวยด้วยพฤษา
ที่ผลิดอกออกผลให้ยลตา
ล้วนคุณค่าสำคัญทุกวันวาร
จากต้นกล้าต้นน้อยค่อยเติบใหญ่
ด้วยเพราะคนเอาใจใส่ไม่คิดพลาญ
เติมปุ๋ย พรวนดิน หวังผลิบาน
แตกกิ่งก้านผลิดอกใบให้คนชม
เมื่อถึงวันเติบโตชูลำต้น
ทั้งดอกผลก้านกิ่งยิ่งเหมาะสม
ประดับหล้าให้ร่มเงาแด่สังคม
ต้นไม้เพิ่มความอุดมให้ผืนดิน
ถึงวันนี้ไยต้นไม้ผลเริ่มแตก
กิ่งใบเเยกจากกันไปหมดสิ้น
ผลเคยหวานกลับเน่าหนอนไซกิน
ดอกเคยหอมกลับส่งกลิ่นไม่ชื่นใจ
ผลตอบแทนผู้ดูแลต้นไม้รัก
สุดห้ามหักฝืนจิตคิดหาไม่
ไม้ต้นนี้มีคุณค่าเหลือสิ่งใด
แต่ไยกลับสิ้นค่าน่าละอาย
หน้าส่วนตัว
4522
