26 สิงหาคม 2553 22:43 น.
ภัคพล
คิดถึงซึงสะล้อล้อลมผ่าน
คิดถึงชานบ้านไม้ที่กว้างใหญ่
คิดถึงเสียงขับขานล้านนาไทย
คิดถึงในความรู้ภูมิปัญญา
คิดถึงควายไถนาอยู่กลางทุ่ง
คิดถึงรุ่งอรุณทองส่องเเสงจ้า
คิดถึงเบ็ดน้อยใหญ่ไว้ตกปลา
คิดถึงผ้าทอมือเลื่องลือลาย
คิดถึงคนเฒ่าแก่นอนจำวัด
คิดถึงแท้ตลาดนัดยามสายสาย
คิดถึงแกงผักกาดจอฝีมือยาย
คิดถึงปลายฤดูฝนที่สวยงาม
คิดถึงกลิ่นไอดินยามฝนร่วง
คิดถึงพวงเอื้องผึ้งเหลืองอร่าม
คิดถึงแท้แม่ระมิงค์สมญานาม
คิดถึงรามบ้านช่องที่เคยเนา
คิดถึงยิ่งประเพณีที่ดีเด่น
คิดถึงเย็นลมหนาวที่เเสนเหงา
คิดถึงโคมยามยี่เป็งดูพร่างเพรา
คิดถึงของเก่าเก่าวิถีชน
คิดถึงเล่นสะบ้าปากระป๋อง
คืดถึงคลองเคยเล่นน้ำคลายหมองหม่น
คิดถึงตัวอักษรเมืองที่เเยบยล
คิดถึงคนพื้นบ้านล้านนาไทย..
21 สิงหาคม 2553 00:08 น.
ภัคพล
สักสูงส่งยงยืนจากพื้นกว้าง
สูงสล้างโดดเด่นเป็นสง่า
ลำต้นตรงแตกกิ่งก้านตระการตา
สวยโสภาใบเขียวสดแสนงดงาม
สีขาวพราวชูช่อล้อลมผ่าน
ผลิดอกบานชวนสะดุดสุดใจห้าม
บานสะพรั่งทั่วหล้าคราถึงยาม
สมกับนามเคียงอยู่คู่พงไพร
สักสูงศักดิ์สักสูงเพียงยูงฟ้า
เป็นเจ้าป่าพนาค่ายิ่งใหญ่
ดอกขาวสวยรวยเสน่ห์ซ้อนเล่ห์ใน
เพียงสดใสเพลินพลิ้วปลิวลู่ลม
สักผลัดดอกออกใบให้ตระหง่าน
ช่วงแห่งกาลพิรุณร่วงดูงามสม
ดอกสักนี้มีคุณค่าเร้าอารมณ์
จะเชยชมรักษาศักดิ์ให้คงนาน
สักกี่วันสักกี่ปีสักยืนต้น
สักกี่ฝนกี่หนาว-ร้อนที่ล่วงผ่าน
สักเรื่องราวสักความคิดสักกี่งาน
สักดอกสักจะเบ่งบานคู่ฟ้าดิน.
18 สิงหาคม 2553 00:08 น.
ภัคพล
โอ้ความรักเริ่มต้นแต่หนไหน
เมื่อดวงใจใฝ่ปองคู่ครองสม
เพียงแรกพบสบตาสุขอารมณ์
หวังเชยชมเชื่อมชิดสนิทมา
เกิดขึ้นเป็นความรักที่หวานซึ้ง
ห้วงคำนึงดวงใจหวั่นไหวหา
เรารักกันแน่วแน่อยู่ทุกครา
รักนำพาใจร้อนรุ่มกลับชุ่มเย็น
แต่ความรักเกิดอันใดมาเหินห่าง
รักราร้างชื่นสนิทกลับซ่อนเร้น
หรือรักล่มข่มใจให้ลำเค็ญ
รักเราเป็นความเจ็บแปลบแยกจากกัน
เพราะความรักไม่สมหวังดังที่หมาย
ทั้งหญิงชายจำต้องลาแสนโศกศัลย์
เพราะรักแท้เพราะรักจริงเพราะผูกพัน
แม้ชีวันม้วยมรณ์ไม่เสียใจ
น้ำตาหลั่งดังใจแทบจะขาด
ไม่สามารถฝืนใจให้แจ่มใส
รักเพียงใดแต่ต้องพรากต้องจากไป
มีชาติใหม่ขอรักมั่นนิรันดร...
14 สิงหาคม 2553 22:45 น.
ภัคพล
แสงจันทร์ส่องผ่องประภัสดิ์รัศมี
ทั่วธาตรีแจ่มภพสบสมัย
เห็นร่มเงาของป่าพนาไพร
เหมือนเห็นใครยืนมองจ้องลงมา
เสียงนกแสกแรกร้องดังก้องกึก
ในยามดึกดวงจินต์ถวิลหา
กลัวแสนกลัวผีป่าจะรุกรา
ด้วยเชื่อว่าในป่านี้เหมือนมีมนต์
ดึกสงบเงียบสงัดทั่วรัฐา
ในบ้านป่าเหลียวดูทุกแห่งหน
แสนหายากจะมองหาในผู้คน
หวังเพียงพ้นคืนนี้ที่วังเวง
ไฟตะเกียงริบรี่ลงคงหมดเชื้อ
แสงร่ำเรื่อเพียงดวงตาที่จะเพ่ง
เหงื่อเริ่มไหลใจเริ่มหวั่นกายเริ่มเกรง
คิดไปเองกลัวกลับเองเอ๋ยตัวเรา
เย็นน้ำค้างกลางหาวดาวเริ่มหม่น
ใจร้อนรนในตัวกลับหนาวเข้า
เผชิญอยู่โดดเดี่ยวอย่างซมเซา
กลางป่าเขาแวดล้อมด้วยความกลัว
หลงเอ๋ยหลงหลงป่าพนากว้าง
มองหาทางดุ่มด่ำเดินไปทั่ว
รอแต่คนพบเห็นในตนตัว
ความมืดมัวคงสว่างอย่างตั้งใจ.
12 สิงหาคม 2553 08:59 น.
ภัคพล
มโนน้อมค้อมศิระอภิวาท
มิ่งขวัญชาติคู่ภูมีศรีสยาม
พระเกียรติก้องพระยศเลื่องลือพระนาม
ทรงคุณงามเพื่อประชาอาณาไทย
ดั่งหยาดฝนชโลมหล้านำพาสุข
นิราศทุกข์ชื่นจิตพิสมัย
บารมีของพระแม่ปกแผ่ไป
จะใกล้ไกลพระเสด็จทรงยาตรา
สร้างโครงการ คุณค่า ป่ารักษ์น้ำ
งามเลิศล้ำ ศิลปาชีพ แห่งคุณค่า
การศึกษา เสริมสร้างทางปัญญา
ปวงประชาสุขสันต์นิรันดิ์กาล
ที่สิบสอง สิงหา วาระสมัย
ล้านดวงใจหลั่งรินทั่วถิ่นฐาน
เฉลิมพระชนม์พระแม่ไทยเกษมสำราญ
อยู่คู่ฟ้าคู่ภูบาลพระจักรี
คือพระแม่แห่งแผ่นดินปิ่นสยาม
ทั่วเขตคามถวายพระพรเกษมศรี
ร้อยกรองแก้วแพร้วเพริศเลิศกวี
ทั่วธานีของพระองค์ทรงพระเจริญ.
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
หน้าส่วนตัว
1437
