29 กรกฎาคม 2553 10:16 น.
ภัคพล
ยี่สิบเก้ากรกฎาฯมาบรรจบ
เทิดเคารพเอกลักษณ์แห่งศักดิ์ศรี
ภาษาไทยแห่งชาติดำรงมี
ทั่วธานีสืบสานโบราณมา
ครั้งพอศอ หนึ่งพันแปดร้อย ยี่สิบหก
มรดกคุณค่าแห่งภาษา
พ่อขุนรามฯประดิษฐ์ไว้อักษรา
ปวงประชาภูมิใจไม่เสื่อมคลาย
พยัญชนะ สระไทย ที่โดดเด่น
รวมกันเป็นถ้อยคำล้ำความหมาย
มีวลีมีคำเป็นมีคำตาย
เพื่อให้ง่ายเรียนรู้สู่สังคม
ปัจจุบันภาษาไทยใครรักษา
เปลี่ยนไปตามยุคโลกาไม่เหมาะสม
ภาษาไทยฤาถึงคราร่วงระทม
คนเชยชมภาษาอื่นไม่เหลียวแล
ภาษาไทยภาษาชาติปราชญ์ภาษา
ภาษาไทยล้ำค่าที่เที่ยงแท้
ภาษาไทยหาใครเหมือนไม่เชือนแช
ภาษาไทยภาษาแม่ของคนไทย
เราคนไทยภูมิใจให้ตระหนัก
แจ้งประจักษ์มีภาษาที่ยิ่งใหญ่
รักประเทศรักภาษาให้เกรียงไกร
คงไว้ให้คู่แผ่นดินไม่สิ้นเอย.
22 กรกฎาคม 2553 11:07 น.
ภัคพล
“นั่งนอนงอ ขอทาน สงสารยิ่ง
หิวจริงจริง แต่ไร้เงิน เกินใจห้าม
ใจนั้นอด ถึงท้อง ต้องอดตาม
ถูกประณาม เขาว่า ด่าประจาน
ยามจะนอน ที่อยู่ หารู้ไม่
ใต้บันได สะพานลอย คอยเป็นบ้าน
กินที่นั่น นอนที่นั่น ทุกวันวาน
สุดสงสาร ร่ำไห้ ได้ทุกวัน
เช้าขึ้นมา ทิพากร จรจากฟ้า
ถือกะลา แก้วใบน้อย คอยขยัน
เดินคลุกคลาน หาเงินนี้ เลี้ยงชีวัน
กายตะครั่น ตะคร้อ ขอทานไป
บ้างอยู่ที่ ริมถนน คนมากหลาย
บ้างล้มกาย อยู่ริมห้าง ที่ว่างไว้
ร่ำร้องเพลง บรรเลงคำ สำราญใจ
หวังเพื่อได้ เงินตรา มาก็พอ
แต่ว่าตัว อยู่ที่ไหน ใครก็เกลียด
ถูกเบียนเบียด ชีวี คนขี้ขอ
ไม่ได้เงิน ก็ไม่ละ ที่จะรอ
ทุกข์แท้หนอ เกิดมา ค่าของคน
พ้นวันนี้ มีเงินเลี้ยง เพียงสิบบาท
สุดอนาถ ซื้ออะไร ใจสบสน
ทำไงได้ ชีวา เกิดมาจน
ดิ้นทุรน ลำเค็ญ เป็นขอทาน”.
20 กรกฎาคม 2553 18:21 น.
ภัคพล
ร่มไตรรงค์ธงไทยไกวกวัดแกว่ง
แถบสีแดง คือชาติ ราษฎร์สยาม
แถบสีขาว ศาสนา พุทธาราม
น้ำเงินงาม พระมหา กษัตริย์ไทย
ด้วยเพราะมี สถาบัน อันล้ำเลิศ
ไทยทูนเทิด ไร้ทุกข์ สุขสดใส
มีอำนาจ ของประชา อธิปไตย
นำพาให้ ชาติร่มเย็น เป็นสุขมา
เป็นระบอบ กรอบเกณฑ์ เน้นเพื่อราษฎร์
ให้สามารถ ร่วมกัน แก้ปัญหา
ถือเหตุผล ด้วยการคิด พิจารณา
ให้คุณค่า แก่ส่วนรวม ร่วมธานี
ยึดถือหลัก ภักดี จักรีแก้ว
ทรงเลิศแล้ว ด้วยหลักธรรม นำสุขี
ธรรมมาภิบาล คือนาม แห่งความดี
ไทยทุกที่ มีเสรี ที่มั่นคง
มีเจ้าจอม องค์กษัตริย์ เป็นประมุข
ไทยมีสุข ร่มบุญญา อานิสงค์
ครองแผ่นดิน โดยธรรม ที่ดำรง
พระผู้ทรง เป็นศูนย์รวม ร่วมแผ่นดิน
หากวันใด ประชาธิปไตย ไม่มีแล้ว
คงไม่แคล้ว นำไป ให้สูญสิ้น
เหมือนดวงเทียน ที่ดับ ลับธานิน
ไทยทุกถิ่น คงไร้ค่า ความเจริญ
ทุกวันนี้ ไทยเรา เศร้าแล้วหรือ
ความร่วมมือ สามัคคี หนีห่างเหิน
ประวัติศาสตร์ ซ้ำรอย ถอยทางเดิน
อำนาจเงิน ครองใจ ใครหลายคน
บรรพชน ต่อสู้ กอบกู้ให้
ประชาธิปไตย ล้ำเลิศ ก่อเกิดผล
ยอมสละ เสียเลือดเนื้อ เพื่อปวงชน
จะรวยจน มีสิทธิ ที่เท่ากัน
ประชาชน มีบทบาท ที่ปราดเปรื่อง
ทางการเมือง ร่วมประสาน สมานฉันท์
มีสิทธิ เสรี ที่ผูกพัน
นำทางฝัน ทางการเมือง ที่เรืองรอง
มีระบอบ สำคัญ ที่ล้ำค่า
รัฐสภา ของไทย ไม่มัวหมอง
คงอำนาจ ประชาธิปไตย ที่ปกครอง
ชี้ทางส่อง ความดี ยุติธรรม
วันนี้เรา ชาวไทย ภูมิใจยิ่ง
ไม่ประวิง ปัญหา ที่ล่วงล้ำ
ธรรมมาภิบาล หลักความดี ที่น้อมนำ
ตราจดจำ ชาวประชา ตลอดกาล
เรามีชาติ ศาสนา องค์กษัตริย์
มีการจัด การปกครอง ไทยถิ่นฐาน
ประชาธิปไตย สูงเด่น เป็นพยาน
นานเท่านาน ขอเชิดชู มิรู้คลาย.
15 กรกฎาคม 2553 12:57 น.
ภัคพล
อนาคตต้องค้นคว้าหาความรู้
เพื่อก้าวสู่ความหวังดังที่ฝัน
ตั้งใจเรียนเพียรศึกษาค่าสำคัญ
มานะมั่นฝึกฝนในวิชา
เปิดภาคเรียนช่วงเวลาที่เร็วเร่ง
เตือนตัวเองเริ่มจะสอบต้องฟันฝ่า
อ่านหนังสือเรียนร่ำในตำรา
ต้องมุ่งหน้าอีกครั้งอย่างตั้งใจ
เปิดเรียนมาไม่นานจะสอบแล้ว
ยังไม่เเคล้วกิจกรรมพี่มอบให้
วันเวลารวดเร็วไม่คอยใคร
แสนจะใกล้วันสอบต้องเร่งตน
เป็นพลังให้ตนเองต้องมุ่งมั่น
ทุกคืนวันอ่านหนังสือเร่งฝึกฝน
ชีวิตในมหาลัยต้องอดทน
ถ้าผ่านพ้นก็สุขสันต์ร่วมกันเอย.
1 กรกฎาคม 2553 12:08 น.
ภัคพล
ก็ดวงใจ อยากถาม ความรู้สึก
ทุกวันนึก ถึงเธอ อยู่ทุกที่
เธอจะเป็น อย่างไรบ้าง ในชีวี
ทุกนาที เป็นห่วง ด้วยผูกพัน
หากวันใด เธอเหน็ดเหนื่อย ทำงานหนัก
อยากให้พัก ผ่อนบ้าง อย่างสุขสันต์
เหนื่อยกายท้อ แต่เหนื่อยใจ นั่นสำคัญ
สุข-ทุกข์นั้น อยู่ที่เรา จะสร้างมา
แม้นวันใด เธอโดดเดี่ยว เปลี่ยวดวงจิต
ช่วงชีวิต เดินลำพัง ไร้คุณค่า
อยากให้สู้ เพื่อฝัน มั่นชีวา
เช่นตะวัน ที่เจิดจ้า อยู่มิคลาย
อยากให้รู้ ว่ามีฉัน ที่คอยห่วง
ด้วยแดดวง ส่งใจให้ ไม่เคยหน่าย
แม้นจะอยู่ แสนไกล ไกลแต่กาย
แต่ดวงใจ ไม่ห่างหาย มีให้เธอ
อยากจะฝาก คำนี้ไว้ ให้กระจ่าง
"ทุกหนทาง ฟันฝ่า ยากเสมอ"
กำลังใจส่งไปให้พบเจอ
อย่าพร่ำเพ้อ ท้อแท้ ในเส้นทาง
แค่เพียงเธอ สู้ฝัน อย่างมุ่งมั่น
ทุกทุกวัน จะส่งใจ ไปร่วมข้าง
อยากให้รู้ กำลังใจ ไม่จืดจาง
รักไม่ห่าง ฉันจะอยู่ เคียงข้างเธอ.
หน้าส่วนตัว
2650
