5 สิงหาคม 2553 12:12 น.
ภัคพล
หยาดสายฝนโปรยปรายจากปลายฟ้า
หลั่งสู่หล้าสู่ชนทุกหนแห่ง
ถึงฤดูชาวนามาร่วมแรง
จากดินแดงเป็นดินดำน้ำฝนมา
ชาวบ้านนาลงแขกการเเรกเริ่ม
จากดินเดิมเป็นกล้าข้าวแห่งคุณค่า
จากเมล็ดผลิเป็นต้นสวยงามตา
ทั่วผืนนาเขียวสดดูงดงาม
บรรยากาศบ้านนายังตราติด
เพราะชีวิตผูกพันไม่มองข้าม
วิถีชนสร้างความสุขได้ทุกยาม
สมกับนามเป็นสันหลังของชาติไทย
มองท้องนากล้าข้าวเขียวชะอุ่ม
ใจร้อนรุ่มกลับสบายแสนสดใส
ฤดูฝนช่วงพรรษางามซึ้งใจ
ไม้ผลิดอกป่าผลิใบน้ำหลั่งริน
เย็นสายฝนหล่นมาพาใจสุข
ผ่อนคลายทุกข์ที่เหน็ดเหนื่อยให้หมดสิ้น
สร้างความหวังชาวนาทั่วธานินทร์
ได้ทำกินหล่อเลี้ยงอย่างพอเพียง.
1 สิงหาคม 2553 01:29 น.
ภัคพล
มองดวงดาวพราวระยับประดับหล้า
เปล่งประกายเจิดจ้าฟ้าสดใส
ดาวพระศุกร์แสงส่องผ่องอำไพ
พาดวงใจคิดคำนึงซึ้งอาวรณ์
ในคืนนี้ที่รำพึงคะนึงหา
ยอดขวัญตาจอมใจไม่ถอดถอน
มองจันทราเห็นหน้าน้องโฉมบังอร
ครั้งแต่ก่อนผูกสัมพันธ์มั่นทุกครา
เคยเห็นหน้าทุกวันมาผันเปลี่ยน
เคยนั่งเรียนร่วมกันสุขหรรษา
เคยหยอกล้อต่อกันตลอดมา
เมื่อเวลาเปลี่ยนไปให้พรากกัน
เราต่างคนต้องห่างกันคนละที่
ยอดนารีเจ้าคงมีความสุขสันต์
จะคิดถึงเราบ้างไหมใจรำพัน
เติมแต่งฝันคิดเพ้อทุกนาที
อยากฝากดาวให้กระซิบว่าคิดถึง
เปรียบประหนึ่งรักมิคลายไม่หน่ายหนี
ฝากเรียงร้อยถ้อยคำล้ำวจี
ในคืนนี้ที่คิดถึงใครบางคน.
29 กรกฎาคม 2553 10:16 น.
ภัคพล
ยี่สิบเก้ากรกฎาฯมาบรรจบ
เทิดเคารพเอกลักษณ์แห่งศักดิ์ศรี
ภาษาไทยแห่งชาติดำรงมี
ทั่วธานีสืบสานโบราณมา
ครั้งพอศอ หนึ่งพันแปดร้อย ยี่สิบหก
มรดกคุณค่าแห่งภาษา
พ่อขุนรามฯประดิษฐ์ไว้อักษรา
ปวงประชาภูมิใจไม่เสื่อมคลาย
พยัญชนะ สระไทย ที่โดดเด่น
รวมกันเป็นถ้อยคำล้ำความหมาย
มีวลีมีคำเป็นมีคำตาย
เพื่อให้ง่ายเรียนรู้สู่สังคม
ปัจจุบันภาษาไทยใครรักษา
เปลี่ยนไปตามยุคโลกาไม่เหมาะสม
ภาษาไทยฤาถึงคราร่วงระทม
คนเชยชมภาษาอื่นไม่เหลียวแล
ภาษาไทยภาษาชาติปราชญ์ภาษา
ภาษาไทยล้ำค่าที่เที่ยงแท้
ภาษาไทยหาใครเหมือนไม่เชือนแช
ภาษาไทยภาษาแม่ของคนไทย
เราคนไทยภูมิใจให้ตระหนัก
แจ้งประจักษ์มีภาษาที่ยิ่งใหญ่
รักประเทศรักภาษาให้เกรียงไกร
คงไว้ให้คู่แผ่นดินไม่สิ้นเอย.
22 กรกฎาคม 2553 11:07 น.
ภัคพล
“นั่งนอนงอ ขอทาน สงสารยิ่ง
หิวจริงจริง แต่ไร้เงิน เกินใจห้าม
ใจนั้นอด ถึงท้อง ต้องอดตาม
ถูกประณาม เขาว่า ด่าประจาน
ยามจะนอน ที่อยู่ หารู้ไม่
ใต้บันได สะพานลอย คอยเป็นบ้าน
กินที่นั่น นอนที่นั่น ทุกวันวาน
สุดสงสาร ร่ำไห้ ได้ทุกวัน
เช้าขึ้นมา ทิพากร จรจากฟ้า
ถือกะลา แก้วใบน้อย คอยขยัน
เดินคลุกคลาน หาเงินนี้ เลี้ยงชีวัน
กายตะครั่น ตะคร้อ ขอทานไป
บ้างอยู่ที่ ริมถนน คนมากหลาย
บ้างล้มกาย อยู่ริมห้าง ที่ว่างไว้
ร่ำร้องเพลง บรรเลงคำ สำราญใจ
หวังเพื่อได้ เงินตรา มาก็พอ
แต่ว่าตัว อยู่ที่ไหน ใครก็เกลียด
ถูกเบียนเบียด ชีวี คนขี้ขอ
ไม่ได้เงิน ก็ไม่ละ ที่จะรอ
ทุกข์แท้หนอ เกิดมา ค่าของคน
พ้นวันนี้ มีเงินเลี้ยง เพียงสิบบาท
สุดอนาถ ซื้ออะไร ใจสบสน
ทำไงได้ ชีวา เกิดมาจน
ดิ้นทุรน ลำเค็ญ เป็นขอทาน”.
20 กรกฎาคม 2553 18:21 น.
ภัคพล
ร่มไตรรงค์ธงไทยไกวกวัดแกว่ง
แถบสีแดง คือชาติ ราษฎร์สยาม
แถบสีขาว ศาสนา พุทธาราม
น้ำเงินงาม พระมหา กษัตริย์ไทย
ด้วยเพราะมี สถาบัน อันล้ำเลิศ
ไทยทูนเทิด ไร้ทุกข์ สุขสดใส
มีอำนาจ ของประชา อธิปไตย
นำพาให้ ชาติร่มเย็น เป็นสุขมา
เป็นระบอบ กรอบเกณฑ์ เน้นเพื่อราษฎร์
ให้สามารถ ร่วมกัน แก้ปัญหา
ถือเหตุผล ด้วยการคิด พิจารณา
ให้คุณค่า แก่ส่วนรวม ร่วมธานี
ยึดถือหลัก ภักดี จักรีแก้ว
ทรงเลิศแล้ว ด้วยหลักธรรม นำสุขี
ธรรมมาภิบาล คือนาม แห่งความดี
ไทยทุกที่ มีเสรี ที่มั่นคง
มีเจ้าจอม องค์กษัตริย์ เป็นประมุข
ไทยมีสุข ร่มบุญญา อานิสงค์
ครองแผ่นดิน โดยธรรม ที่ดำรง
พระผู้ทรง เป็นศูนย์รวม ร่วมแผ่นดิน
หากวันใด ประชาธิปไตย ไม่มีแล้ว
คงไม่แคล้ว นำไป ให้สูญสิ้น
เหมือนดวงเทียน ที่ดับ ลับธานิน
ไทยทุกถิ่น คงไร้ค่า ความเจริญ
ทุกวันนี้ ไทยเรา เศร้าแล้วหรือ
ความร่วมมือ สามัคคี หนีห่างเหิน
ประวัติศาสตร์ ซ้ำรอย ถอยทางเดิน
อำนาจเงิน ครองใจ ใครหลายคน
บรรพชน ต่อสู้ กอบกู้ให้
ประชาธิปไตย ล้ำเลิศ ก่อเกิดผล
ยอมสละ เสียเลือดเนื้อ เพื่อปวงชน
จะรวยจน มีสิทธิ ที่เท่ากัน
ประชาชน มีบทบาท ที่ปราดเปรื่อง
ทางการเมือง ร่วมประสาน สมานฉันท์
มีสิทธิ เสรี ที่ผูกพัน
นำทางฝัน ทางการเมือง ที่เรืองรอง
มีระบอบ สำคัญ ที่ล้ำค่า
รัฐสภา ของไทย ไม่มัวหมอง
คงอำนาจ ประชาธิปไตย ที่ปกครอง
ชี้ทางส่อง ความดี ยุติธรรม
วันนี้เรา ชาวไทย ภูมิใจยิ่ง
ไม่ประวิง ปัญหา ที่ล่วงล้ำ
ธรรมมาภิบาล หลักความดี ที่น้อมนำ
ตราจดจำ ชาวประชา ตลอดกาล
เรามีชาติ ศาสนา องค์กษัตริย์
มีการจัด การปกครอง ไทยถิ่นฐาน
ประชาธิปไตย สูงเด่น เป็นพยาน
นานเท่านาน ขอเชิดชู มิรู้คลาย.
หน้าส่วนตัว
987
