18 สิงหาคม 2553 00:08 น.
ภัคพล
โอ้ความรักเริ่มต้นแต่หนไหน
เมื่อดวงใจใฝ่ปองคู่ครองสม
เพียงแรกพบสบตาสุขอารมณ์
หวังเชยชมเชื่อมชิดสนิทมา
เกิดขึ้นเป็นความรักที่หวานซึ้ง
ห้วงคำนึงดวงใจหวั่นไหวหา
เรารักกันแน่วแน่อยู่ทุกครา
รักนำพาใจร้อนรุ่มกลับชุ่มเย็น
แต่ความรักเกิดอันใดมาเหินห่าง
รักราร้างชื่นสนิทกลับซ่อนเร้น
หรือรักล่มข่มใจให้ลำเค็ญ
รักเราเป็นความเจ็บแปลบแยกจากกัน
เพราะความรักไม่สมหวังดังที่หมาย
ทั้งหญิงชายจำต้องลาแสนโศกศัลย์
เพราะรักแท้เพราะรักจริงเพราะผูกพัน
แม้ชีวันม้วยมรณ์ไม่เสียใจ
น้ำตาหลั่งดังใจแทบจะขาด
ไม่สามารถฝืนใจให้แจ่มใส
รักเพียงใดแต่ต้องพรากต้องจากไป
มีชาติใหม่ขอรักมั่นนิรันดร...
14 สิงหาคม 2553 22:45 น.
ภัคพล
แสงจันทร์ส่องผ่องประภัสดิ์รัศมี
ทั่วธาตรีแจ่มภพสบสมัย
เห็นร่มเงาของป่าพนาไพร
เหมือนเห็นใครยืนมองจ้องลงมา
เสียงนกแสกแรกร้องดังก้องกึก
ในยามดึกดวงจินต์ถวิลหา
กลัวแสนกลัวผีป่าจะรุกรา
ด้วยเชื่อว่าในป่านี้เหมือนมีมนต์
ดึกสงบเงียบสงัดทั่วรัฐา
ในบ้านป่าเหลียวดูทุกแห่งหน
แสนหายากจะมองหาในผู้คน
หวังเพียงพ้นคืนนี้ที่วังเวง
ไฟตะเกียงริบรี่ลงคงหมดเชื้อ
แสงร่ำเรื่อเพียงดวงตาที่จะเพ่ง
เหงื่อเริ่มไหลใจเริ่มหวั่นกายเริ่มเกรง
คิดไปเองกลัวกลับเองเอ๋ยตัวเรา
เย็นน้ำค้างกลางหาวดาวเริ่มหม่น
ใจร้อนรนในตัวกลับหนาวเข้า
เผชิญอยู่โดดเดี่ยวอย่างซมเซา
กลางป่าเขาแวดล้อมด้วยความกลัว
หลงเอ๋ยหลงหลงป่าพนากว้าง
มองหาทางดุ่มด่ำเดินไปทั่ว
รอแต่คนพบเห็นในตนตัว
ความมืดมัวคงสว่างอย่างตั้งใจ.
12 สิงหาคม 2553 08:59 น.
ภัคพล
มโนน้อมค้อมศิระอภิวาท
มิ่งขวัญชาติคู่ภูมีศรีสยาม
พระเกียรติก้องพระยศเลื่องลือพระนาม
ทรงคุณงามเพื่อประชาอาณาไทย
ดั่งหยาดฝนชโลมหล้านำพาสุข
นิราศทุกข์ชื่นจิตพิสมัย
บารมีของพระแม่ปกแผ่ไป
จะใกล้ไกลพระเสด็จทรงยาตรา
สร้างโครงการ คุณค่า ป่ารักษ์น้ำ
งามเลิศล้ำ ศิลปาชีพ แห่งคุณค่า
การศึกษา เสริมสร้างทางปัญญา
ปวงประชาสุขสันต์นิรันดิ์กาล
ที่สิบสอง สิงหา วาระสมัย
ล้านดวงใจหลั่งรินทั่วถิ่นฐาน
เฉลิมพระชนม์พระแม่ไทยเกษมสำราญ
อยู่คู่ฟ้าคู่ภูบาลพระจักรี
คือพระแม่แห่งแผ่นดินปิ่นสยาม
ทั่วเขตคามถวายพระพรเกษมศรี
ร้อยกรองแก้วแพร้วเพริศเลิศกวี
ทั่วธานีของพระองค์ทรงพระเจริญ.
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
9 สิงหาคม 2553 00:08 น.
ภัคพล
แม่คือแม่ของลูกปลูกชีวิต
กล้าต้นนิดเติบใหญ่เป็นไม้ร่ม
เติมความรักรินน้ำใจใฝ่อบรม
จะเชยชมเปรียบปานคุณมารดา
แม่อาบเหงื่อต่างน้ำแสนลำบาก
ทนทุกข์ยากตรากตรำจำฟันฝ่า
รักถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกยา
แม้แก้วตาดวงใจก็ไม่ปาน
แม่คือพรหมของบุตรสุดประเสริฐ
แม่เลอเลิศพิไลล้ำคำกล่าวขาน
แม่คือครูผู้ชี้ทางสร้างผลงาน
แม่สร้างสานสัมพันธ์ให้จำเริญ
ถึงวันแม่เทิดทูนพระคุณท่าน
วจีหวานร้อยรสบทสรรเสริญ
เพลง ใครหนอ ค่าน้ำนมร้องชมเพลิน
แซ่ซ้องเชิญเชิดชูชนนี
ร้อยมะลิกราบลงตรงตักแม่
ใจแน่วแน่ตื้นตันอันสุขขี
รำลึกคุณเทิดค่าบุพการี
ชุบชีวีลูกน้อยดั่งกลอยใจ
เทิดพระคุณอุ่นชีวามารดานี้
เทิดความดีของแม่ที่ยิ่งใหญ่
เทิดความรักที่ให้ลูกอุ่นละไม
เทิดทูนไว้ซึ่งมารดาบูชาคุณ.
...ภัคพล...
6 สิงหาคม 2553 23:55 น.
ภัคพล
อันชีวิตพิศมัยอะไรแน่
ล้วนผันเเปรเปลี่ยนไปไม่หยุดนิ่ง
เป็นวงจรชีวิตหลักความจริง
ทั้งชายหญิงล้วนต้องตายวายชีวา
จากการเกิดเป็นวัยเด็กที่น่ารัก
วัยคึกคักเจริญเติบโตเรียนศึกษา
วัยผู้ใหญ่สร้างอาชีพวัฒนา
วัยชราสุดต้องดับสิ้นไป
ธรรมชาติสร้างมาไม่อาจฝืน
เราต้องสร้างจุดยืนที่ยิ่งใหญ่
ทำความดีเพื่อชีวิตผ่องอำไพ
ประดับไว้เเม้นสิ้นชีพไม่สิ้นดี
ชีวิตเราเกิดมาในครั้งหนึ่ง
ถือที่พึ่งศาสนาอย่าหน่ายหนี
ทำดีไว้ให้คงอยู่คู่ธานี
ตราบยังมีลมหายใจให้ดำเนิน
หนึ่งสมองสองมือสื่่อความคิด
ปรุงประดิษฐ์ความขยันคนสรรเสริญ
คิดทำพูด ในความดีนำทางเดิน
แม้นเผชิญปัญหาต้องฝ่าฟัน
ชีวิตเราเกิดมาไม่นานนัก
จงทำในสิ่งที่รักให้สุขสันต์
แม้นตายไปไม่เสียดายในชีวัน
เพราะชีวิตเรานั้นได้ทำดี.
หน้าส่วนตัว
1153
