3 พฤศจิกายน 2547 20:03 น.
ภพ
กับความรู้สึกที่ไม่เปลี่ยนแปลง
กับความหวงแหนที่ไม่เปลี่ยนไป
กับผู้หญิงคนหนึ่งภายในใจ
จะให้รับรู้ได้ไหมว่ารักเธอ
จากสนิทใกล้ชิดเพียงแค่เพื่อน
จากลืมเลือนเล่นหยอกล้ออยู่เสมอ
จากบุคคนแสนสนิทจากเพื่อนเกลอ
มาเป็นเธอที่ฉันรักรักหมดใจ
หากแต่ว่าไม่อาจเอ่ยคำรัก
ให้ประจักให้รับรู้รักแค่ไหน
เพราะว่ากลัวกลัวสักวันเสียเธอไป
จะไม่ใช่เหมือนอดีตที่ผ่านมา
ไม่อาจรู้ว่าควรทำอย่างไร
ให้เธอรับรู้ใจสิเหน่หา
แม้ความรักมันท่วมท้นล้นออกมา
แต่ต้องหยุดเพียงว่าเราเพื่อนกัน...
3 เมษายน 2546 20:26 น.
ภพ
จึงเขียนกลอนนี้เป็นเชาว์แฝงความหมาย (1)
ผมอาจเป็นเพียงผู้ชายที่ขี้เหงา (2)
ใจเคยช้ำหวั่นเกรงรักยากบรรเทา (3)
รักแสนเศร้าไร้สุขไร้สมหวัง (4)
หัวใจยังคอยหาคนปลอบเศร้า (5)
คุณคือหญิงงามพริ้งเพราสวยสะพรั่ง (6)
หมดใจฉันเฝ้าหวังเธอเป็นพลัง (7
จนทุกครั้งเก็บไปในฝันเรา (8)
ลองเอามาเรียงใหม่ตามนี้ดูสิครับ 2,4,6,8,7,5,3,1
1 มกราคม 2546 08:50 น.
ภพ
ช่วงเวลาหนึ่งปีที่คบกัน
เธอรู้ไหมว่ามันมีความหมาย
ทุกอณูปลายสัมผัสมิวางวาย
มิจางหายลืมเลือนจากทรงจำ
เส้นเกศาทุกเส้นที่สัมผัส
เหมือนผูกมัดฉันเธอให้ดื่มด่ำ
หวานซาบซึ้งตรึงจิตเกินเอ่ยคำ
ที่จะย้ำว่าสุขสุขเพียงไร
มือบอบบางอบอุ่นแทนรู้สึก
ว่าฉันเธอคิดนึกเป็นไฉน
ว่าโศรกเศร้าเจ็บปวดประการใด
จะดูแลอยู่ใกล้ๆกันและกัน
ไหล่ซ้ายขวาคอยโอบอย่างหวงแหน
ขอให้แทนความนึกคิดในใจฉัน
ว่าจะอยู่เคียงข้างและป้องกัน
จากเรื่องร้ายทุกสิ่งอันนิรันดร
4 สิงหาคม 2545 21:05 น.
ภพ
นั่งคิดถึงวันเวลาต้องจากกัน
คงเป็นวันที่แสนจะเศร้าหมอง
พอครุ่นคิดจิตหวั่นน้ำตานอง
ให้หวนนึกยามเราสองครองรักกัน
ไม่รู้ว่าจะได้พูดอีกไหม
คำปลอบใจคำว่ารักทั้งเธอฉัน
จะมีไหมความรู้สึกที่ผูกพันธ์
เท่าวันนั้นวันที่ฉันยังมีเธอ
แต่หากเราสองคนต้องจากกัน
เธอจะอยู่ในความฝันฉันเสมอ
ทุกย่างก้าวทุกนาทีจะมีเธอ
นึกเสมอไม่ว่าทำอะไร
แม้มันเป็นนาทีที่สุดท้าย
แม้จะม่าย(ไม่)มีวันพบกันใหม่
ขอให้คำว่ารักนี้แทนหัวใจ
ไม่ว่านานแค่ไหนจะจดจำเธอไว้ไม่ลืมเลือน
1 กรกฎาคม 2545 20:40 น.
ภพ
ไม่เคยคิดต้องการสิ่งอื่นใด
นอกจากความไว้ใจที่เธอมี
ขอได้ไหมให้กับชายคนนี้
กับชายห่วยๆไม่มีดีแต่รักเธอ
ทุกทุกถ้อยคำที่เธอพูดเล่น
ที่เหมือนเป็นความสนุกหรือว่าเผลอ
แต่จริงจริงเธอจะรู้ไหมหนอเธอ
มันเลิสเลอสำหรับฉันในใจ
หน้าส่วนตัว
1449
