28 กรกฎาคม 2552 21:13 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
คำสัญญาที่เราเคยมีให้กันไว้
บัดนี้ได้จางหายไปไม่มีเหลือ
ความเข้าใจในกันไม่จุนเจือ
คำว่ารักก็ไม่เหลือจะให้กัน
จริงหรือที่เธอจะลืมฉัน
จริงหรือต้องจบกันฝันสลาย
ฉันเองเสียใจมันเร็วเกินไป
ฉันรับไม่ได้ที่เราต้องจบกัน
ทำไมเธอต้องไปหาคนใหม่
ทำไมทิ้งฉันไว้ให้โศกสันต์
รู้ไหมฉันอ่อนแอเกินรับทัน
อยู่ดีๆความฝันสิ้นสุดลง
ก็คงได้ทำแค่อวยพรให้
สุขสดใสรักเธออย่าไหวหวั่น
ขอให้รักใหม่เธออยู่ชั่วนิรันดร์
ส่วนตัวฉันก็คงไปตามทาง
26 กรกฎาคม 2552 11:44 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
รู้สึกเหนื่อยบ้างไหม รู้สึกท้อใจบ้างหรือเปล่า
รู้สึกไหมอ้างว้างในบางคราว รู้สึกว่าเหงาจนจับใจ
รู้สึกท้อแท้และหมดหวัง รู้สึกว่าพลังหมดไปต่อไม่ได้
รู้สึกว่าหมดกำลังใจ รู้สึกไหมว่าเหมือนเดียวดายตามลำพัง
แล้วความรู้สึกตรงกันข้าม กับในความรู้สึกดีที่มีหวัง
รู้สึกไหมว่าตัวเองมีพลัง รู้สึกไม่อ้างว้างเพราะใครๆ
รู้สึกสดชื่นและอบอุ่น จากหลายตาละมุนส่งยิ้มให้
รู้สึกปลอดภัยในหัวใจ และไม่เดียวดายตามลำพัง
19 กรกฎาคม 2552 16:14 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
หากจะบอก ว่าฉันเหงา
เธอจะเชื่อ บ้างหรือเปล่า ว่าเหงาอยู่
หรือว่าไม่ ต้องการ จะรับรู้
กับคนที่ เขาอยู่ ข้างนอกใจ
หากจะบอก ว่าคิดถึง
เธอฟังแล้ว จะซึ้ง กับมันไหม
หรือว่ารำคาญ เลยไม่อยาก รับไว้
เลยทิ้งให้ มันหล่น ลงกลางทาง
หากจะบอก เธอว่ารัก
และเหงานัก รักอ้างว้าง
เธอคงบอก ระหว่างเรา ไม่มีทาง
เรื่องระหว่าง สองเรา ไม่เข้าตา
หากจะบอก ว่าไม่เป็นไร
ขอแอบคิดถึง เธอบ้าง ได้ไหมล่ะ
เธอเอง ก็คงบอก ว่าเสียเวลา
อย่าสนใจ ดีกว่า อย่าได้แคร์
18 กรกฎาคม 2552 10:29 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
เม็ดฝนรินปรอยปรายจากสายฟ้า
แผ่นนภาดาดาษด้วยหยาดฝน
ตกรินหลั่งสู่พื้นดินกลิ่นไอโคลน
ฟ้าส่งฝนพรั่งพรั่วทั่วแผ่นดิน
พื้นชุ่มฉ่ำบนดำมืดด้วยกลีบเมฆ
ดั่งฟ้าเสกเมฆนภาล้างฟ้าสิ้น
ไหลรินหลั่งสายน้ำซับทับพื้นดิน
เมฆย้ายถิ่นเคลื่อนไหลไปตามลม
ฟ้าคะนองสลับลมโหมกระหน่ำ
ครางครวญซ้ำเมฆขลานางถาถม
หยดเป็นสายน้ำธาราคราตรอมตรม
เป็นเม็ดฝนโหมรินซ้ำกระหน่ำริน
รามสูรรุนแรงกำแหงนัก
ขว้างขวานจักให้ตายสลายสิ้น
เกิดเป็นเสียงฟ้าร้องผ่าพาได้ยิน
ไม่จบสิ้นหวังให้ตายได้แก้วทอง
17 กรกฎาคม 2552 20:17 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
แอบปลื้มใจ หวั่นไหว ได้รู้จัก
หรือจะรัก หรือเปล่า ตอบไม่ได้
ทุกๆครั้ง คิดถึงเธอ หมดทั้งใจ
แอบปลื้มไป เธอไม่รู้ ตัวบ้างเลย
แต่ทุกครั้ง ได้คุยด้วย มีความสุข
เหมือนพันธ์ผูก มานาน เกินเอื้อนเอ่ย
ทำไหมหนอ หวั่นไหว ไม่เหมือนเคย
ไม่ไหวเลย เป็นอย่างนี้ ได้อย่างไร
แต่ยังเก็บ ความรู้สึก หวั่นไหวนี้
ทุกครั้งที่ คิดถึง แทบบ้าได้
แต่ไม่ยอม บอกให้รู้ กลัวเสียใจ
ขอเก็บความ รู้สึกไว้ ในใจก็พอ
................
............
เม้นท์ด้วยนะครับ กลอนมาตามความรู้สึกอ่ะครับ เก็บความรู้สึกไว้ในใจก็พอ ยังดีกว่าเอ่ยปากไปแล้วเสียเธอไปเนาะ มิตรภาพคงยืนยาวที่ซู๊ด.....
Lovers
0 คน เลิฟฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
หน้าส่วนตัว
1554
