27 พฤษภาคม 2550 09:43 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ในเมื่อเราไม่เข้าใจกันและกัน
ก็อย่าฝืนเพื่อความฝันที่มันจะร้าง
เมื่อเราสองคนคิดกันไปคนละทาง
ทางความฝันก็ไม่หวังจะยั่งยืน
ในเมื่อเธอเองก็มีเขาอยู่
ฉันก็รู้แต่เพราะรักก็เลยฝืน
หวังว่าเธอจะดีกลับมาคืน
แต่ยิ่งฝืนก็ยิ่งร้างห่างกันไป
จบเถอนะขอเราจบดีกว่า
อย่าฝืนพาน้ำตาให้มันไหล
จบดีกว่าต่างคนก็ต่างไป
ขอให้เธอกับคนใหม่จงโชคดี
ส่วนตัวฉันคนนี้อย่าได้ห่วง
แผลในทรวงสักวันคงจะหาย
แม้แผลรักครั้งนี้เจ็บเจียนตาย
แต่ก็ต้องทนได้ไม่กล้ำกลืน
6 พฤษภาคม 2550 13:45 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
พรุ่งนี้กับเมื่อวานที่ต่างกัน
พรุ่งนี้หรือวานวันก็ฝันต่าง
วันนี้มะรืนก็หาทาง
สู้ต่างดิ้นหาความรอดตาย
ทุกคนดิ้นรนเพื่อชีวิต
ฟ้าลิขิตไม่ได้ชะตาหมาย
ชีวิตต้องสู้ทนจนตัวตาย
ไม่วายจะมีใครมาช่วยเรา
ชีวิตทำเช่นไรให้มีสุข
ความทุกข์เผชิญแสนเศร้า
สุขทุกข์ชีวิตคลุกเคล้า
สุดเศร้ายามท้อหมดแรง
เหนื่อยหนักกับชีวิตที่ทนสู้
รู้อยู่ชีวิตสุดระแหง
ทนสู้เถอะความดีอย่าระแวง
ความแพงค่าชีวิตคือความดี
ดิ้นรนเท่าไรก็อย่าหวั่น
ชีวิตนั้นคือความฝันอันลิบหรี่
สู้ไปเถอะกับชีวิตและความดี
สักวันคงจะมีสิ่งดีๆ กับเรา