29 เมษายน 2550 13:35 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ไม่มีต้นไม้ต้นไหน ในสวนไหน ในโลกนี้
ที่มีผลทั้งหวาน ทั้งขื่นเหมือนเธอ
เธอเป็นต้นไม้ที่ให้ผลหวาน ยามรัก
และให้ผลพิษ ยามชัง
(ภรตฤหริ)
29 เมษายน 2550 13:13 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
วันว่างแห่งความเหงา
กับวันที่ไม่มีเขาอยู่เคียงข้าง
กลับกลายเป็นวันที่อ้างว้าง
กับวันที่เธอทิ้งขว้างฉันออกไป
ฉันเองก็ทนเหงา
เจ็บปวดร้าวจนแทบทนไม่ได้
นี่หรือคือคนที่รักกันหมดใจ
แต่สุดท้ายกลับกลายทำร้ายกัน
ทำไมไม่มีเธอเหลืออยู่
ทำไมไม่มีคู่จะสร้างฝัน
รักมานานสุดท้ายต้องเลิกกัน
ชีวิตฝันต้องพลันกลับกลายไป
29 เมษายน 2550 13:07 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ทำไมฉันต้องเหงา
ทำไมต้องคิดถึงเขานักหนา
ทำไมต้องมีน้ำตา
ทำไมไม่มีเธอมาเหมือนเคยมี
ทำไมฉันต้องอ้างว้าง
ทำไมต้องหมดหวังอย่างนี้
ทำไมเธอจึงไปแบบไม่ใยดี
ทำไมเธอทำแบบนี้กับฉันได้ลง
22 เมษายน 2550 14:42 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ดอกราตรีหอมกลุ่นอุ่นความหวาน
อยู่หน้าบ้านดอกกุหลาบมากหลากสี
ปลูกกล้วยไม้สีสดชื่นชีวี
เจ้าลีลาวดีสีสวยชม
ดอกมะลิหอมละมุนอุ่นรักขาว
ดอกทองกวาวราวสวรรค์ปานสุขสม
ใส่กระถางเอาไว้ไม้ชวนชม
รวมสะสมพืชดอกออกสีงาม
เจ้าผีเสื้อบินว่อนดอมดมกลิ่น
หอมระรินกลิ่นกันเกรากุหลาบหนาม
อินทหวาขาวสะอาดแมลงตาม
หอมกลิ่นงามน้ำหวานเจ้าเคล้าแมลง
ดอกไม้สดแสนชื่นดาดดื่มนัก
ตกหลุมรักจากในใจไม่แอบแฝง
เจ้าผีเสื้อน้อยใหญ่พวกแมลง
ดอมดมแห่งเกษรรักปักกลางใจ
ดูดดื่มน้ำดอกไม้จากเกษร
บินถลาว่อนชวนชื่นดูสดใส
ผกากรองออกดอกสีมากมาย
สวยสดใสไม้ดอกรักช่างชื่นใจ
11 เมษายน 2550 17:17 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
เพียงแค่เห็นสายตาอ่อนละมุน
กับอ้อมกอดที่เคยอุ่นก็สั่นไหว
แค่คำลาก็พูดยากก่อนเธอจากไป
ขอได้ไหมอย่าไปได้ไหมเธอ
ไม่อยากได้ยินคำว่าลา
กลัวน้ำตาข้างในจะไหลเอ่อ
ไม่อยากจากกันนะรักเสมอ
แต่ว่าเธอคงไม่ยอมจะรับฟัง
ก็ในเมื่อเธอเองต้องการจบ
ขอให้พบคนดีที่เธอหวัง
ฉันพ่ายแพ้แก่รักใจช้ำพัง
ได้แต่มองดูข้างหลังเธอเดินไป
ลาก่อนนะคนดีโชคดีนะ
โบกมือลาน้ำตาก็พาลไหล
เอ่ยอวยพรครั้งสุดท้ายข้างในใจ
กับน้ำตาที่รินไหลไม่อายคน...................