30 มีนาคม 2550 16:25 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
มีเพียงหัวใจดวงนี้เท่านั้น
ที่ยังทนสู้ฝันข้างกันเสมอ
อีกหนึ่งกำลังใจนั้นคือเธอ
ที่เคียงข้างเสมอทุกเวลา
ขอบคุณที่ยังมีฉันอยู่ตรงนี้
ทุกนาทียังคงมีคุณค่า
ทนสู้ได้ทุกครั้งเจ็บที่ผ่านมา
ก็เพราะแววตาของเธอที่สื่อใจ
ความรักช่างเป็นสิ่งที่สวยงาม
ไม่ต้องถามว่าจะหารักได้จากไหน
คนที่เขาดูแลและห่วงใย
ที่เอาใจเรานั้นนั่นใช่เลย
30 มีนาคม 2550 16:12 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
แดดร้อนเผา ราวไฟ ไหม้ไปหมด
ใจรันทด หมดแรง จะแข็งขัน
จะสู้ต่อ ท้อแท้ เหมือนทางตัน
ทางสู่ฝัน ทรมาน ปานจะขาดใจ
เหนื่อยและยาก ลำบากบั่น ต้องฟันฝ่า
เหนื่อยอ่อนหล้า อย่าท้อ ต้องทนไหว
จงทนสู้ อยู่ต่อ อย่าท้อใจ
แล้วหลักชัย ในวันหน้า จะมาเอง
สู้ๆ สู้ตาย
29 มีนาคม 2550 10:11 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
เมื่อคืนนี้ ตอน 03.23 น. เป็นช่วงเวลาที่ผู้คนกำลังหลับไหล
เราได้สินเสียงหมาหอนต่อกันมาเป็นทอดๆ ราวกับว่ามันจะรับรู้อะไรบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นในเวลาอันใกล้
และแล้วเมื่อเสียงหมามันหอนเห่าไม่หยุดยั้ง เราตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาพอดี เป็นเวลา 03.23 น. เราได้ยินเสียงฝีเท้าของม้าไม่รู้จำนวนว่ามีกี่ตัว วิ่งอยู่รอบๆ ห้อง ทันใดนั้นเอง สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อ เสียงฝีเท้าของม้าสงบลงได้ไม่นานเราก็กำลังจะหลับ แต่ทะว่า....... ได้มีบุรุษตัวดำทมึฬไม่รู้มาตอนไหน จำนวน 2 คน มานั่งขนาบลำตัว จับแขนของเราไว้อย่างเหนียวแน่น เราก็สดุ้งตื่นตกใจ พยายามดิ้นและบอกให้บุรุษแปลกหน้านั้นปล่อยเรา แต่เขาก็ไม่ทำเช่นที่เราขอเอาไว้ เขายังคงจับแขนเราไว้แน่น พร้อมกับหน้าตาที่เคร่งขึม ไม่มีรอยยิ้ม แววตาน่ากลัว เราพยายามดิ้นสุดแรง ก็ไม่หลุด เมื่อตั้งสติได้จึงกำหนดถึงคุณพระศรีรัตนตรัย และหลวงปู่จันทร์ที่เราเคารพ แล้วก็สบัดแขนหลุดพร้อมกับทุบต่อยบุรุษลึกลับทั้งสองคนนั้น จนเขายอมออกไป พอเราหลุดออกมาจากบุรุษลึกลับนั้นเราก็นอนไม่หลับอีกเลย
จน ช่วง สายๆ ตอนประมาน 9 โมงเศษ เพื่อนสนิทโทมาหา บอกว่าฝันเห็น เมื่อ คืนที่แล้ว ว่าเห็นเราไปหาเขาแล้วก็ลาเขา เขาพูดให้ฟังก็เลยพูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เขาฟัง เขาก็ถามว่าไม่สบายหรือเปล่าก็บอกว่าตอนนี้ก็กำลังไม่สบาย แต่อาการก็ดีขึ้นแล้ว คุยกันสักพักก็เลยมานั่งส่งเมล์ ถามเพื่อนๆ ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไรกันแน่
ฟ้าใส
28 มีนาคม 2550 16:45 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ฝนที่รินลงมาจากท้องฟ้า
ฝนจะรู้ไหมว่าใครจะเหงา
คิดถึงบ้านถึงท้องนาป่าพะเนาว์
กลืนความเศร้าให้ความเหงาถูกล้างไป
ฝนเอ๋ยฝนที่รินจากท้องฟ้า
ช่วยส่งข่าวกลับบ้านป่าจะได้ไหม
บอกน้องนางคนรักที่บ้านไพร
ว่าไม่นานจะรีบไปหาคนดี