1 เมษายน 2548 17:32 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
แค่อยากดูแลครั้งเธอเจ็บจากเขา อยากช่วยลบความเหงาของเธอบ้าง
แม้ฉันไม่มีอะไรดีเหมือนเขาซักอย่าง ให้โอกาสกันบ้างแค่บางคราว
1 เมษายน 2548 17:27 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ระยะทางพิสูจน์ม้า
กาลเวลาพิสูจน์คน
หนทางที่สับสน
จะรอดูคนที่อยู่ไกล
ว่าใจเธอจะแข็งแกร่งเหมือนม้า
หรือว่าพริ้วอ่อนดังใบไม้
ที่ต้องลมก็พัดแกว่งไกวไป
..แล้วไปมีใจให้ใครอีกคน........
จะให้เวลานั้นพิสูจน์
รักบริสุทธิ์ที่สัญญาจะเกิดผล
แม้ยาวนานเท่าไรใจก็ทน
ก็เพื่อรอคนที่เรารักจากถิ่นเดิม
1 เมษายน 2548 17:24 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ก็มีบ้างเป็นบางทีที่เธอโกรธ
ฉันขอโทษอย่าโกรธเคืองกันได้ไหม
ก็ที่ทำแบบนั้นไม่ได้ตั้งใจ
ก็เสียใจในการกระทำตน
รู้ไหมทำไมเป็นเช่นนั้น
ก็เพราะฉันน้อยใจไม่มีเหตุผล
ยามเห็นเธออยู่ข้างๆ ใครบางคน
คำว่าเหตุผลมันหายไป
แต่กลับกลายมาเป็นการทำร้าย
ให้เธอลำบากใจขึ้นอีกหน
ขอโทษจากใจจริงฉันทุกข์ทน
ความสับสนเกิดขึ้นภายในใจ
ที่ฉันทำลงไปก็เพราะรัก
กลัวเธอหักความรักแล้วผลักใส
ฉันกลัวตัวฉันเองไม่มีใคร
ถ้าหากหัวใจของเธอเปลี่ยนแปลง.....
1 เมษายน 2548 17:15 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ฟังเพลงปวดร้าวเศร้าชีวิต รอนริดหัวใจที่อ่อนไหว
ทุกครั้งหลับตาร้องไห้อยู่เรื่อยไป แอบเสียใจเมื่อเขาไปไม่กลับมา
หยุดเสียเถิดการลวงของคนเล่ห์ อย่าทุ่มเทความรักเป็นหนักหนา
ศึกษาชีวิตสร้างความดีให้ชีวา ปฏิบัติเพียรรักษาธรรมไม่ช้ำใจ
1 เมษายน 2548 17:06 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
1. ผ้าขี้ริ้วยอมสกปรกเพื่อให้สิ่งอื่นสะอาด เสน่ห์ของคนอยู่ที่ ยอมลำบากเพื่อให้ผู้อื่นเป็นสุข พ่อแม่ยอเหนื่อยเพื่อให้ลูกหลานไดอยู่สุขสบาย ความสุขแท้ของคนคือ การได้ยืนแอบยิ้มอยู่เบื้องหลังความสำเร็จของผู้อื่น
2. ผ้าขี้ริ้วดูดซับความสกปรกได้แต่ก็สลัดความสกปรกออกจากตัวได้ตลอดเวลา เสน่ห์ของคนอยู่ที่รู้ ตัวเองว่าสกปรก ถึงเวลาต้องชำระล้างแล้ว มิใช่อมความสกปรกไว้แล้วแกล้งบอกว่าตนสะอาด
3. ผ้าขี้ริ้วเป็นผ้าที่สะอาดที่สุด ในขณะที่คนมองว่าสกปรกที่สุด เหมือนคนที่หมั่นฝึกหัดขัดเกลาตนเอง รู้จักถ่อมตนและอ่อนโยน ไม่โอหังอวดดีให้เป็นที่รังเกียจหมั่นไส้ของคนอื่น เขาก็จะเป็นคนมีคุณค่าไม่ว่าจะมาจากสกุลใด มีการศึกษาน้อยหรือมาก ก็ตาม เป็นผู้ใฝ่รู้แต่ไม่อวดดีเหมือนผ้าขี้ริ้วห่อทอง
...............โอกาสหน้าค่อยอ่านใหม่ครับบ...........