26 สิงหาคม 2547 17:09 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
*+*+*-**+*+-*-*- *+*+*-*-*-*-*-* *+*-*+*-*+*-* *+*-+*-*-*-
วันหนึ่งโลกใบเล็กของฉันก็เปลี่ยนสี
รุ้งใจดี มาหาฉัน ทักกัน -สบายดีไหม-
สายลมผู้อารีย์ ผิวปากเป่า ลมอบอุ่นจากแดนไกล
ก้อนเมฆโอบกอด ดั่งผ้าห่มผืนใหญ่ บนเตียงผ้าใบลายดวงดาว
ตื่นจากฝัน เถอะน่ะ ตะวันกล่าว
ออกไปรับฟังเรื่องราว ของรุ้งเจ็ดสี
เปิดหน้าต่างทุกบานของชีวิต มองดูทุ่งหญ้าเขียวขจี
ดูมวลดอกไม้ระบัดสี...เริงระบำหยอกล้อกัน
สัมผัสรอยยิ้มแห่งสายน้ำ
ดูนกน้อยบนฟ้าครามร่อนความฝัน
ฟังเสียงหัวเราะของสายลมเบียดก่อไผ่ใต้ดวงตะวัน
ฟังบทเพลงสายใยแห่งคืนวันของท้องถนนที่ทอดไกล
เอนตัวอิงกายข้างดอกหญ้า
บอกเล่าความรู้สึกผ่านเมฆขาวบนราวฟ้าอันสดใส
เก็บประสบการณ์แห่งคืนวันมาร้อยเรียงทำนองชีวิตให้ก้าวไป
มองโลกเก่า ในมุมมองใหม่ เก็บความสุขไว้ในหัวใจดวงเดิม
*+*+*-**+*+-*-*- *+*+*-*-*-*-*-* *+*-*+*-*+*-* *+*-+*-*-*-
4 สิงหาคม 2547 13:14 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
*+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+*
ฉันไม่ใช่หินผาที่แข็งแกร่ง
หัวใจฉันอ่อนแรง เกินจะต้านทานสายลมหนาว
ฉันไม่กล้าเหม่อมอง ท้องฟ้า หรือแสงดาว
ฉันมีเพียงใจดวงร้าว ที่กอดตัวเองยามมีน้ำตา
ไม่รับรู้สัมผัสที่อบอุ่น
หัวใจที่เคยละมุนกลับแห้งแล้งไร้ความอ่อนหวาน
แม้รู้ดีว่าอยากก้าวข้ามผ่านดินแดนซึ้งไร้พันธนาการ
แต่ปีกฉันบอบบาง เกินกว่าจะโผบิน
ไม่อยากรับรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
หัวใจที่เดี่ยวดาย กับทุกวินาทีที่ผ่านไปอย่างช้า- ช้า
ไม่รับรู้ ทุกสัมผัสใดๆ ที่ผ่านเข้ามา
ลมหายใจแผ่วเบา อ่อนล้า รอเวลาหยุดลง
*+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+* *+*+*+*
หน้าส่วนตัว
1876
