28 มิถุนายน 2547 11:21 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
ในราตรีที่มืดมิดของค่ำคืนที่ยาวนานนี้
ยังคงมีเพียงดวงดาวที่ยังเต้นระบำอยู่บนฟากฟ้า
สายลมหนาวพัดพาความเหงาลอยผ่านม่านดวงตา
มีหยาดน้ำตาล้นเอ้อท้นออกมาจากภายใน
คนหนึ่งยังมองออกไปยังขอบฟ้าที่ไกลออกไป
อีกคนหนึ่งยังคงรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่อยู่ในกำมือ
มือสองมือยังคงจับกุมกันเอาไว้อย่างเดี่ยวดาย
ความมืดยังคงปกคลุมโลก......ตามวิถีที่เป็นอยู่
สิ่งที่ฉันพบมีเพียงอากาศกับความเวิ้งว้าง
*-*-*- ของจินตนาการของเราเพียงผู้เดียว *+*+*
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ฉันอาจจะฝันถึงบางอย่างที่ไม่มีอยู่อยู่จริง
ในขณะที่เค้าไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้ ...จับต้องไม่ได้
สัมผัสไม่ได้ และเธออาจมองไม่เห็น
อาจไม่เคยรู้ว่ามีใครคนหนึ่งยืนดูเธออยู่ตรงนี้
เธอเปรียบเสมือนกับขอบฟ้า.........
ส่วนตัวฉันนั้นเปรียบเสมือนกับขอบทะเล ......
เธอและฉันห่างกันเพียงแค่มองเห็น.......
ขอบทะเลอย่างฉัน....จะขอมองดู ....ขอบฟ้าตลอดกาล
16 มิถุนายน 2547 20:23 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
ในความทรงจำครั้งสุดท้ายที่ฉันนั้นพร่ำบอกกับตัวเองเสมอมา
นั่นก็คือการสลัดคราบน้ำตาออกจากส่วนหนึ่งของหัวใจ
ยังพยายามที่จะหันหลังให้กลับอดีตที่ผ่านมา
เพื่อที่จะค้นหาคืนและวันที่งดงามในวันใหม่
สายป่านของความผูกพันนี้ได้เชื่อมโยงความรักบางไหม
กับเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดมันมีความหมายมากล้นใจ
กับความหมายเก่า ๆ กับหนึ่งของความทรงจำที่มีแต่น้ำตา
บนเส้นทางที่สองเราพ้นผ่านมาพร้อมกับภาพแห่งกาลเวลา
หากเพียงสิ่งเดียวที่เธอนั่นได้รับคือรางวัลของความปวดร้าวมันคงถึงเวลาแล้ว
ที่เธอจะต้องเปลี่ยนแปลงปล่อยมันไปเถอะปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถี
แล้วทุกอย่างก้อจะดีขึ้นด้วยตัวของมันเองเพียงแค่ปล่อยมันให้ผ่านไป
*+*+*++*+*+*+*+*+*+ตามเส้นทางปัจจุบัน +*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
.... อนึ่ง .. อดีต ปัจจุบัน อาจเป็นเพียงความทรงจำที่ดีสำหรับ ฉัน เพียงคนเดียว ....
หน้าส่วนตัว
1211
