1 เมษายน 2548 14:30 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
ที่สุดกับการผ่านมาของความรัก...
สอนให้ฉันรู้จัก... บางสิ่งที่ไม่เคยมองเห็น
ฉันรัก ใครคนหนึ่ง ผู้ไม่มีหัวใจและชาเย็น
เหมือนเดินบนทางที่ยากเข็ญ... เป็นเหมือนนักเดินทางที่อ่อนแรง>
เธอ.....อาจมีคืนวันเพื่อการเริ่มต้น
ฉัน... ยังคงนั่งรอวันเวลาให้ผ่านพ้น... ในคืนที่เหน็บหนาว
ภาพเธอยังคุ้นตา... น้ำตาพร่าเลือนในทุกเรื่องราว
มองหาเธอในคืนเหน็บหนาวที่แสนยาว... เห็นเพียงเงาอันลางเลือน
>
ฉัน... จะฝันต่อไป
ว่าความรักของเราสดใส... อ่อนหวาน
ว่ารักเราเหมือนเรื่องราว เจ้าหญิง-เจ้าชายในนิทาน
แล้ววันหนึ่ง... คงต้องตื่นมาเพื่อพบพาน... ว่าไม่มีนิทานที่เป็นจริง>
2 ธันวาคม 2547 14:57 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
ทุ่งอ้อ ล้อสายลมไสว
เอนไหวท่ามกลางแดดอุ่น ยามรุ่งสาง
เริงระบำ ในม่านหมอก อันเลือนลาง
อ่อนโยน บอบบาง ท่ามกลางแสงตะวัน
เก็บ ดอกหญ้าสีขาวมาฝาก
เก็บ ความรักที่เคยพลัดพรากจากฉัน
เก็บ ความอบอุ่น ที่เคยแนบหนุนเคียงกัน
เก็บ ดวงดาวร้อยพัน เก็บความฝันที่เคยจากลา
ทอดสายตา..ผ่านขอบฟ้ากว้างไกล
แดดอุ่นสุดท้ายกำลังหลับไหลพร้อมดอกหญ้า
ทิวสน..เห่เพลงรักแว่วไหวผ่านขุนเขา สายธารา
ฝากสายลมแห่งกาลเวลาโอบรับซับน้ำตาคนดี
สร้างปีกเสรี โบยบิน ผ่านเวิ้งน้ำ
ส่งถ้อยคำอุ่นหวาน ผ่านห้วงใจอ่อนโยนไปทุกที่
ม่านฟ้าแห่งดวงดาว คือ ทุกความรักที่มี
ยินเสียงกระซิบจาก ...ทุ่งอ้อ... ผ่านราตรี ที่นี่..มีฉัน..มีเธอ
*:ํ:*-`*:ํ:ํ:*-`*:ํ:*-`*:ํ:*-`_____*:ํ:*-`*:ํ:*-`*:ํ:*-
ทุ่งหญ้าพริ้วไหวได้ตามแรงลม ...มีชีวิตอย่างอิสระ อ่อนไหวแต่มั่นคง..
ในบางเวลาของชีวิต...
เราจำเป็นต้องโอนอ่อนไปตามแรงของลมพายุ..
เป็นดังต้นหญ้าที่คอยปรับตัวกับสถานการณ์...
เพื่อที่จะลดแรงกระทบกระทั้ง และก้านใบให้ช้ำน้อยที่สุด....
8 ตุลาคม 2547 10:16 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
บางอย่าง.. ที่สำคัญ... สูญหายตามกาลเวลา
บางอย่าง.. ที่เคยสัญญา.. เหลือเพียงความทรงจำจาก...ใครคนนั้น
ความรู้สึกเก่าๆ... ไออุ่น... คำหวาน... ถ้อยคำรำพัน
เหลือเพียงเสียงจากอดีตให้ระลึกถึงกัน ในวันที่ฉันอ่อนแอ
เข็มเวลาแห่งชีวิตยังเดินหน้าไปไม่หยุดยั้ง
แต่เข็มเวลาในหัวใจของฉันยังหมุนกลับหลังซ้ำรอยแผล
คำถามในหัวใจ ถูกตอบผ่านกาลเวลาเป็นเสียงเดียวว่าเธอไม่แคร์
ขอบฟ้า เส้นทางแห่งความฝัน เป็นเพียงภาพอ่อนแอของความทรงจำ
วันหนึ่ง... ฉันรู้ว่า รักนั้นกำลังจะเดินจากไป
วันหนึ่ง... ฉันรู้ว่า การเดินทางของหัวใจ คงต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่อีกหน
คงเหลือเพียง... รอยยิ้ม เสียงหัวเราะเก่าๆ ... ของใครบางคน
เหมือนความรู้สึก - ยืนท่ามกลางสายฝน - แม้เงียบเหงาหมองหม่น แต่หลังสายฝน ต้นไม้คงผลิบาน
20 กันยายน 2547 11:08 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
+*+*+* +*+*+* +*+*+* +*+*+* +*+*+* +*+*+* +*+*+*
อยากชวนเธอทั้งสองไปเก็บดอกไม้ในโลกนี้
หลายหลากสีเร้าดมดอมกลิ่นอันหอมหวาน
ใบไม้พริ้วไหวโบยบินลงสู่ทุ่งหญ้าดอกไม้บาน
มือน้อย- น้อย พวกเราจะสานเก็บ ดอกไม้ชื่อ มิตรภาพไปชั่วกาล
ร้อยเป็นมาลัยสายใยรัก 3 หัวใจให้พบพาน
บนเส้นทางการเดินทางของแต่ละคน
ผ่านโค้งขอบฟ้าที่กว้างทอดทางไกล ให้ทุกคนก้าวผ่านไปเชื่อมไมตรี
อยากให้เรามี วันคืนที่ดีร่วมกันเสมอ
คืนวันที่ผันผ่านทุกโมงยาม ขอบคุณทุกสิ่งที่ทำให้ฉันเจอเธอ
ช่วงเวลาที่เราพบเจอ ทุกความทรงจำจะอยู่กับฉันเสมอ ไม่เคยจากไป
+*+*+* +*+*+* +*+*+* +*+*+* +*+*+* +*+*+* +*+*+*
อยากเก็บดอกไม้สีขาวให้กับทุกคนที่เรารัก เพื่อให้เป็นความสุขของคนที่ได้รับ
แล้วเก็บเกี่ยววันเวลาที่ดีแสนดี ให้อบอุ่นละมุนในความทรงจำ ตลอดกาล...
26 สิงหาคม 2547 17:09 น.
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน
*+*+*-**+*+-*-*- *+*+*-*-*-*-*-* *+*-*+*-*+*-* *+*-+*-*-*-
วันหนึ่งโลกใบเล็กของฉันก็เปลี่ยนสี
รุ้งใจดี มาหาฉัน ทักกัน -สบายดีไหม-
สายลมผู้อารีย์ ผิวปากเป่า ลมอบอุ่นจากแดนไกล
ก้อนเมฆโอบกอด ดั่งผ้าห่มผืนใหญ่ บนเตียงผ้าใบลายดวงดาว
ตื่นจากฝัน เถอะน่ะ ตะวันกล่าว
ออกไปรับฟังเรื่องราว ของรุ้งเจ็ดสี
เปิดหน้าต่างทุกบานของชีวิต มองดูทุ่งหญ้าเขียวขจี
ดูมวลดอกไม้ระบัดสี...เริงระบำหยอกล้อกัน
สัมผัสรอยยิ้มแห่งสายน้ำ
ดูนกน้อยบนฟ้าครามร่อนความฝัน
ฟังเสียงหัวเราะของสายลมเบียดก่อไผ่ใต้ดวงตะวัน
ฟังบทเพลงสายใยแห่งคืนวันของท้องถนนที่ทอดไกล
เอนตัวอิงกายข้างดอกหญ้า
บอกเล่าความรู้สึกผ่านเมฆขาวบนราวฟ้าอันสดใส
เก็บประสบการณ์แห่งคืนวันมาร้อยเรียงทำนองชีวิตให้ก้าวไป
มองโลกเก่า ในมุมมองใหม่ เก็บความสุขไว้ในหัวใจดวงเดิม
*+*+*-**+*+-*-*- *+*+*-*-*-*-*-* *+*-*+*-*+*-* *+*-+*-*-*-
หน้าส่วนตัว
1613
