26 มิถุนายน 2546 18:06 น.
ฟ้าสวย
สุนทร ภู่ครูกวีสี่สมัย
ครูบทกลอนของชาวไทยที่สร้างสม
มีบทกลอน ต่างๆนานา ให้ชื่นชม
ให้ได้สมเป็นครู แห่งบทกลอน
สุนทร ภู่ เกิดในรัชกาลที่ 1
เริ่มเรียนกลอน เรียนภาษาจนทั่วถึง
พอ ร. 2 เริ่มเข้าวังทำงานนึง
แต่ไม่ชอบ เพราะวันๆนึกถึงแต่กลอน
เลยแต่งกลอนมาจนเก่งจนชำนาญ
ใครแต่งมานานท่านสามารถเติมต่อได้
แตบางทีก็มีคู่แข่งมา ข่ม ปราย
แต่ทำงัยก็ยังพ่าย ต่อครูกลอน
เริ่มมาถึงช่วงในรัชกาลที่ 3
สุนทร ภู่ท่านไม่สามารถอยู่ต่อได้
จึงออกเดินร่อนเร่ขายกลอนไป
จนถึงเวลาถึงแก่กรรมไซร้เรานึกมา
26 มิถุนา วันสำคัญ
เราทุกคนต่างแข็งขันกันนึกถึง
เราต่างรู้ ครูคนนี้ เก่งน่ารำพึง
เราคิดถึง ครูคนดี ศรีเมืองไทย
11 มิถุนายน 2546 18:44 น.
ฟ้าสวย
ก๊อง แก๊ง ๆ ไอติมมาแล้วจ้า
มาหาถึงบ้านทุกวันเวลา
ใครๆก็ชอบเรียกหา
รีบขับตามมา ไอติม เร็วไว
เด็กๆวิ่งตามกันกรู
อู้หู มีหลายรส หลายไส้
อร่อยทั้งนั้นรีบมากินเร็วไว
สตรอเบอรี่สีชมพูสดใสน่าลองทาน
อีกด้วยวนิลาสีครีมขาว
รีบก้าวมารสกะทิสีขาวหวาน
กาแฟรสที่ผู้ใหญ่เขาชอบทาน
ช็อคโกแลตหวานทานพลางอิ่มเอมใจ
ก๊อง แก๊งๆไอติมไปแล้วจ้า
แล้ววันพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่
อย่าลืม เตรียม กะตังค์ และเตรียมใจ
พรุ่งนี้ซื้อใหม่จะแถมให้อีกอัน
วิธีการหลอกเด็ก.......อิอิอิ อย่าทำตามนะคะคนขายไอติม คิดว่าภาพข้างบนเป็นคนกำลังกินไอติมรูปหัวใจล่ะกัน............................อิอิอิ
10 มิถุนายน 2546 17:40 น.
ฟ้าสวย
มีคนบอกว่าการจากลาต้องช้ำเสมอ
แล้วฉันก็ไม่อยากพบเจอ
เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากเธอ
ฉันอาจต้องช้ำใน.......ใจ
ไม่อยากนึกว่าเธอจะต้องจาก
ไม่อยากคิดว่าจะมีคนพรากเธอไปไหน
รู้ว่าอยากให้เธอไม่จากฉันไปไกลๆ
อยากให้เธออยู่ใกล้ๆ....ใจฉันตลอดเวลา
แต่แล้ววันนั้นก็มาถึง
ใจฉันเฝ้าคนึง ฝันถึงตลอดเวลา
เธอจ๋า ฉันอยากรู้ ทำไมเธอไปแล้วไม่ลา
หรือกลัวว่าฉันจะต้องเสียใจ
ก็ขอบอกอะไรเธอหน่อยนะ
ถึงเธอจะไปไหนฉันก็จะไม่ขอ
แต่ขออย่างเดียวอย่าให้ใจฉันต้องเฝ้ารอ
กลัวใจที่ขอไม่รักใครต่อไปจะเปลี่ยนแปลง
2 มิถุนายน 2546 17:43 น.
ฟ้าสวย
ทุกวัน จันทร์ อังคาร พุทธ(และวันอื่นๆ)
ฉันต้องหลุดปากพูดถึงเธอ
ทั้งที่เจอต้องทะเลาะกันเสมอ
ยังไม่รู้นะเออว่า ทำไม.......?
เจอหน้าเธออีกแล้วในวันนี้
ทั้งที่ไม่อยากนึกถึง ว่าเธอไปไหน
แต่ก็ต้องถามออกมาจนได้
ได้คำตอบจากใจคือถาม หำไม.......?
อยากยกหมัดชกหน้าให้หายโมโห
อยากจะพูดด้วยความโกรธาเป็นไหนๆ
แต่เธอต้องยิ้มทะเล้นตอบด้วยทีไร
ใจมันเต้นหวั่นไหวอยากถามไปว่า ทำไมเธอ.......?
แต่ต้องเดินถอยหลังกลับออกมา
แอบมาคิดยิ้มในใจคนเดียวเสมอ
ถ้าไม่เห็นเธอวันไหน ใจคงหลงเพ้อ
อยากรู้จริงๆ มากๆ นะเออ ว่า ทำไม..........?
คงต้องย้ำคำถามอีกหลายครั้ง
แต่ก็คงยัง ถามมาอีกเสมอ ๆ
เธอนะเธอเวลาเจอ ใจฉันลอยเหม่อ
ถามหน่อยนะเธอ ว่าทำไม...........?
หน้าส่วนตัว
3339
