20 พฤศจิกายน 2546 18:05 น.
ฟ้าสวย
ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบาย
ถึงความรักที่มีมากมายในวันนี้
ไม่รู้ว่าจะหาคำพูดคำใดดี
จึงจะเพียงพอกับความรู้สึกที่มีในหัวใจ
คือความอบอุ่นเนิ่นนาน
คือความอ่อนหวานที่ยากจะหาจากคนไหน
คือความสุขล้นเมื่อมีเธอคอยห่วงใย
คือความหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สำผัสได้ในสองตา
สำหรับผู้หญิงคนนี้
จะยอมทำทุกวิธีเพื่อให้มีเธอในวันหน้า
และถึงแม้วันคืนจะผ่านไปกี่เวลา
ยังยืนยันและสัญญาว่า......รักเธอ
18 พฤศจิกายน 2546 18:17 น.
ฟ้าสวย
เธอ...คือผู้ชายคนๆหนึ่ง
เธอ...คือชายที่ฉันแอบซึ้งมาหนักหนา
เธอ...คือ คนที่ฉันแอบมามองตลอดเวลา
เธอ...คือคนที่ดูดีเสียหนักหนาในสายตากัน
คือ....ผู้ชายที่ดีเลิศไปซะทุกอย่าง
คือ....ผู้ชายที่แสนอ่อนหวานน่ารักหนักหนา
คือ....ผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษทุกเวลา
คือ....ผู้ชายที่ดูแลฉันเรื่อยมายามทุกข์ใจ
คน....อย่างเธอคงไม่มีอีกแล้ว
คน....อย่างเธอคงเหมือนแก้วสุกสดใส
คน....อย่างเธอดีเลิศกว่าใครๆ
คน....ที่เข้าใจฉันย่อมเป็นเธอ
ที่.....เวลาฉันเศร้าไม่สนุก
ที่.....เวลาเธอมานั่งปรับทุกข์ฉันสนุกหนักหนา
ที่.....เวลาฉันทำอะไรผิดเธอคอยเตือนฉันเรื่อยมา
ที่.....เวลาฉันอ้างว้างพร่ำเผลอเธอก็ดูแลฉันดี
ใช่....เธอดีกว่าใคร ใคร ในใจฉัน
ใช่....เธอเข้าใจกันกับฉันเสมอ
ใช่....เธอดีมากจนฉันเพ้ออย่างเลิศเลอ
ใช่....เธอคือคนที่ฉันเพ้อและเชื่อใจ
9 พฤศจิกายน 2546 13:05 น.
ฟ้าสวย
วันนั้นเป็นวันที่เธอบอกเลิกฉัน
วันนี้เธอมาส่งสายตาอันอ่อนไหว
ฉันยัง งง กับการกระทำที่เธอทำไป
เลิกกันแล้วใช่ไหมทำไมต้องมาพูดดี
เพราะเธอเป็นคนบอกเลิกก่อนคนแรก
ฉันก็ต้องแปลกว่าตัวเธอกลับไม่หนี
เดินไปห่างๆ เดินไปไกลๆ เร็วๆซี
เพราะใจฉันหวั่นไหวทุกทีที่เธอเหลือบมา
แต่ยังไงจิตใจฉันต้องเข้มแข็ง
เธอมาบอกเลิกฉันเองฉันไม่ว่า
เลิกกันแล้วก็ให้จบ จบไปเถอะน่า
อย่าทำให้ฉันคอยมองหาเดี๋ยว....ทำใจไม่ถูก....
หน้าส่วนตัว
905
