21 กุมภาพันธ์ 2548 23:15 น.
ฟ้ายิ้ม
ชีวิตของฉันนั้นมีมากมายหลายรส เสียเหลือเกิน ทุกสิ่งเป็นของคู่กัน เมื่อกี้เราหัวเราะ แต่ตอนนี้อาจต้องร้องให้ ก็ได้
ทำไมเป็นต้องเป็นแบบนี้ คุณอย่าใช้คำถามนี้จะดีกว่า เพราะ ที่คุณเป็นมันถูกกำหนดไว้หมดแล้ว ไม่ว่าตอนนี้คุณจะทำอะไรอยู่ในขณะนี้ก็เหมือนคุณกำลังเล่นละครอยู่มีคนเขียนบทไว้ให้เสียเสร็จสรรพ เราก็มีหน้าที่ต้องเป็นตัวละครตัวนั้นต่อไป ชีวิตก็คือชีวิตสักวันก็อาจจบละครเรื่องนี้เสียทีบางครั้งฉันเบื่อหน่ายเหลือเกิน ที่ต้องทนเล่นละครเรื่องยาวนี้ต่อไป
ฉันคิดว่าชีวิตเป็นละครที่เราต้องเล่นตามบทที่มีใครเขียนไว้ให้แล้ว
แล้วคุณละคิดยังไงกับชีวิตของคุณ
หน้าส่วนตัว
1012
