ฝนเปียกละอองราตรี

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

ฝนเปียกละอองราตรี

หอมราตรีดอกกลางคืนชื้นในใจ
หอมคล้ายคล้ายซุ้มราตรีที่คิดถึง
หอมลอยลมลึกลึกแล้วแผ่วคำนึง
ขณะหนึ่งซึ่งตอกย้ำความในใจ

ขณะนั้นพลันฝนก็หล่นพรำ
ขณะค่ำใจคล้อยลอยไปไหน
สูดละอองน้ำฟ้าน้ำตาใคร
ไหลตกในหรือไม่ใช่น้ำตาเรา

กลิ่นราตรีที่สะท้อนตอนชีวิต
เนรมิตรฉากละครตอนสุดเศร้า
ฉากการลาโบกมือลามาแต่เช้า
มาสู่เย้ามหาลัยในกลางปี

ฉากหนึ่งซึ่งตอกย้ำความคำนึง
ชนบทฉากซึ้งซึ่งหลบหนี
บ้านหลังน้อย รักงดงามยามราตรี
คืนกอดแม่ก่อนที่จะลารัง

ณ คืนฝันคืนนั้นพลันฝนตก
ลมพัดโบกกลิ่นราตรีที่เข้มขลัง
พ่อเป่าแคนแทรกสำเนียงเสียงลางลาง
เม็ดฝนยังซัดหลังคาเวลานอน

ณตอนนี้ฝนที่มอ. มหาลัย
เหตุการณ์คล้ายกันเหลือกับเมื่อก่อน
ซ้ำราตรีหอมแต่ไหนให้คิดย้อน
กลิ่นอ่อนอ่อนแต่รัวรัวรั้งความนัย

บ้านป่านนี้มีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง
สองฟากทางคงเหลือหญ้าตระกานไหม 
พ่อแม่แก่ชราร่างทั้งกายใจ 
ป่านฉะนี้จะอยู่ใยอย่างไรกัน 

มีก็แต่เพื่อนที่ มทส. นี้ 
พอเป็นที่พักพิงอิงยามหวั่น 
ทุกเวลาวินาทีที่ผ่านวัน 
อยากกลับบ้านแต่ไม่มีวิถีทาง

ฝนพร่ำพร่ำรำพันเศร้ากว่าเศร้า
เปียกผสมเคล้าน้ำตามารดร่าง
เสียงเม็ดฝนกระทบฝ้าหลังคาบาง
กลบเสียงดังสะอึกอึ้นชื้นน้ำตา

โอ้สายฟ้ากราดเกรี้ยวอยู่เกรียวกราว
จะฟาดเราให้สิ้นไปก็ไม่ว่า
เพียงเศษเสี่ยวส่วนใดในวิญญา
ได้เบิกตาเบิ่งบ้านเท่านั้นพอ

วอนสายลมข่มความในไปไกลลิบ
ไปกระซิบสุดขอบฟ้าหาแม่พ่อ
ว่าลูกอยู่สบายกายให้คอยรอ
แต่เพียงขอเรื่องใจอย่าให้รู้

อย่าให้รู้ความเศร้าร้าวระบม
ให้เพียงชมสิ่งเห็นอันเป็นอยู่
เพียงยินเสียงบอกรักและเชิดชู
ส่วนร้องไห้ขอให้อยู่ภายในมอ.

ไปเสียแล้วเหม่อลอยลอยลาลอยลิ่ว
ไปสู่ทิวท้องทุ่งมุ่งห่างหอ
ไปสู่แล้วซุ้มราตรีรั่วร้างรอ
ไปแต่ใจกายละหนออยู่หอพัก

คิดถึงแม่คิดถึงบ้านมานานแล้ว
คงเห็นแววข่มงานภาระหนัก
ฝันครั้งนี้กลิ่นกลิ่นนี้ที่ท้วงทัก
ได้ตระหนักหน้าที่ที่เราทำ

หอมราตรีกลางคืนชื่นในใจ
หอมความหมายใจภักค์ในรักช่ำ
หอมชนบทในใจในคืนค่ำ
จะไปหอมพรอดและพร่ำอยู่บ้านเรา

ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ