กระท่อมปลายนาหลังเดิม

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

เมฆทะมึนหม่นดำเริ่มตั้งเค้า
กระท่อมปลายนาเก่าไม่ไหวหวั่น
หยาดเม็ดฝนหลงฤดูจากไหนนั้น
หลงการงานภารกิจหน้าที่ใด

ปกติฤดูหนาวก็หนาแล้ว
ฝนมาซ้ำไม่แคล้วหนาวไปใหญ่
หนาวร้อนผุแม้จะพังสักปานใด
ก็แอบอมยิ้มดีใจอยู่ลึกๆ

ตอซังข้าวเบากรอบที่เหี่ยวแห้ง
ก็ยังแฝงสามัญความรู้สึก
ฝนหลงมาชะงานนั้นลุ่มลึก
ให้รู้สึกสะกิดเจตน์เลศนัย

มีแต่เจ้าสินิอยู่เป็นเพื่อนข้า
เสียงเถียงนาหยอกเอินซังข้าวใหม่
อีกไม่นานคงถูเขาเผาด้วยไฟ
อย่าดีใจเพราะฝนมาล่อลวง

ผู้มาก่อน........
ให้พักผ่อนชายคาให้หายห่วง
มาหลบแดดซ่อนฝนที่หล่นร่วง
หายง่วงหายเมื่อยล้าก็ลาจร

ผู้มาใหม่........
ไม่แตกต่างอะไรจากผู้ก่อน
มาพักเดี๋ยวลาลับก็กลับคอน
ฝากลายกรองบทกลอนแล้วจากไป

กระท่อมปลายนาหลังเดิมเริ่มเซทรุด
ด้วยต้อนรับทุรยุคหลายสมัย
ไม่หวั่นเกรงแดดฝนจากฟ้าใด
แต่หวั่นไหวผู้คนที่ผ่านมา

เมฆทะมึนหม่นดำเริ่มตั้งเค้า
กระท่อมปลายนาเก่ายังหยัดกล้า
ไม่กลัวเกรงสิ่งใดแต่ไรมา
กลัวต้องหลั่งน้ำตาเพราะปลวกงาน