18 มิถุนายน 2545 12:45 น.
ฟ้าคำราม
ลมหนาวพัดมา ฟากฟ้าสดใส
เมฆลมวิ่งไล่ เบื้องบนนภา
ดอกไม้สวยสด งามงดทั่วหล้า
ต้อนรับลมฟ้า ถึงคราผจญ
ดอกไม้เปรียบเป็น ดั่งเช่นผู้คน
ต่อสู้ฟ้าฝน สู้ทนชะตา
ลมหนาวหนาวลม ให้ห่มเสื้อผ้า
หนาวในกายา นั้นหนาพอทน
ลมรักพัดมา อุราหมองหม่น
พร่ำเพ้อถึงคน ที่เราให้ใจ
หาผ้ามาห่ม ต้านลมไม่ไหว
จะทำอย่างไร ให้หายหนาวทรวง
18 มิถุนายน 2545 12:18 น.
ฟ้าคำราม
เมื่อแรกเริ่ม ได้รู้จัก รักแสนหวาน
แล้วไม่นาน กาลเวลา ก็พาขม
เมื่อเริ่มแรก ได้ใกล้ชิด พินิจชม
แล้วหมดแรก เริ่มขื่นขม ตรมอุรา
นี่หรือรัก สลักหวาน ปานคำเล่า
ทำไมเขา ทอดทิ้งเธอ ให้เพ้อหา
ทุกวันคืน เธอฝืนรัก ด้วยน้ำตา
รักของเธอ ควรมีค่า กว่าที่เป็น
17 มิถุนายน 2545 22:07 น.
ฟ้าคำราม
จากครรภ์มา เป็นทารก ด้วยอกอ้อม
แม่ตรมตรอม เท่าไร ไม่เคยว่า
จากเด็กน้อย หลายร้อยอย่าง สร้างโตมา
แม่ฟันฝ่า หาให้ ไม่เคยทวง
กี่หยดหนา น้ำตาไหล จากใจท่าน
เมื่อลูกนั้น ทุกข์แค้น แสนห่วงหวง
กี่หยดเหงื่อ ไหลหลั่ง ทั้งกายทรวง
ทุกสิ่งปวง เพื่อดวงตา มิอาทร
ลูกเติบใหญ่ แม่มุ่งให้ ได้ศึกษา
ได้วิชา ได้ความรู้ ได้ครูสอน
แม่ไม่ว่า ถ้าลูกลืม คุณมารดร
เพียงขอวอน ทุกแห่งหน เป็นคนดี
17 มิถุนายน 2545 21:43 น.
ฟ้าคำราม
ฟากฟ้า สวยสดใส
งามชื่นใจ พวงพกา
ผู้คน ชื่นชีวา
ทุกแหล่งหล้า รื่นภิรมย์
ไร้สิ้น ความผิดหวัง
มีพร้อมพรั่ง ความสุขสม
ไร้สิ้น เศร้าโศกตรม
ร่วมรื่นรมย์ ร่าเริงใจ
ไร้สิ้น ความจนยาก
ไร้พลัดพราก จากหนีไกล
ไร้สิ้น น้ำตาไหล
มีน้ำใจ มอบให้กัน
ทุกคน ร่วมรักใคร่
ผู้น้อยใหญ่ ร่วมผูกพัน
คงเห็น เป็นสักวัน
หรือแค่มัน เพียงฝันไป ?
17 มิถุนายน 2545 21:15 น.
ฟ้าคำราม
จากต้นตอ เติบโต โผล่ผลิดอก
สีสันบอก ตามเถาว์ เผ่าไพรสณฑ์
จากแม่พ่อ ก่อกำเนิด ชีวิตคน
พรรณโสภณ ชนชั้น ตามวรรณวงศ์
ดอกตูมเล็ก เรียงราย พรูพรายพรั่ง
ชูช่อยัง อ่อนไหว ไร้พิษสง
ดั่งเด็กน้อย ด้อยความคิด จิตซื่อตรง
ไม่อาจอง มิคงมั่น ผันแปรไป
เมื่อเหมันต์ ผันผ่านมา บุผาบาน
พร้อมไพศาล แสงระพี สาดสีใส
เปรียบเป็นคน พร้อมอยู่ สู้พวยภัย
ด้วยจิตใจ ใฝ่ฝัน มั่นทุกครา
ยามลมแรง แสงแดดกล้า พายุร้าย
มีมากมาย ศัตรู คู่บุหงา
อุปสรรค ย่อมมีอยู่ คู่ชีวา
ทั้งอำนาจ วาสนา พาผจญ
บุผาชาติ มีมากมาย หลายชนิด
งามวิจิตร ที่ควรค่า พนาสณฑ์
มนุษย์ชาติ ชั่วดี มีปะปน
วิญญูชน ที่ควรคู่ พสุธา
ท้ายที่สุด บุษบา ร่วงลาหล่น
เคยวิมล ประดับไว้ ให้พงสา
เราทุกคน หนีไม่พ้น มรณา
เคยสร้างพา สิ่งใด ให้จดจำ ?
หน้าส่วนตัว
866
