1 มกราคม 2546 04:18 น.
ฟ้า&น้ำทะเล
ความเป็นจริงวันนี้แม้ทำให้เราต้องปวดใจ
แต่ฉันไม่ลืมภาพเธอได้เลย
เก็บอยู่ในหัวใจฉัน คิดถึงและเป็นห่วงเธอ
รักเธออยู่เสมอไม่เคยลบเลือน
วันเวลาจะหมุนไปนานแสนนานสักเท่าไร
อยากขอให้เธอมั่นใจสัญญา
จะอยู่รอที่ตรงนี้ ฉันรู้เธอไม่กลับมา
แต่ความรู้สึกจะไม่เลือนจากเธอ
เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ไม่ว่าอีกนานแสนนาน
นานเท่าไรไม่ลืมเลือน
ความทรงจำคอยย้ำและช่วยเตือน
เราต่างผูกพันด้วยรักตลอดไป
ไกลห่างคนละฟ้า แต่ด้วยรักและศรัทธา
จะเชื่อมใจถึงกัน จะสัญญาด้วยหัวใจ
ไม่มีใครแทนเธอ
ความทรงจำคอยย้ำและช่วยเตือน...เราต่างผูกพันด้วยรักตลอดไป
นี่เป็นข้อความสุดท้ายจากเด็กชายที่มีมาถึงเด็กหญิง
เขาคงจะเกลียดเธอมากซินะ ถึงไม่อยากจะคุยด้วย
เธอนั่งอ่านข้อความเหล่านี้ด้วยความไม่เข้าใจ
ยิ่งได้อ่านยิ่งเกลียดชังความปากแข็งของตัวเอง
อยากจะตอบเด็กชายไปว่าความรู้สึกของเราทั้งสองมันไม่ต่างกันหรอกนะ
จะมีซักวันไหม..ที่ปากกับใจจะตรงกัน?
...มิตรภาพของทั้งคู่จะจบลงพร้อมกับคำถามนี้โดยไม่ได้รับคำตอบจากเด็กสองคนนี้ใช่ไหมเด็กชาย ช่วยตอบเราที...
1 มกราคม 2546 03:39 น.
ฟ้า&น้ำทะเล
นี่เป็นเรื่องเล่าจากคนปากแข็งคนหนึ่ง..
ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงหรือเป็นแค่เพียงนิทานหลอกเด็ก
แต่มันก็ออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริงของคนเล่านะ..
ช่วงเวลาไม่นานที่ผ่านมา..
มีเด็กสองคนได้บังเอิญผ่านมาพบกัน..
ไม่มีใครตั้งใจจะให้สองคนนี่มาเจอกัน มาเป็นเพื่อนกันหรอก
ไม่รู้เพราะอะไรทั้งเขาและเธอจึงให้ความสำคัญกับคำว่า" เพื่อน"นัก
เท่าที่รู้ทั้งคู่ต่างพกพาความรัก ความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจและกำลังใจ
มามอบให้แก่กันและกัน
ฟังดูมันก็เหมือนนิทานจริงๆ ที่เด็กทั้งสองต่างผูกพันกันด้วยเสียงเพลง
บทเพลงที่เนื้อหาเต็มไปด้วยความรัก ความผูกพัน กำลังใจ
ถูกถ่ายทอดให้แก่กันเรื่อยมา
เขาและเธอชอบอะไรที่คล้ายกัน สิ่งที่ต่างกันออกไปแทบค้นไม่เจอ
นี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งกระมัง ที่ทั้งคู่เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากขึ้นทุกวัน
ยัยเด็กผู้หญิงแสนซน ช่างเจรจา อ่อนโยน สดใสร่าเริงเสมอในสายตาเด็กชาย
ทั้งๆที่ตัวตนที่แท้จริงเธอเป็นอย่างนั้น
แต่เธอกลับปฏิเสธว่ามันไม่ใช่ตัวตนของเธอ
เหตุผลน่ะหรือ..แม้แต่ตัวเธอเองยังหาคำตอบไม่ได้เลย
เธออาจจะต้องการให้เด็กชายมองเธอว่าเป็นเด็กผู้ชายเหมือนกัน
เพื่อที่จะได้เป็นเพื่อนกันอย่างสนิทใจ
ไม่ต้องเกรงใจในฐานะที่เธอเป็นหญิงกระมัง..
แม้การเริ่มต้นระหว่างมิตรภาพของเด็กทั้งสองจะไม่สวยหรู
เพราะมันเริ่มต้นมาจากการไม่สนใจไยดีอะไรจากเด็กหญิง
กับคำพูดหยอกล้อที่ไม่ได้จริงจังอะไรจากเด็กชาย
ดูออกจะเป็นการทะเลาะนิดๆด้วยซ้ำไป
แต่หลังจากได้เรียนรู้จิตใจของกันและกันมาพอสมควร
ทั้งคู่ก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันได้อย่างไม่ยากเย็นอะไร
เด็กหญิงจะไม่มีวันนิ่งเฉยเมื่อเพื่อนของเธอตกอยู่ในความทุกข์
บางครั้งเธอช่วยอะไรเด็กชายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
แต่เธอก็พยายามใช้กำลังใจช่วยบรรเทาทุกข์ให้เขา
ช่วยทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะช่วยได้ไหม...
เมื่อใดที่เธอมีความทุกข์...คำโอดครวญใดๆไม่เคยมีมาให้เด็กชายได้รับฟัง
เพราะเกรงว่าเขาจะทุกข์ใจไปด้วย...
เธอรู้ดีว่าเด็กชายไม่ได้พอใจในการกระทำของเธอซักนิด
แต่เธอก็จะเป็นอยู่อย่างนี้เสมอ
แม้แต่ขณะนี้เธอก็ยังเป็นอย่างนี้อยู่...รู้ไหมเด็กชาย?
เรื่องฉันชอบทำตัววุ่นวาย
ต้องการเรียกร้องให้เธอสนใจ
อาจจะดูขัดสายตา
หากเปรียบกับคนนั้น
คนที่เธอให้ความสำคัญ
เพราะฉันไม่ได้เหมือนเขา
ไม่อาจจะทำเหมือนกัน
เขาเป็นคนโปรดของเธอ
ฉันแค่คนแปลกของเธอ
จะอย่างไรฉันนี้ก็ดูไม่เข้าที
เขาเป็นคนโปรดของเธอ
เขาทำทุกอย่างนั้นดี
ต่างจากฉันอะไรก็ผิดเสมอเลย
หน้าส่วนตัว
820
