17 กันยายน 2547 23:29 น.
ฟาโรห์
เราจะจับมือเดินไปสู่ฝันด้วยกัน
ถ้าที่ไหนมีเธอก็ต้องมีฉัน
ถ้าที่ไหนมีฉันก็ต้องมีเธอ
เราจะมีกันและกันเสมอ
เดินจับมือกันไปสู่ฝัน
เดินไปด้วยกันทุกเส้นทาง
ไม่ว่ายากลำบากแค่ไหน
เราจะไม่ปล่อยมือจากกันไปไหน
จะร่วมทุกข์สุขไปด้วยกัน
จะประสานมืออุ่นๆให้กันแทนความรัก
จะจับมือเดินเคียงชิดใกล้
เราจะจับมือกันเธอกับฉันตลอดไป
17 กันยายน 2547 23:03 น.
ฟาโรห์
ถ้าความรักของเรา
มันถึงจุดแตกหัก
เธอจะทำยังไงเล่า
ที่ไม่ทำให้เราต้องจบกัน
เมื่อมันไปกันไม่ได้
สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี
แล้วถ้ารู้ตั้งแต่แรกอย่างนี้
เธอยังจะมาคบกันอีกเหรอไง
17 กันยายน 2547 23:01 น.
ฟาโรห์
มันเป็นแค่ความฝัน
ที่ฉันรักเธอจะชิดใกล้
เพราะฉันเธอเราต่างก็รู้ดี
ว่าความจริงระหว่างเราเป็นยังไง
เธอก็รู้ฉันก็รัก
ฉันก็รักเธอก็รู้
เราต่างรักๆกันอยู่
แต่ติดที่เราต่างอยู่ไกล
ใช่เราอาจจะสื่อถึงกัน
ด้วยทางใดทางหนึ่ง
แต่มันจะลึกซึ้งไหม
เท่ากันที่คนที่อยู่ใกล้ๆกันไหม
แค่คิดมันก็รู้สึกท้อๆเล็ก
ไม่อยากคิดเลยซักนิด
ว่าต่อไปเรื่องของเรา
จะจบและเป็นอย่างไร
16 กันยายน 2547 18:35 น.
ฟาโรห์
แปลกจริงหนอดวงใจดวงแค่นี้
ช่างวุ่นวายสับสนซุกซนเหลือ
แม้ทุกห้องจะเสริมด้วยเหล็กกล้า
ยังไม่วายต้องช้ำร้าวรานใจ
เป็นอะไรไปหนอใจดวงน้อย
เจ้าต้องการสิ่งใดในชีวิต
อยากจะซบไออุ่นของใครหรือ
ใครคนไหนที่เจ้ายังเพ้อหา
เธอที่ทำให้เจ้านั้นหวั่นไหว
รู้ว่าเจ้านั้นอยากไปตามใจฝัน
ทิ้งทุกอย่างหนีไปตามใจหมาย
อยากมีรักที่เป็นสุขในหัวใจ
มิใช่มาทนฝืนจนวันตาย
รู้หรือป่าวว่าเจ้านั้นใกล้บ้า
เจ้าจะเป็นเช่นนี้อีกนานไหม
หยุดเสียที ตื่นเสียทีเถอะดวงใจ
รับความจริงว่าเจ้า................ไร้ตัวตน
16 กันยายน 2547 03:46 น.
ฟาโรห์
คิดถึงเธอเหมือนกัน
เหมือนอย่างที่เธอคิดถึงฉัน
แค่ไม่กล้าบอกเธอไป
เพราะรู้สึกว่ายังอายตัวเอง
หน้าส่วนตัว
3025
