21 พฤศจิกายน 2550 08:42 น.
ฟา
นี่รักที่ใครเฝ้าฝันหา
ยอดปรารถนาของใจสิ่งนี้หรือ
ที่ดวงใจมุ่งหมายฝึกปรือ
ให้เพมาะสมจะยึดถือครอบครอง
โอ้ความรัก รักยิ่งเสมอจิต
ด้วยหวังใจใคร่สุขมิมีหมอง
มีใจรักดวงหนึ่งที่ยังครอง
เพื่อมุ่งปองมอบหมายให้หนึ่งใจ
จะเป็นใคร ใครหนึ่งซึ่งจะรับ
ไม่สับปรับเอาทำร้ายใจให้หวั่นไหว
เพียงใจหนึ่งเสมอกันเท่านั้นใคร
ที่พร้อมรับหัวใจหญิงหนึ่งคน
15 พฤศจิกายน 2550 17:07 น.
ฟา
เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา
ที่ในแววตามีเพียงความว่างเปล่า
ทั้งหัวใจมีแต่ความเงียบเหงา
ไม่หวังให้ใครเข้ามาใส่ใจกัน
ทุกวันที่ยังหายใจ
ร่างกายมีแรงไว้เพื่อความฝัน
ของคนอื่นอื่นร้อยพัน
ที่ต้องการพลังงานจากฉันคนนี้
หมดความรักความหวังกับทุกสิ่ง
อยากทอดทิ้งชีวิตที่อยู่นี่
เบื่อทุกอย่างไร้ใจจะยินดี
จนถึงวันที่มีคุณเข้ามา
เป็นเพื่อนรักเพื่อนเรียนก่อนจะจบ
ไม่เคยคิดว่าจะคบมากเกินกว่า
ความเป็นมิตรมอบน้ำใจธรรมดา
ไร้ปรารถนาริรักให้ร้าวราน
แต่เมื่อผ่านนานวันที่ได้คบ
ไม่ว่ายิ้มยามสงบสนุกสนาน
ไม่ว่ายามใจเศร้าเจ็บร้าวราน
คุณไม่เคยปล่อยผ่านสักครั้งเดียว
คอยใส่ใจทุกข์และทุกข์อยู่เสมอ
ไม่ปล่อยให้เก้อยังแลเหลียว
แม้ทุกคนไม่สนใจเมื่อซีดเซียว
แต่ข้างกายหนึ่งเดียวก็คือคุณ
ไม่รู้หรอกว่าหวังในสิ่งไหน
จึงเข้ามามอบให้ความอบอุ่น
ไม่รู้หรอกว่ารักที่การุณ
เป็นเพราะคุณรักฉันแต่เมื่อไร
ไม่ได้รักคุณหรอกจะบอกก่อน
ไม่ใช่ซ่อนเก็บใจจริงจริงไว้
แต่ตกลงคบคุณเพื่ออะไร
คงเพราะรักในน้ำใจที่มีมา
จนวันนี้เนิ่นนานกึ่งหนึ่งแล้ว
จึงมั่นใจตัวแน่แน่วเป็นหนักหนา
ว่าหัวใจที่ดีขึ้นตลอดเวลา
เป็นเพราะรักคุณรักษาให้หายดี
อยากขอบคุณน้ำใจใสพิสุทธิ์
ที่ไม่เคยจะหยุดให้คนนี้
อยากขอบคุณความอดทนที่มากมี
อยากขอบคุณรักดีดีจากหัวใจ
ทุกวันนี้ชีวิตฉันที่เหลือ
จะอยู่เพื่อทำให้คุณเป็นสุขได้
ทั้งหมดจนสิ้นลมหายใจ
ขอมอบไว้มอบแค่เพียงคุณ
15 พฤศจิกายน 2550 16:38 น.
ฟา
เสียงเพลงขับขานหวานไหว
บทกลอนใหม่ใหม่ส่งถึง
คำพร่ำอบอุ่นสุดซึ้ง
ทุกคืนคำนึงมิวางวาย
วันวานหวานชื่นช่ำจิต
ทุกถ้อยชิดหูมิหาย
กี่ค่ำผ่านคืนรอบกาย
อุ่นอกไม่คลายเนิ่นนาน
คิดถึงคำซึ้งเสนาะใส
ที่มาจากใจแสนหวาน
เหินห่างหายเงียบเนิ่นนาน
คุณลืมวันวานหวานใจ
กี่คืนกี่ค่ำช้ำติด
ยากเกินหักใจไม่คิดถึงได้
แต่ใครที่ซึ้งตรึงใจ
หารับรู้ไม่ร้ายจริง
มาทายมาทักครั้งหนึ่ง
ก่อเริ่มรอยรักทุกสิ่ง
วางใจเชื่อใจสนิทนิ่ง
จึงถูกทอดทิ้งร้าวราน