15 กรกฎาคม 2549 14:54 น.

ตามใจ

ฟา

ผู้ตาม
     หนึ่งคู่ตาคอยแต่มองร่างหนึ่ง
เป็นเพียงซึ่งรอยเงาที่วูบไหว
อีกหนึ่งมิตรมองตามบนทางไกล
หวังเพียงให้ใครคนนั้นแค่หันมา
     หลายหลากความคาดหวังกับการนี้
จักพอมีกี่คนสมปราถนา
ด้วยหนึ่งคนหนึ่งใจในมายา
ต่างติดตามถามหาคนไม่มี
     ถึงเมื่อไรที่ใดจากจุดเริ่ม
จะมีคนมาแต่งเติมให้ตรงที่
เมื่อยังคงตามติดความไม่มี
แล้วเมื่อใดชีวิตนี้จะเติมเต็ม
     ทุกวันเวียนหมุนเปลี่ยนรึคงที่
หาใจภักดิ์รักดีดั่งงมเข็ม
ยิ่งมองหาติดตามความปรีเปรม
ยิ่งลดความอิ่มเอมของหัวใจ
     ด้วยยังเป็นผู้ตามของความรัก
ตามเพียงเงาเฝ้าสมัครแลรักใคร่
มิหันมองเบื้องหลังว่ามีใคร
คอยใส่ใจตามรักตามผูกพันธ์
     จึงต่างเป็นเพียงผู้ตามกับผู้ตาม
ที่พร่ำถามหาความรักที่ฝัน
จึงลืมคิดถึงคนแต่ละวัน
เก็บแค่เพียงคนในฝันไม่มีจริง				
14 กรกฎาคม 2549 16:32 น.

ปัดฝุ่นอดีต

ฟา

     แกะกล่องอดีตวันวาน
ทั้งแว่วหวานและอ่อนไหว
แลกลับหลังหนทางไกล
ผ่านแสนไวบนเส้นทาง
     บ้างดูราวกับอดีต
ภาพซีดนั้นช่างหมองหมาง
คราเหลือบหาเห็นอีกทาง
ชิดความอ้างว้างเหลือใจ
     รอนแรมบนทางชีวิต
พรหมณ์พิศวางแนวไว้ให้
อาบโศกอิ่มเศร้าอย่างไร
ยากหักทางได้ตามตน
     กี่รอยธารน้ำแห่งตา
พรมจากฟ้ามากี่หน
น้อมรับไว้ที่ได้ยล
สุดเบื้องบนจะบันดาล
     ยามสลดปดใครได้
หาใช่ให้สิ้นสงสาร
แสนสมเพชสุดดวงมาลย์
รับทุกข์ผลาญทำลายใจ
     ความครั้งเก่าเผ่าเราทั้งดวงจิต
ภาพชีวิตย้ำถึงมิตรยากชิดใกล้
เป็นเพียงผ่านแผ่วพริ้วแล้วห่างไป
พรากหัวใจจากกายเสียทุกครา
     โอ้ร้าวหนอรักร้าวรานลงแล้ว
ที่เพริดแพรวเพียงผันจะโหยหา
แต่ชีวิตผ่านพ้นดั้นด้นมา
มีเพียงคราบน้ำตารักษาใจ
     ทั้งทุกข์กายทุกข์ใจที่ทับทม
ทรมาอารมณ์สะสมไว้
เมื่อไรหนอดวงจิตที่ผิดนัย
จะดับได้จากความทรมาน
     เพียงพร่ำพรอดกอดเก็บอารมณ์เก่า
ไร้รอยเงาของคนที่สงสาร
เขาพบเพราะวาสนาบัญชาการ
เพียงไม่นานก็มองผ่านลืมเลือน
     อยากจะรักยากจะลืมละลงได้
เหนื่อยเพียงไหนหัวใจเขาจะเหมือน
ฝากรอยรักสลักลึกเป็นรอยเตือน
ดังกริชกรีดกดเฉือนตรงกลางใจ
     จนวันนี้คืนนี้คุณที่รัก
ใจก็ยังผูกสมัครแลรักใคร่
โปรดรู้เถิดหากไม่อยากจำใส่ใจ
เพียงรู้ไว้ฉันยังรักยังรักคุณ				
9 กรกฎาคม 2549 14:18 น.

ส่วนเกินในใจ

ฟา

ส่วนเกินในใจ คือฉันใช่ไหมตอนนี้... หลายความรู้สึกที่เคยดี  เวลานี้คงเปลี่ยนไป

คำอุ่นก่อนหลับตานอน       ร้อยแก้วกลอนกล่อมคืนเก่า
ทุกเรื่องราวระหว่างเรา       เป็นว่างเปล่าร้างหายไป
ยังคงมีชีวิตอยู่                    คอยมองดูในความเคลื่อนไหว
คนที่รักร่วมรอยใจ             แม้ห่างไกลไกลเหลือเกิน
คืนไหนเช้าไหนทุกวัน        กลับจากฝันก็ห่างเหิน
คุณที่รักที่หยอกเอิน             เพียงเพริดเพลินไปในภวังค์
พยามห้ามการไม่ยอมรับ      กับความจริงที่ถูกฝัง
กอบเก็บภาพเก่าเติมพลัง     ก้าวต่อด้วยหวังยังมี
ถึงแววตาแฝงรอยร้าว          เกินกาวใจใดยาถูกที่
จักบอบช้ำเพียงไหนก็ตามที   ดวงฤดีนี้ยอมรับกรรม				
9 กรกฎาคม 2549 13:58 น.

ที่รัก

ฟา

แทนทุกถ้อยคำที่ต้องเก็บงำไว้   แทนความหมายคุณในหัวใจที่มี


"ที่รัก"...   คำนี้อยากเรียกคุณในทุกวัน
ก่อนนอนฉันฝันจะมีคุณใกล้
ทุกคืนเหน็บหนาวหวังแอบอุ่นไอ
แนบอกคนของหัวใจคือคุณ
          ดึกดื่นตื่นตาขึ้นดูดาว
ซุกกายกันกันหนาวก็อบอุ่น
ยามเจ็บป่วยไข้ยังการุณย์
รสสัมผัสอ่อนละมุนได้ทุกครา
          คุณคนเดิมแสนดีคนนั้น
ใจถวิลมิเว้นวันคอยฝันหา
เช้าสว่างฟ้าจวนสางจักลืมตา
ตื่นขึ้นมาเมื่อไรจะได้มี
          เป็นแค่เพียงความเพ้อละเมอฝัน
กับปรารถนาที่ยึดมั่นคงที่
หวังเป็นหนึ่งส่วนของใจที่คุณมี
จากทั้งสี่ส่วนห้องของหัวใจ				
8 กรกฎาคม 2549 16:09 น.

แด่...เพื่อน

ฟา

๗  กรกฎาคม ๒๕๔๙

แด่...เพื่อน   

   เธอห่างกันไกลแล้วเพื่อนแก้วขวัญ
มิมีวันที่เวียนพบประสบหน้า
แม้นหนทางทอดยาวทอนลงมา
ก็จนในปัญญาจะหากัน

   เธอลาลับดับจิตจากภพนี้
ดวงฤดีผองเราเศร้าโศกศัลย์
เหตุใดหนอยมราชรีบลงทัณฑ์
เก็บชีวันเพื่อนฉันไปก่อนวัย

   เธอแลกลับย้อนมาจักเห็นไหม
มิตรสัมพันธ์เพื่อนใจที่คงอยู่
ลำลึกนึกเสมอขอเธอดู
ถึงจะสถิตจิตอยู่ ณ ที่ใด

   กับเพื่อนที่เคยรักและร่วมเรียน
กำลังเขียนความรู้สึกระลึกไว้
เปล่าจะวอนอ้อนฟ้าเพื่อค่าใด
เป็นแต่เพียงระบายใจจากรอยจำ


   อีกปีแล้วสินะ  กับการที่มองทุกความทรงจำเกี่ยวกับเธอ  ในเวลาที่เธอไม่อยู่แล้วชาตินี้

   หลายครั้ง  ฉันลืมเสียด้วยซ้ำไปว่าเธอได้จากไปแล้วอย่างไม่วันกลับ  จนเมื่อมีสติกับความจริงอีกครั้ง

   ฉันมักจะทำให้ตัวเองยอมรับความจริงที่แสนจะเจ็บปวดและทรมานได้เสมอ  ทั้งที่ความจริงไม่ต้องการยอมรับมัน

   แต่...

   จะมีประโยชน์อะไรเล่าที่จะทำเช่นนั้น

   ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านวนมาถึงวันนี้เป็นรอบที่เท่าไหร่  ตราบที่ยังมีลมหายใจอยู่  ฉันจะระลึกถึงเธอเสมอ  รวมทั้งกระทำสิ่งซึ่งเป็นมงคลตามหลักธรรมเพื่อจะส่งผลถึงเธอได้บ้างตามเวลาและภาวะจะอำนวยในฐานะเพื่อน  และรวมถึงคนที่เธอเคยรัก  แม้จะมิได้มีการสานสัมพันธ์ใด ๆ  อีก

   สำหรับฉันแล้ว  จนกว่าจะดับจิตในภพภูมินี้  เธอยังคงคุณค่าในใจกับเพื่อนรักคนนี้ตลอดไป

                                                                   



                                                                 ด้วยจิตระลึกถึง...ยุทธพงษ์...


...ยังคงวางมือทาบรอยมือเธอในทุก ๆ  ปี   ปีนี้ก็เช่นกัน  น้ำตายังคงให้ความชุ่มชื่นกับเราเสมอนะเพื่อนรัก...				
Lovers  0 คน เลิฟฟา
Lovings  ฟา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฟา
Lovings  ฟา เลิฟ 0 คน
Lovers  0 คน เลิฟฟา
Lovings  ฟา เลิฟ 0 คน
  ฟา
ไม่มีข้อความส่งถึงฟา