31 สิงหาคม 2547 20:45 น.
ฟา
วันหนึ่งที่น้ำตาเคยร่วงหล่น
คุณเป็นคนที่มาซับแล้วยิ้มให้
วันนั้นคุณเข้ามาเป็นกำลังใจ
ปลุกปลอบจากความหม่นไหม้ที่มี
วันหนึ่งของจุดเริ่มต้นที่พบ
ไม่เคยคิดถึงวันจบเรื่องนี้
ไม่คิดว่าจะมีวันที่คนแสนดี
จะทอดทิ้งความผูกพันที่มีของเรา
เพราะฉันคือสิ่งดีดีสำหรับคุณ
เป็นประโยคอบอุ่นกับคนเศร้า
คุณเป็นคนจุดความหวังเป็นเงา
เป็นคนปลดปล่อยความเหงาของใจ
แต่แล้วคุณคนแสนดีคนนั้น
กลับทอดทิ้งคนของความผูกพันได้
คุณมาทำให้มีความหวังแล้วจากไป
คุณทำได้ยังไงหรือหัวใจคุณไม่มี
26 สิงหาคม 2547 17:25 น.
ฟา
ฉันไม่ใช่นางเอกในละคร
จึงไม่อาจใช้น้ำตามาอ้อนวอนเธอได้
อีกอย่างเธอก็ไม่ใช่พระเอกหรือใคร
ที่จะต้องลงทุนร้องไห้เพื่อใด้มี
ฉันแค่เชื่อมั่นเอาเองว่า
กี่แสนล้านหยดน้ำตากับเรื่องนี้
ก็เปล่าประโยชน์ถ้าหัวใจไม่ภักดี
ทางเลือกที่มีคือปล่อยเขาไป
25 สิงหาคม 2547 21:09 น.
ฟา
ฉันรู้ตัวดีคนดี*****************ว่าเป็นคนที่น้อยค่า
แค่เธอพานพบสบตา*******************ก็ซึ้งแล้วว่ามีใจ
ถึงแม้จะเพียงวูบเดียว*****************ที่เหลียวมองให้หวั่นไหว
ประคับปรับจิตปรับใจ******************สร้างวันสดใสสู่กัน
ขอบคุณที่มีแก่ใจ***********************แม้เพียงเผลอไผลเท่านั้น
ขอบคุณที่มาผูกพัน*********************เพิ่มวันเวลาที่ดี
เป็นเพียงใครที่ด้อยค่า****************พอถึงเวลาตอนนี้
ถ้าเลิกสนใจใยดี***********************ไม่มีนึกโกรธเคืองกัน
ก็รู้เข้าใจในคุณ************************จะไม่วุ่นวายกว่านั้น
รู้ฐานะดีทุกวัน**************************ว่าฉันสำคัญน้อยเกิน
*****************๒๒:๐๕ น. ๒๔ ส.ค. ๔๗********************
25 สิงหาคม 2547 21:02 น.
ฟา
ฝากทะเลแทนเปลช่วยเห่กล่อม
ประดู่หอมส่งกลิ่นให้หลับใหล
สำเนียงแผ่วถ้าแว่วเสียงส่งไป
โปรดรู้ไว้อยากให้หลับฝันดี
ลมยามค่ำอาจทำให้เหงาจิต
ยิ่งเพ่งพิศฟ้ามืดไร้แสงสี
ความวิเวกยามวิกาลสั่นฤดี
อาจข่มขวัญชาวนาวีให้ไหวคลอน
ขออัญเชิญทวยเทพทุกถิ่นทิศ
ทรงป้องกันอวิชฯที่หลอกหลอน
คอยสถิต ณ ถิ่นที่หลับนอน
ข้าขอวอนด้วยห่วงใยจากใจจริง
*****๒๑:๑๗ น. ๒๔ ส.ค. ๔๗*****
24 สิงหาคม 2547 19:33 น.
ฟา
อยากบอกความจริงข้างในให้คุณรู้
อยากบอกความจริงที่เก็บอยู่ในใจฉัน
อยากให้คุณรู้สิ่งแย่แย่ที่เก็บกดอยู่นานวัน
เริ่มมีแสงแห่งความฝันแต้มแต่งมา
เป็นเพราะความอดทนและเข้มแข็ง
หรือกำลังใจที่คุณแบ่งปันมาให้
อะไรหนอที่ส่งผลดีต่อภายใน
เพิ่มจากยาที่เคยได้ที่เคยกิน
ความอดทนฉันมีมากจนล้นเหลือ
แต่หัวใจมันเบื่อสูญกำลังไปสิ้น
พอพบคุณซึ่งเอ่ยความมุ่งมันให้ได้ยิน
กลับทำให้มีแรงดิ้นฮึดขึ้นมา
ขอบคุณฟ้าหรือสวรรค์ที่สรรสร้าง
ขีดเส้นทางให้พบคนที่เพรียกหา
แม้ตอนนี้ยังเปี่ยมล้นด้วยน้ำตา
แต่โปรดรู้ไว้ว่ามันหลั่งมาเพราะปลื้มใจ
หน้าส่วนตัว
860
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
