31 ตุลาคม 2547 17:14 น.
ฟา
อยากถามนิดไม่ได้หรือคนดี
ว่าความคิดถึงที่มีใช่ฉันไหม
คนที่คิดว่ารออยู่เป็นห่วงหัวใจ
จะขอรู้บ้างได้ไหมหัวใจคุณ
กับความคิดว่ามีใครสักคน
เขาคิดถึงเธอมากล้นอย่างอบอุ่น
คอยมองเสมอสิ่งดีดีที่เจือจุน
รอเสมอกับความคุ้นเคยที่มีมา
ก็เป็นแค่คนหนึ่งที่คิดถึง
ไม่กล้าหวังเธอจะซึ้งใจหนักหนา
ไม่เผยอให้ถูกหยามมีน้ำตา
ขอเพียงมีคุณค่าบ้างก็พอ
31 ตุลาคม 2547 15:19 น.
ฟา
หยาดเลือดทุกหยดที่ไหลหลั่งริน
มีกี่ชีวินแดดิ้นเสียหาย
กี่ครั้งกี่คราที่ฆ่ากันตาย
สูญหายหมดสิ้นบนแผ่นดินไทย
หากแม้นเพื่อป้องปกปักรักษา
จากภัยศาตราศัตรูนอกไว้
ไม่เสียดายหรอกชีวีเสียไป
เพราะควรค่าแลกให้แผ่นดินมารดา
แต่ทุกหยาดหยดเลือดรดลงดิน
หลายชีวิตสิ้นญาติไห้โหยหา
หมื่นล้านน้ำหยดจากสองนัยตา
มิอาจลบคราบเลือดที่ไทยมาฆ่ากันเอง
เราควรร่วมรวมใจกันให้เป็นหนึ่ง
เพื่อยึดตรึงความมั่นคงไม่ข่มเอง
ไม่แตกกันไม่ฆ่าฟันเลือดละเลง
เพียงคำยุคนบรรเลงเพลงสงคราม
26 ตุลาคม 2547 15:09 น.
ฟา
หัวใจหนึ่งที่เคยซึ้งได้ประจักษ์
ก่อนเทรักถ่ายความอบอุ่นให้
ช่างมั่นคงกว่าขุนคีรีใด
ในอุ่นไอที่รายล้อมรอบรอบกาย
แต่ใจหนึ่งที่ร่อนผ่านไม่นานนัก
กลับทิ้งความรักมอบให้ความหมาย
เธอมาจากฟ้าฝากใจไว้ข้างกาย
สัญญาไม่หน่ายแหนงเมื่อต้องไกล
ใจหนึ่งอีกใจพริ้วไหวเหมือนผ่าน
ห่างกันก็นานนานให้ใจไหว
ลอยกลางนาวาเวียนคิดถึงใคร
ใช่คนที่ฝากรักไว้ไหมหนอ
เพียงหนึ่งหัวใจที่ชายหนึ่งมี
แต่ในพื้นที่หนึ่งหัวใจขอ
มีหลายความรักมิใช่เพื่อยอ
ยกใครมาต่อเพื่อแทนที่กัน
คำจากหัวใจชายย้ำอย่ากลัว
แค่หนึ่งหัวใจข้างในดวงนั้น
หนึ่งรักมั่นคงอาจองค์ราชัน
อีกหนึ่งรักนั่นรักมั่นชาติไทย
ส่วนอีกส่วนหนึ่งที่พึงควรรักษ์
คือศาสนจักรที่จิตยึดไว้
ความรักอีกส่วนที่จะมอบไป
คือรักที่รักสุดใจเพียงคนเดียว
# กลับไปอ่านงานเก่า ๆ ของตัวเอง เลยลองเขียนงานใหม่ที่แฝงกลิ่นไองานเก่าค่ะ #
เขียวขี้ม้าฟ้าอากาศสีสะอาดชาดนาวี
หนักแน่นมั่นคงดุจดั่งภูผา
เคร่งขรึมดั่งพญาราชสีห์
ยึดถืออุดมการณ์ยิ่งชีวี
สมเป็นชายชาตรีศรีนคร
โดดเด่นพริ้วไหวในนภากาศ
ประเปรียวผุดผาดเยี่ยงเหยี่ยวร่อน
รักเถื่อนเรือนถิ่นที่กินนอน
ปกปักรักษ์คอนเท่าชีพมี
นุ่มละมุนดุจละอองเหนือฟองคลื่น
ทั้งชุ่มชื่นหน่วงหนักในศักดิ์ศรี
เฉลียวฉลาดลุ่มลึกเหมาะมี
สมส่วนในศักดิ์ศรีนายเรือไทย
พี่ชายคนหนึ่งคอมเม้นท์ไว้ว่า...
เป็นแม่บ้านทหารหาญชาญฉลาด
ยืนทนงองอาจดั่งราชสีห์
ถึงจะอยู่แนวหลังพลังดี
ร้องเชียร์สีเครื่องแบบได้แสบทรวง
อิอิสงสัยมีแฟนทั้งสามเหล่าทัพเลย
...ขอแก้ข่าวว่าไม่ใช่ก่ะเจ้า...
24 ตุลาคม 2547 18:40 น.
ฟา
อันดามันบ่รู้ เห็นใจ พี่เลย
ยามห่างจากเจ้าไกล เร่งร้าง
ทั้งหวงห่วงจอมใจ ของพี่
รอนเร่เรือแรมร้าง ห่างเจ้าแสนไกล
เหงาหวั่นไหวกู่ก้อง นาวา
ใจคลั่งคือห่วงหา ไป่แสร้ง
นางอยู่รักษ์ตัวนา นวลนิ่ม เนื้อทอง
วันพี่คืนอย่าต้อง ใส่ร้ายสู่ใจ
22 ตุลาคม 2547 09:14 น.
ฟา
เสียงคำใครว่าไว้ วันจาก เจ้ามา
น้องพี่จักต้องพราก ห่างแท้
ใยคิดปล่อยมิฝาก ฝังต่อ สิ่งใด
ตัวพี่คืนคงแพ้ พ่ายให้ใครครอง
น้องเอยน้องพี่เศร้า ทรวงนัก
ยามห่างนุชที่รัก ปล่อยไว้
อยู่บนฝั่งฤาจัก แจกจ่าย หัวใจ
คงมั่นรักไหมไร้ เรื่องร้าวหวั่นจริง
หญิงเอยใจพี่ต้อง ตรอมตรม
กลัวว่ากลับมาขม ขื่นเศร้า
เรือลอยผ่านคลื่นจม ใจพี่
ใครเล่าจักบอกเจ้า ที่นี้ชายตรม
ข่มใจเอาเพื่อหน้า ที่งาน ทหาร
มิส่อในอาการ กึ่งเศร้า
ตั้งใจเพื่อสืบสาน งานเหล่า นาวี
หวังมั่นใจตัวเจ้า บ่ร้างเมื่อคืน
* * * * * * * * *
หน้าส่วนตัว
878
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
