28 มิถุนายน 2546 12:46 น.
ฟา
หนักแน่นมั่นคงดุจดั่งภูผา
เคร่งขรึมดั่งพญาราชสีห์
ยึดถืออุดมการณ์ยิ่งชีวี
สมเป็นชายชาตรีศรีนคร
โดดเด่นพริ้วไหวในนภากาศ
ประเปรียวผุดผาดเยี่ยงเหยี่ยวร่อน
รักเถื่อนเรือนถิ่นที่กินนอน
ปกปักรักษ์คอนเท่าชีพมี
นุ่มละมุนดุจละอองเหนือฟองคลื่น
ทั้งชุ่มชื่นหน่วงหนักในศักดิ์ศรี
เฉลียวฉลาดลุ่มลึกเหมาะมี
สมส่วนในศักดิ์ศรีนายเรือไทย
27 มิถุนายน 2546 19:36 น.
ฟา
เกลียวคลื่นกลบตลบเข้าหาตัว
อาจขุ่นมัวจึงถาโถมกระทบฝั่ง
เหมือนกับใครตรงนี้ที่ใจพัง
เพราะเขาชังความรู้สึกที่ให้ไป
จึงกอบเก็บความช้ำและน้ำตา
หอบหิ้วมาคร่ำครวญกับคลื่นใส
ไม่เหลือแล้วคนที่รักที่พักใจ
น้ำตาไหลร่วงหล่นบนเกลียวคลื่น
21 มิถุนายน 2546 19:10 น.
ฟา
หากท้องฟ้าที่เคยกว้าง
หดแคบลงบ้างคงดีไม่น้อย
จะได้ส่งใจไปถึงไม่ต้องทนคอย
กว่าสายลมจะพัดให้ลอยไปถึงกัน
หากฟ้าแคบลงมาบ้าง
คนอีกฟากคงเลิกอ้างว้างไหวหวั่น
โปรดเถอะฟ้ารับคำร้องขอสักวัน
แคบลงให้หัวใจเราได้ใกล้กันสักนาที
21 มิถุนายน 2546 19:06 น.
ฟา
ความห่วงหาที่เคยเห็น
เหล่านั้นเป็นจริงหรือฝัน
ภาพไออุ่นอบกรุ่นทุกวัน
หลอกกันก่อนจะเงียบงันหรือไร
กับความเป็นไประหว่างเรา
เป็นเพียงภาพเงาเท่านั้นใช่ไหม
ความสุขของฉันที่เคยเข้าใจ
เป็นเพียงภาพหลอนจากใจใช่ไหมเธอ
21 มิถุนายน 2546 18:42 น.
ฟา
อยากเอ่ยคำขอบใจใครคนหนึ่ง
คำไม่ซึ้งแต่เปี่ยมลึกนัยความหมาย
เมื่อห่างกันก็ห่วงใยมิเคยคลาย
ยังคงมีความหมายสื่อส่งมา
จักตอบแทนด้วยสิ่งใดไม่อาจรู้
กับที่ได้รับอยู่จากคนนี้
แต่สิ่งหนึ่งจากคนไม่แสนดี
คือคิดถึงตอบสักทีไม่น้อยไป