24 ธันวาคม 2546 12:31 น.
ฟา
ต่างคนต่างก็ช้ำไม่น้อยกว่า
อยากรู้จริงนักว่าต้องการหรือ
ให้เรื่องรักเราร้าวลงด้วยมือ
ของสองคู่สี่มือที่สร้างมา
ถ้าหากเรื่องราวที่ต้องร้าง
มีเหตุอ้างสมควรไม่ถือสา
จะยอมเจ็บเอื้อนเอ่ยคำอำลา
แล้วหลบลี้หนีหน้าไปห่างกัน
แต่ถ้าต่างคนเพียงเข้าใจผิด
หันหน้าหากันสักนิดแค่นั้น
ยังคงรักเหมือนเก่าขอยืนยัน
ไม่อยากให้เรานั้นต้องเลิกลา
18 ธันวาคม 2546 16:42 น.
ฟา
อาจเป็นเพราะความหวาดกลัว
ก่อตัวคลุมหัวใจไว้
หวาดหวั่นวิตกต่อใจ
ของใครต่อใครที่มี
เข้าใจว่าเขาจริงใจ
อ่อนไหวแต่ก็เมินหนี
ไม่รู้ถึงใจตัวดี
รู้สึกอยู่นี่อะไร
รักตอบหรือไม่ใคร่รู้
ที่มันมีอยู่ข้างใน
บอกออกมาหน่อยได้ไหม
ก้อนเนื้อหัวใจของฉัน
18 ธันวาคม 2546 16:22 น.
ฟา
ความรักที่ฉันเคยพบ
จะประสบกับตัวเองใช่ไหม
ตอบยากว่ามันเป็นอย่างไร
คนคนไหนคือใครที่ต้องการ
ความรักที่ฉันเคยพบ
ยามถูกรบเร้าให้สงสาร
จากใจบางใจของวันวาน
ไร้ความซึ้งซ่านกับหัวใจ
ความรักที่ฉันเคยพบ
เพียงพบแล้วผ่านเลยไป
ลึกซึ้งรักตอบหวั่นไหว
กับหนึ่งหัวใจไม่เคยมี
ที่เป็นแบบนี้รักของฉัน
เหมือนกับไม่เคยมีมันใช่ไหม
ไม่รู้ว่าใจจะรักเป็นเมื่อไร
เมื่อไหร่สิ้นสุดความเปล่าดายเสียที
18 ธันวาคม 2546 16:09 น.
ฟา
เงียบหายไปแบบนี้
ไม่รู้สินะว่ามีใครห่วง
คำที่พูดจาคงคิดว่าหลอกลวง
เพียงเพื่อจะล้วงเอาหัวใจ
ในเมื่อได้พบคนที่แสนดี
คงไม่มีเหตุผลใดต้องทำร้าย
เธออยู่เคียงข้างกันใช่นอกกาย
แต่อยู่ตรงอกข้างซ้ายที่กลางใจ
4 ธันวาคม 2546 12:13 น.
ฟา
ทั้งทั้งที่รู้ดีว่า เวลาหมุนสม่ำเสมอ
แต่อดกลั้นไม่ได้นะเออ ที่มาพรากเธอจากไป
จิตใจมันยังไม่พร้อม ยากเกินยอมรับได้ไหว
ไม่มีเธออยู่แล้วต่อไป น้ำตาไหลร่วงรดดิน
ก้มมองสองเท้าที่ยืนอยู่ เพื่อต่อสู้พาชีวิตไปทุกถิ่น
ที่สุดแล้วก็เข้าใจที่ได้ยิน เมื่อเจ้ามาจากดินจะโบยบินไปที่ใด
เมื่อเกิดมาจากอนูเล็กเล็ก จากเป็นเด็กสู่เติบใหญ่
สุดท้ายของชีวิตจิตปลิดไป ร่างที่ใหญ่ก็กลับกลายเป็นธุลี
เข้าใจแล้วไม่ร้องขอเพื่อจะรั้ง ขอเพียงนั่งอยู่ก่อนตรงที่นี้
เพื่อร่ำลาดวงจิตที่ภักดี กอบเก็บความทรงจำนี้ครั้งสุดท้าย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
หน้าส่วนตัว
860
