4 มิถุนายน 2545 16:36 น.
ฟา
อันคนเราตัวเราควรต้องรู้
เราเป็นอยู่อยู่อย่างไรต้องให้เห็น
เราเป็นเราเป็นอย่างไรให้ควรเป็น
เป็นอย่างไรก็เป็นอย่าเห็นแก่ตัว
4 มิถุนายน 2545 16:01 น.
ฟา
วางจานลงล้างข้างตุ่ม ใต้ต้นมะรุมรากใหญ่
ลาดน้ำลงจานสามใบ ก่อนขัดถูไปตามเคย
ก้มหน้าก้มตาถูขัด ยุงกัดสะบัดบ่เฉย
เหวียงเท้ามาไปไม่เลย เหยียบแกพอดีนิ่มจัง
ก้มลงมองเท้าในเกือก ก่อนเสือกเท้าไปข้างถัง
เกือบแบนดีนะยังยั้ง ไม่งั้นตับแกพังแหง(เลย)
4 มิถุนายน 2545 15:46 น.
ฟา
เธอถามกันว่าเคยคิดไรด้วยไหม
ฉันบอกไม่เธอว่าไม่ไม่เชื่อฉัน
โอเคนะไม่เชื่อก็ช่างเธอไม่ว่ากัน
แต่จ่ายสดค่าคำตอบมาละกันฉันจะโก(go=ไป)
4 มิถุนายน 2545 15:41 น.
ฟา
เธอจับมือแบบไม่ขอแล้วยื่นหน้า
ยื่นปากมาบอกว่ามีไรไหม
ที่ไม่ขอฉันก่อนฉันว่าไง
ไม่เป็นไรเราเข้าใจไม่ว่ากัน
แล้วสะกิดให้เธอหันมาหาฉันบ้าง
ก่อนประเคนมือบอบบางแต่หนักหน่วง
นี่เหมือนกันเธอป่าวขอเธอป่าวทวง
แต่หมัดนี้เป็นเพราะดวงนายซวยเอง
4 มิถุนายน 2545 15:33 น.
ฟา
เมื่อเธอไปฉันสุขใจแบบสุดสุด
เห็นเธอผลุดลุกไปหัวใจจี๊ด
แถบลุกเฮดีใจเหมือนมาดีด
ไม่ได้เจ็บเหมือนโดนกรีดอะไรเลย
ทำอะไรไม่ต้องแชร์แฮ่ฉันชอบ
ไม่มีใครมาตีกรอบให้ต้องอยู่เฉย
ไปเถอะนะคนดี ก้าวจากไปให้ไกลเลย
ให้คนดีสุดจะเห่ย จากไปเลยอย่าย้อนมา