12 พฤศจิกายน 2545 15:57 น.
ฟา
ถ้าจะปั้นสันแต่งคำมาเปรียบ
ให้เท่าเทียบกับความเหงาในครานี้
คงยากยกหยิบยื่นทุกคำมี
แทรกมาที่ตรงกลางระหว่างใจ
ถึงคราวเจ็บหนาวเหน็บก็เพาะบ่ม
ร้าวอารมณ์ระทมร้องร่ำไห้
แลรอบร้างเวิ้งว้างวี่แววใคร
ที่จักมีแก่ใจมาปลอบโยน
ยามสรวญเสฮาเฮไม่ร้างไร้
มีมากไปล้วนสวมใส่แต่หัวโขน
ลองเวลาพลาดล้มย่ำจมโคลน
ส่วนหัวโขนเพื่อนกันพลันกลับกลาย
คำว่าเพื่อนที่ยิ้มเยือนมอบเอาไว้
ฟังชื่นใจซึ้งได้ถึงความหมาย
แต่กี่คนใครเล่าคือเพื่อนตาย
เมื่อความสุขพรายพริ้งทอดทิ้งเธอ/font>
5 พฤศจิกายน 2545 09:49 น.
ฟา
บางทีก็อ่านได้ง่ายดาย
บางทีก็ดูวุ่นวายและสับสน
บางทีก็เหมือนจะซุกซน
บางทีก็อุ่นจนใครบางคนให้ใจ
แต่บางทีก็แข็งกร้าวเหลือล้น
บางทีบางคนก็ทนไม่ไหว
บางทีบางครั้งก็ไม่สนใคร
บางทีก็อยากอ่อนไหวเพียงลำพัง
บางทีก็มีท่าทางอ่อนหวาน
บางทีก็ทำให้ใครซึ้งซ่านน้ำตาขัง
บางทีก็เข้มแข็งจนดูจริงจัง
บางทีก็ระแวดระวังเหมือนระแวง
บางทีกับบางคนที่มองผ่าน
บางทีก็คล้ายกับอาจหาญกำแหง
บางทีก็กลายเป็นสาวน้อยนักแสดง
บางทีก็ต้องแสร้งทำเพื่อสิ่งดีดี
บางที บางที และบางที
สิ่งต่าง ต่าง เหล่านี้ คือตัวฉัน
บางที บางที ในบางวัน
ตัวฉันก็เลือกจะเป็น
บางที ฉันอยากบอกบางคำ
มันอาจทำให้บางคนได้เห็น
ว่าบางทีหรือหลายทีคุณอาจเป็น
ได้ทุกสิ่งที่คุณเห็นถ้าคุณทำ
หน้าส่วนตัว
853
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
