23 มกราคม 2545 14:24 น.
ฟา
เมื่อครั้งยังอยู่ติดไม้ใหญ่
ดูสดใสหน้าสนใจเป็นหนักหนา
แต่วันนี้ วันที่ไม่อยากจะให้มา
เจ้าเวลาก็หมุนได้ไม่ปราณี
ครั้นเมื่อร่วงหล่นลงสู่พงรก
ราศีตก สิ้นคนมอง ให้หมองศรี
นี่แหละหนา คราตกต่ำ เขาย่ำยี
ชั่วไม่มี แต่ความดี เขาไม่มอง
23 มกราคม 2545 14:09 น.
ฟา
เมื่อเส้นชีวิตขีดให้ได้พบเธอ
ก็รู้ว่าได้เจอคนที่ใช่
จะโกรธหรือเปล่านะถ้าเธอรู้ใจ
ว่าเพื่อนใหม่หน้าใส มีใจให้เธอ
23 มกราคม 2545 13:55 น.
ฟา
ฉันพอจะรู้ตัวเองดี
ที่ผ่านมานี่ทำอะไรเอาไว้
อยากขอโทษเธอนะจากใจ
ช่วยรับฟังบ้างได้ไหมคนดี
มันอาจฟังดูไม่ดีนัก
เพียงเริ่มรู้จักก็ทำแบบนี้
แต่ทั้งหมดที่เธอมองว่าไม่ดี
มันเกิดจากความนัยของฉันที่
*******มีเธอ********
18 มกราคม 2545 14:52 น.
ฟา
ในวันที่ฟ้าหม่นมัว
คนหนึ่งกลัวจนใจหมอง
เดินก้มหน้าน้ำตานอง
หัวใจกัดหนองไม่รู้ทำไม
ถ้าถามฉันก็คงเดาว่า
เขาคงไม่กล้าจะเริ่มต้นใหม่
กับอะไรสักอย่างที่ทำให้หวั่นไป
แต่เวลาคงจะเปลี่ยนใจเขาได้เอง
16 มกราคม 2545 18:14 น.
ฟา
ใจฉันไม่ตลาดจตุจักร
ที่มีรักให้เลือกได้หลากหลาย
อีกอย่างที่เธอคิดฉันของตาย
ระวังตายแล้วดิ้นหนี้ได้ไม่รู้ตัว
ต้องการแบบไหนก็เลือกเอา
จะเป็นเราต่อไปก็อย่ามั่ว
รักได้ก็เลิกได้นี่แหละชัวร์
ขืนยังมั่วมั่วซั่วซั่วเดี๋ยวจบกัน