4 มกราคม 2545 14:09 น.
ฟา
บางทีอยู่ดีดีไม่ว่าดี
ดันอยากมีใครมาอยู่ใกล้
คอยพูดคุยเป็นเพื่อนกันก้าวไป
กับวินาทีต่อไปที่หมุนมา
เขาว่ากันว่าคนเดียวน่ะดีแล้ว
จะหาเรื่องกินแห้วทำไมหนา
เลือกคนคบมันไม่ง่ายอย่างผักปลา
อย่าหาเรื่องวุ่นดีกว่าอย่าหาเลย
ก็ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว
ถึงจะแห้วก็มีสีสันกว่าอยู่เฉย
หวานนิดขมหน่อยดีกว่ากร่อยเยอะเลย
ถ้าไม่อยากก็เฉยเลยเดี๋ยวลุยเอง
4 มกราคม 2545 13:55 น.
ฟา
เมื่อมองก็จะเห็นที่ผิวนอก
มิอาจบอกบ่งชี้ข้างในหมด
ว่าข้างในใจตรงซื่อหรือคด
จึงกำหนดจริงไม่ได้ดังตาแล
กว่าจะรู้กว่าจะเริ่มเข้าใจ
ว่าที่มองผ่านกันไปใครของแท้
คงต้องพิศให้ลึกซึ่งในดวงแด
ก็จะทราบสันดานแท้ที่แน่นอน
4 มกราคม 2545 13:40 น.
ฟา
เมื่อแรกเริ่มเดิมทีที่รู้จัก
เมื่อแรกรักเห็นเธอไม่หันเห
เมื่อแรกรักเห็นเธอนั้นทุ่มเท
ไม่เกเรหักหัวใจให้รานร้าว
แต่วันนี้เธอเริ่มจะเคลื่อนไหว
เริ่มแปรใจเปลี่ยนไปเป็นแข็งกร้าว
เพียงแค่ได้สดับรับเรื่องราว
น้ำตาพราวเมื่อเธอเมินเพราะหมดเงิน
2 มกราคม 2545 18:00 น.
ฟา
เช้าวันใหม่กับไปรษณีย์เก่า
กล่องที่เราทำไว้จนหายใหม่
มองลอดช่องเข้าไปดูข้างใน
เห็นอะไรแว๊บแว๊บจึงมา
พอเห็นชื่อคนส่งก็เริ่มสั่น
กี่ร้อยวันพันชั่วโมงไม่เห็นหน้า
แต่วันนี้เป็นไรมีข่าวมา
เรื่องไรหนาร้ายดีอยากรู้จริง
รีบฉีกซองว่องไวก่อนใครเห็น
หัวใจเต้นตกใจจนไม่นิ่ง
ิวิ่งเข้าบ้านนั่งบนโต๊ะตั้งใจจริง
ตอบแทนสิ่งที่เธอส่งมาถึงกัน
สงความสุขวันปีใหม่ให้ไปถึง
เพื่อนคนหนึงที่ไม่คิดจะเหหัน
ไม่เคยรู้เลยว่าเธอไม่ลืมกันและกัน
อยากบอกว่าตึ้นตันที่สุดเลย