15 ธันวาคม 2544 15:21 น.
ฟา
อาจเป็นแค่เศษหญ้าให้คนย่ำ
ดูต้อยต่ำต่างไม้ดอกเป็นไหนไหน
แต่เศษหญ้าก็เป็นหนึ่งในพงไพร
ที่เป็นพรมแสนนุ่มในการเดินทาง
15 ธันวาคม 2544 15:21 น.
ฟา
ถึงวันนี้ทุกอย่างยังเหมือนเก่า
เรื่องของเรายังคงเหงายังหวั่นไหว
แม้ทุกวันเธอไม่คิดจะทำอะไร
ที่ช่วยให้รักในใจดีขึ้นมา
สำหรับฉันที่เป็นอยู่เพียงเท่านี้
นับว่าดี ดีที่สุดที่ค้นหา
เพียงพอแล้วแค่มีเธอในแววตา
ไม่ปรารถนาเกินกว่าจะให้กัน
15 ธันวาคม 2544 15:07 น.
ฟา
เมื่อเกิดมาเป็นคนควรทนได้
คำเหยียดใดจากใครในทุกหน
พิสูจน์ใจให้เขาเห็นเราเป็นคน
อย่าวุ่นวนเกินไปให้ป่วยใจ
ทุกสิ่งผ่านมาถึงเพื่อจะพ้น
ต้องอดทนเพื่อวันพรุ่งที่สดใส
ประโยชน์หรือเรื่องทุกข์มาใส่ใจ
ควรปล่อยให้มันไหลไปกับเวลา